در روزهای کرونایی همدیگر را دریابیم

وَتَعاوَنوا عَلَى البِرِّ وَالتَّقوىٰ ۖ وَلا تَعاوَنوا عَلَى الإدار

رکنا: بیماری کرونا ملت ایران را غافلگیر کرد و اینک غلبه بر آن به همیاری و تلاش همگان نیاز دارد. بلای جهانی کرونا از دروازه‌‌های بازغفلت و خوش خیالی یا خودفریبی مسئولین به سرعت عبور کرده و به سرعت سراسر کشور را فرا گرفت، و بحرانی بر بحران‌‌های دیگر افزود. اکنون این بحران موجب خیزش احساس عمیق ناامنی و نگرانی عمومی شهروندان گردیده و بسیاری از مردم نگران ابتلا به این بیماری، تعدادی مبتلا و متاسفانه برخی هم قربانی آن شده‌‌اند.

خوشبختانه لشگر پزشکان و پرستاران و هموطنان عزیزی که در حرفه بهداشت و درمان اند، در حالی که از ساز وبرگ و امکانات کافی هم برخوردار نبودند، با فداکاری و شجاعت و تلاش فراوان و قبول خطر و رنج برای مهار این بیماری خطرناک پا به میدان نهاده و کمر به درمان هموطنان مبتلا بسته اند و جامعه ایران را مرهون خود ساخته اند.

اما امروز برای عبور موفق از این بحران و بحران‌‌های دیگر سوالات، مسائل و موانعی در برابر ما قرار دارد که فرصت و مهلت اندکی برای پاسخگوئی، حل، یا رفع آنها باقی است. مثلاً آیا برای همین بحران «کرونا»، فقط تلاش و فداکاری کادرهای پزشکی و بیمارستانی به تنهائی کافی است؟ آیا بدون پشتیبانی یک اقتصاد قوی که قادر باشد دارو، تجهیزات و خدمات پیراپزشکى در خد کافی وبطور پیوسته تامین کند، ارائه این خدمات بوسیله پرشکان امکان‌پذیر خواهد بود؟ آیا نهادی بجز نهاد هاى حکومتی، برای ارئه خدمات امدادی به خانواده‌‌های بی‌‌بضاعت و آسیب‌ دیده در این بحران وجود دارد؟ آیا برای خیل عظیمی از مردم زحمتکش که به سختی روزگار می‌گذراندند و اینک همان کار و شغل و درآمد ناچیز را هم از دست داده‌‌اند، چاره‌‌ای اندیشیده شده و سازمان یا نهادی برای پاسخگوئی به نیاز آنان وجود دارد؟ و مهمتر آن که آیا صحیح است که فقط از دولت انتظار داشت که به تنهایی مسئولیت حل این مسائل و رفع بحران‌‌ها را بعهده داشته باشد؟

اصولاً چنین انتظاری از دولت (حکومت) حتی اگر هم ممکن باشد، سرانجام خوشی برای دولت و ملت نخواهد داشت. در یک جامعه ضعیف است که همه چشم‌های به دولت دوخته شده و همه انتظارات از ان می‌رود. جامعه مطلوب، جامعه‌‌ای است با دولت قوی و مردمی توانمند و سازمان یافته، نه دولتی قدرتمند و مردمی ضعیف و پراکنده.

کشوری با جامعه‌‌ای قدرتمند ولی دولتی ضعیف، یا جامعه‌‌ای ضعیف با حکومت ضعیف مطلوب نیست، بلکه آنچه مطلوب و صحیح است جامعه‌‌ای توانمند، همراه با دولتی قوی است. در چنین کشوری بسیاری از امور به وسیله سازمان‌‌های غیر دولتی و بخش خصوصی و جوامع محلی بطور داوطلبانه بانجام می‌‌رسد و دولت مجبور به حمل بار سنگین کارهای اجرائی نیست و عمدتاً به کارهای توسعه، قانونگذاری و نظارت بر اجرای برنامه ها و قانون و حفظ کشور از تهدیدات خارجی و حفظ حقوق شهروندان در برابر تجاوزات و به طور کلی حفظ حقوق و امنیت مردم می‌پردازد. در این گونه کشورها بهنگام نیاز جامعه مدنی مى تواند داوطلبانه به کمک دولت و مردم آمده و نقش مؤثر و مهمی را ایفا کند.

کشور ما از حکومتی قدرتمند و متاسفانه جامعه مدنی و بخش خصوصی ضعیف و نحیف شده تشکیل گردیده است، به طوری که به‌نگام بحران‌های جدی، مانند بحران کنونی، دولت تا حدود زیادی از توانائی‌‌های خدمت رسانی مادی و معنوی عظیم مردم در قالب تشکل‌‌های مردمی و مدنی محروم می‌ماند. جامعه مدنی و بخش خصوصی نیز فاقد سازماندهی و منابع لازم برای پاسخگوئی سریع و استفاده از توان مادی و معنوی مردم بوده و لذا مردم علاقه‌‌مند به یاری و نجات هموطنان سردر گم مانده نمی‌‌دانند و نمی‌توانند به یاری نیازمندان بشتابند. این در حالی است که ایران دارای سرمایه انسانی نیرومند با بیش از 14 میلیون نفر تحصیل کرده دانشگاهی می‌باشد و همکاری داوطلبانه این خیل عظیم تحصیل کرده با سازمان‌‌های مردمى می‌‌تواند آثار شگفت‌‌انگیزی در ارائه خدمات عمومی به مردم سراسر کشور داشته باشد.

بدین منظور، دولت باید تشکیل سازمان‌های مردمی و خادم جامعه را تشویق کند و به جای ایجاد موانع متعدد قانونی، اداری و امنیتی، راه را برای تشکیل آن‌ها هموار سازد، موانع را رفع و از آنها پشتیبانی کند، و مانع تهدیدات خودسرانه آن‌ها گردیده، دولت باید ایجاد پیوندها و تعهدات و مسئولیت‌های اجتماعی و اخلاقی را در قالب سازمان‌‌های مردمی تشویق نماید تا جامعه ای مقاوم و چالاک در برابر حوادث و بحران‌‌ها و تهدیدات بوجود آورد. در غیاب نهادهای مدنی قوی چاره کار استفاده از شبکه هاى اجتماعى است. 

برای تحقق بخشیدن به توانمندی بالقوه سرمایه‌‌های انسانی و سایر سرمایه‌‌های ملی، استفاده درست و قانونی از شبکه‌‌های اجتماعی می‌‌تواند تا حدود زیادی جایگزین کارکردهای نهادهای مذکور گردد. امروزه، یاری رسانی به نیازمندان با استفاده از شبکه‌های اجتماعی با مرتبط ساختن یاری دهندگان و یاری گیرن بخوبی امکان پذیر است. هر گروه اجتماعی در هر کوی و برزن، در هر شهر کوچک، و در هر محله از محله های شهرهای بزرگ می تواند با مختصر دانش از تکنولوژی اطلاعات چنین ارتباطى را بین یاری دهندگان و یاری گیرندگان (نیازمندان) برقرار سازد.

نهضت آزادی ایران در شرایط بحرانی کنونی از هموطنان عزیر و کلیه تشکل‌های مردمی علاقه‌مند به بقا و سلامت کشور و ملت ایران دعوت می نماید هر یک در حوزه نفوذ اجتماعی و محلی یا ملی خود، از هر طریق که مناسب می‌دانند، از جمله از طریق شبکه های اجتماعی، به هموطنان نیازمند یاری رسانی کنند و با ایجاد یک جنبش اجتماعی یاری رسانی نه تنها با حوادث و ابتلاهاى. عمومی مانند بحران کرونا برخورد و مقابله موثر نمایند، بلکه علاقه مندی و توانمندی خود را برای انجام خدمت، ایجاد همبستگی و وحدت ایران، به إثبات رساند .

 ١-در نیکو کارى و پارسائى یکدیگر را یاری کنید یارى کنید و نه در گناه و دشمنى - مائده٢.

منبع: روزنامه سازندگی

 برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.