مشکلات وام کرونا برای صنعتگران / بلاج ایلام ردپای ایران در استرالیا شد + فیلم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، درویشی، ایلامی حصیربافی را نزد مادرش به عنوان یک هنر آموخت. می گوید وقتی در 25 سالگی ازدواج کرد، این هنر را به عنوان شغل خانگی پیگیری کرد و توانست برای خود و خانواده خود، درآمدزایی داشته باشد. درویشی تعریف می کند که گلیم بافی و جاجین بافی با حصیر، برای من و خانواده ام منبع درآمدی بود اما پتانسیل بیشتری برای فعالیت داشت. من این کار را به عنوان هنرخانگی ادامه دادم تا آنکه در سال 1390 یک مجوز رسمی دریافت کنم و توانستم یک کارگاه صنایع دستی تاسیس کنم. با این مجوز توانستم از صندوق کارآفرینی امید وامی دریافت کنم که سبب تاسیس آن کارگاه در روستای جابرانصار شد. با احداث کارگاه تعداد زیادی از زنان و دختران روستایی را به اشتغال گرفتم و توانستیم حجم قابل توجهی از تولیدات را بدست آوریم. تمام این طرح ها را از ذهن خودم بر حصیرها جاری کردم و این تنوع آنها بود که آنها را تا کشورهایی مانند فرانسه برد.

در ابتدا سازمان میراث فرهنگی از من خواست تا به زنان ( چه بدسرپرست و چه بی سرپرست و یا کسانی که علاقه دارند ) حصیربافی را آموزش دهم. من حدود هزار زن را آموزش دادم و از آن تعداد 230 نفر برای ما کار می کنند. هم تولید و هم فروش و درآمد خیلی خوبی داشتیم. متاسفانه این درآمد با کرونا کاهش چشم گیری داشت. زیرا در حال حاضر بافنده های ما نتوانستند در کارگاه حضور پیدا کنند.

حصیر ایلامی در استرالیا و فرانسه

تقریبا دوازده سال است که با میراث فرهنگی کار می کنیم. میراث فرهنگی ما را در جشنواره های بین المللی یا ملی دعوت می کرد. تولیدات ما در این نمایشگاه ها مشتاق پیدا می کردند و این باعث شد که مشتریان زیادی از داخل و خارج ایران بدست آوریم که سبب درآمد خیلی خوبی برای ما و تیم شد. کرونا فروش ما را محدود به فضای مجازی کرده است اما بازاریابی را که در نمایشگاه پیدا می کردیم، ما را به مشتریان خیلی خوبی وصل می کردند. این بازاریابان ما را با تاجرانی در کشورهای حاشیه خلیج فارس آشنا کردند. حتی یک زوج هم کالاهای ما را برای فروش در کشورهای اروپایی خریداری کردند. بطور کلی اجناس ما در کشورهایی مانند فرانسه و استرالیا مشتری داشت. اشنایی ما با این تاجران به وابسته حضور در نمایشگاه بین المللی بود. اما الآن فروش ما منوط به استان هایی مانند شیراز و اصفهان است. تاجران خارجی به دلیل کرونا دست از خرید و فروش نگه داشته اند و منتظر پایان این بیماری هستند. حمایت دولت برای ما بسیار مهم بود. باید از آنها تشکر کنیم چون هم صندوق کارآفرینی و هم نمایشگاه های سازمان میراث فرهنگی سبب شد ما مشتری ، درآمد و تولید انبوه را بدست آوریم.

راه و رسم موفقیت از زبان زنی موفق

زنان زیادی به این کار اشتیاق داشتند و اکنون هم با ما کار می کنند و این کار را با اشتیاق انجام می دهند. حصیر هنر خوبی است. تمام مواد اولیه آن به طور محلی تهیه می شود. بازار آن بسیار خوب است. کسی اگر می خواهد به این کار اهتمام ورزد، باید بازار خود را پیدا کند. بعد از آن می تواند یک فرد موفق باشد. پیشنهاد نمی کنم که تولیدکنندگان قبل از یافتن بازاریابان به تولید اقدام کنند. آنها می توانند به سازمان میراث فرهنگی مراجعه کنند. سازمان هایی که آنها را به مشتریان وصل می کنند. نمایشگاه هایی برقرار می کنند. بازاریاب ها می آیند. این کار شدنی است. من این کار را انجام دادم. حصیر به هنر طراحی و بازاریاب است که رونق پیدا می کند. علت موفقیت من این بود که بازار را پیدا کردم و با کارگاه خودم توانستم حمایت مالی و تشکیلات ایجاد کنم. حتی شوهر من با من مخالفت می کرد و می گفت این تولیدات به فرو.ش نمی روند اما می بینید که تا کجا رفتند و خریداری شدند. خداروشکر من راضی هستم و چندین نفر دیگر هم از این راه برای خانواده هایشان روزی می برند. از آنها هم می پرسم می گویند راضی هستند.

هم زنانی که می توانند خودشان تولید کنند، از طریق ما محصولاتشان را می فروشند. هم کسانی که در کارگاه کار می کنند، در ازای تولیداتشان حق الزحمه می گیرند. در واقع من هم حکم استاد آنها را دارم و هم حکم صاحب کار آنها را دارم. آنهایی در خانه تولید می کنند.

مشکلات صنعتگران با بانک، وام و ضامن

کار خوب است اما هنوز جای بیان بعضی مشکلات است. درخواست ما این است که نهادهای حمایت گر وام ها را با تنفس بدهند. بابت وام کرونا ما شاهد بودیم که صنعتگران می روند و بانک ها ایرادات نابجا می گیرند. برخی از آنها ضامن کارمند می خواهند. حاضر آوردن ضامن کارمند دولتی در این منطقه سخت است. خیلی خوب بود اگر بانک ها به سفته بسنده می کردند. یا برخی از بانک ها شرایط را تغییر می دهند. این شرایط در قسط و پیش پرداخت تغییر می کند. برخی از زنان که برای وام رفتند، دیدند که نمی توانند از پس قسط آن برآیند. برخی از بانکها برای پرداخت 6 میلیون وام کرونا ضامن و 200 هزار تومان پیش پرداخت می خواهند. این 200 هزار تومان در بانک دیگری ممکن است 500 هزار تومان بشود. برخی جاها نصف نصف وام را پرداخت می کنند. برای زنان صنعتگر 6 میلیون تومان با سود 12 درصد سخت است. از جهت دیگر آنها ضامن ها را نمی پذیرند. پسندیده است که در این شرایط از صنعتگران حمایت بیشتری شود. ما همچنان تولید داریم اما کرونا به هر حال بازار ما را راکد کرد. خیلی از بانوان ضامن نداشتند و بانک سفته قبول نکرد. آنها مجبور شدند از وام صرف نظر کنند. برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.