چرا مردم خشونت های خانگی را به پلیس و مراجع قضایی اعلام نمی کنند؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، بسیاری از خشونت های خانگی در خانه ها پنهان می شوند و به بیرون درز پیدا نمی کند. زنان و کودکان و حتی مردانی که با خشونت خانگی روبرو می شوند، می دانند که قوانین حمایتی در مقابل خشونت خانگی وجود دارد اما حاضر به ابراز معضلات شان نمی شوند.

سیدحسن موسوی چلک در پاسخ به این سوال که چرا خشونت های خانگی به پلیس اعلام نمی شود؟ به رکنا گفت : در تمام دنیا وقتی موضوع خشونت جنسی کودکان مطرح می شود، معمولا گزارشی به دست پلیس نمی رسد مگر در موارد حاد. چرا که آزار دهندگان از معتمدان کودکان هستند. از سوی دیگر هم کودکان تهدید می شوند و مشکلات خود را با کسی در میان نمی گذارند.

او با اشاره به خشونت های جنسی در تمام سنین، می افزاید: در بسیاری از موارد خشونت جنسی اطلاع رسانی نمی شود و شرایط فرهنگی مانعی است برای آن که آسیب دیدگان به پلیس مراجعه نکنند. آبروی خانوادگی و خراب شدن آینده از جمله موانعی است که قربانیان را به سکوت وا می دارد. البته در مواقع حاد که منجر به تجاوز توسط خانواده ها گزارش می شود. تعداد این گزارش ها بسیار کم است و بیان موضوع آزار و خشونت های جنسی در تمام جوامع تابوست. معمولا آزاددیدگان دختر هستند ولی پسرها هم مورد خشونت قرار می گیرند.

رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران با تاکید بر این که خشونت جنسی به سختی گزارش می شود، در پاسخ به این سوال که چرا مابقی خشونت های خانگی گزارش نمی شود؟ گفت: معمولا این نگاه وجود دارد که آزاردهنده تعمدی ندارد بسترهای فرهنگی از دیگر دلایل آن است. به طور مثال می گویند: «مرد اگر کتک نزند مرد نیست!»، «بچه تا کتک نخورد آدم نمی شود!» و... درست است که این تفکرات به تدریج کمرنگ شده و می شوند، اما واقعیت این است که تفکرات اینچنینی هنوز وجود دارد.

موسوی چلک با بیان این که نداشتن پشتوانه یکی از دلایل مهم خشونت های خانگی است، تاکید کرد: اکثر کسانی که مورد خشونت خانگی قرار می گیرند پشتوانه ای ندارند و اگر این خشونت ها را گزارش دهند، مجبورند شرایطی به مراتب بدتر را تحمل کنند. بنابراین سعی می کنند بسوزند و بسازند. گاهی مواقع دلایلی مانند وجود بچه ها در خانواده، ترس از دست رفتن آبرو و... مانع بیان خشونت های خانگی می شوند.

او در پاسخ به این سوال که خشونت های خانگی افزایش پیدا کرده یا خیر؟ گفت: خشونت خانگی در ایران از فراوانی بالایی برخوردار است. دو دهه است که آمارهای پزشکی قانونی و پرونده های قضایی این موضوع را نشان می دهد. بخشی از این خشونت ها به دلیل نداشتن مهارت های فردی مربوط می شود. بخش دیگر هم فشارهایی است که به مردم وارد می شود. کنترل خشم را بلد نیستیم و عوارض آن به شکل خشونت بروز پیدا می کند. طبق آمارهای وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی 23درصد ایرانی ها دچار اختلالات روانی هستند و اخیرا سعید نمکی، وزیر بهداشت در این مورد هشدار داد. طبیعی است که این موضوعات ریسک خشونت خانگی را افزایش می دهد. طبیعی است تا زمانی که تعیین کننده های سلامت ارتقا پیدا نکند، شاهد کاهش خشونت نخواهیم بود. ضمن آن که برخی خشونت های خانگی به جهت انتقام گیری رخ می دهد و داریم افرادی که ممکن است به قانون پایبند نباشند و خودشان انتقام بگیرند.

موسوی چلک با اشاره به اثبات خشونت های خانگی، تاکید کرد: خشونت جسمی و جنسی قابل احصاست و پزشکی قانونی می تواند آن را مشخص کند. مشکل این است که بسیاری از شهروندان خشونت ها و علائم آن را نمی شناسند و نمی توانند آن را بیان کنند.

خبرنگار: پریسا هاشمی

برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.