پرستاران در صف انتظار «فوق‌العاده خاص»/ شریعتی: سازمان نظام پرستاری منفعل است/ زنگ خطر فروپاشی سرمایه انسانی نظام سلامت

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، اسماعیل شریعتی، فعال صنفی حوزه پرستاری در گفت و گو با رکنا گفت: پرستاری از جمله مشاغل حاکمیتی و حیاتی در ساختار نظام سلامت است که در خط مقدم مراقبت، کنترل بحران، و حفظ جان بیماران قرار دارد. این حرفه، همواره با فشارهای روانی، جسمی و بار سنگین مسئولیت همراه بوده و به دلیل همین ویژگی‌های منحصربه‌فرد، استحقاق بهره‌مندی از حمایت‌های ویژه و مشوق‌های مالی نظیر «فوق‌العاده خاص» را دارد.

وی تاکید کرد: در سال‌های گذشته، مطالبه برقراری فوق‌العاده خاص، یکی از خواسته‌های جدی و مستمر پرستاران بوده است. بر اساس قوانین موجود، دولت اختیار قانونی دارد که در راستای جبران نابرابری‌ها و ایجاد انگیزه در مشاغل سخت، نسبت به پرداخت این فوق‌العاده اقدام کند. با وجود این، در عمل مشاهده شده است که برخی دستگاه‌ها و مشاغل با فشار کمتر، پیش‌تر از این امتیاز بهره‌مند شده‌اند، در حالی‌که پرستاران همچنان در صف انتظار قرار دارند.

این فعال صنفی حوزه پرستاری همچنین افزود: در ماه‌های اخیر، با پیگیری‌های مداوم، دولت در اصل اجرای این فوق‌العاده برای کارکنان خود به توافق رسیده و فرآیندهایی نیز آغاز شده است. با این حال، به‌نظر می‌رسد چالش اصلی دولت در مسیر اجرای سراسری این طرح، مسئله تأمین منابع مالی باشد. گرچه چنین محدودیتی به‌صورت رسمی و صریح اعلام نشده؛ اما قرائن و نحوه پیشرفت کند فرآیند اجرا، بیانگر وجود موانع اقتصادی در مسیر اجرای کامل این مطالبه قانونی است.

اسماعیل شریعتی بیان کرد: در چنین شرایطی، ضروری است دولت با نگاهی عدالت‌محور و اولویت‌بندی‌شده، اجرای مرحله‌ای فوق‌العاده خاص را از مشاغل سخت، حاکمیتی و دارای بار کاری بالا مانند پرستاری آغاز کند. همان‌طور که دکتر پزشکیان، رئیس‌جمهور محترم، نیز بر لزوم تحقق عدالت در نظام پرداخت تأکید داشته‌اند، شایسته است آغاز این طرح از جامعه‌ای باشد که بیشترین فشار، کمترین حمایت، و بالاترین مسئولیت را بر دوش دارد. این اقدام، نه‌تنها نشانه‌ای از درک واقع‌گرایانه دولت از شرایط میدانی نظام سلامت خواهد بود، بلکه گامی جدی در جهت حفظ سرمایه انسانی این حوزه نیز محسوب می‌شود.

وی گفت: در این میان، انتظار می‌رود سازمان نظام پرستاری جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان نماینده قانونی این قشر بزرگ، نقش پررنگ‌تری در پیگیری عملی این موضوع ایفا کند. متأسفانه باید اذعان داشت سازمان نظام پرستاری در دوره ششم تاکنون نتوانسته است ایده‌ها و ابتکارات مؤثر و راهگشایی برای احقاق حقوق قانونی پرستاران ارائه دهد. این در حالی است که بدنه جامعه پرستاری، به شکل خودجوش، با ارائه راهکارها، پیشنهادهای واقع‌بینانه و رسانه‌ای‌سازی مطالبات، در تلاش برای تعامل مستقیم با نهادهای تصمیم‌ساز است.

این فعال صنفی حوزه پرستاری افزود: از این‌رو انتظار می‌رود سازمان، دست‌کم در گام نخست، موضوعات و طرح‌های مطرح‌شده از سوی پرستاران را به‌طور رسمی و جدی در دستور کار خود قرار داده و با پیگیری مستمر از طریق مجاری قانونی، به وظیفه صنفی و حرفه‌ای خود عمل کند. صرف اشاره به دشواری تأمین منابع مالی توسط دولت آن هم بدون تحلیل و ارائه راه‌حل نمی‌تواند پاسخ قانع‌کننده‌ای برای جامعه پرستاری باشد. سازمان باید به جای انفعال، با قدرت، منطق و برنامه، پیشنهاد اجرای تدریجی فوق‌العاده خاص از جامعه پرستاری را در سطوح عالی تصمیم‌سازی دولت مطرح کند.

وی در پایان گفت: فشار کاری طاقت‌فرسا، شرایط معیشتی دشوار و روند رو به رشد مهاجرت پرستاران، زنگ خطری جدی برای نظام سلامت کشور است؛ اگر قرار است حمایت‌ها بر مبنای واقعیت‌های میدانی تنظیم شود، پرستاران باید در اول صف اجرای فوق‌العاده خاص قرار گیرند.