در گفت و گوی رکنا با آزاده جولایی مدیر موسسه سرطان پستان تهران مطرح شد
افزایش چشمگیر سرطان پستان در ایران/هر ساعت 2 زن ایرانی به سرطان پستان مبتلا می‌شوند/ ورود دهه شصتی‌ها به سنین مستعد، عامل افزایش آمار سرطان پستان در کشور
رکنا، سالانه حدود ۱۹ هزار زن ایرانی به سرطان پستان مبتلا می‌شوند؛ به این معنا که هر ساعت تقریبا دو زن با این تشخیص مواجه می‌شوند. دکتر آزاده جولایی، مدیر موسسه سرطان پستان تهران، با اشاره به رشد آمار نسبت به سال‌های گذشته، می‌گوید افزایش موارد به دلیل ورود جمعیت دهه شصتی‌ها به سنین مستعد ابتلا است و تأکید دارد که تشخیص زودرس و دسترسی به درمان، کلید کاهش عوارض و حفظ سلامت زنان است.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، سرطان پستان در سطح جهانی به‌عنوان شایع‌ترین سرطان در میان زنان شناخته می‌شود.در ایران، سرطان پستان شایع‌ترین سرطان در میان زنان است و در سال‌های اخیر روند افزایشی داشته است. این بیماری در استان‌های اصفهان و یزد بیشترین شیوع را دارد. عوامل مختلفی مانند تغییرات سبک زندگی، تشخیص دیرهنگام و کمبود آگاهی عمومی در افزایش موارد این بیماری مؤثر هستند. اقدامات پیشگیرانه مانند غربالگری منظم، افزایش آگاهی و دسترسی به درمان‌های مؤثر می‌تواند در کاهش بار این بیماری در کشور مؤثر باشد.
در ادامه گفت و گوی رکنا با دکتر آزاده جولایی _ مدیر, موسسه سرطان پستان تهران را می توانید بخوانید.
روزانه 50 ابتلا به سرطان پستان در ایران ثبت می شود
خبرنگار: خانم دکتر جولایی، آمار ابتلا به سرطان پستان در ایران در زنان و مردان چه وضعیتی دارد و این آمار در چه حدی است؟
دکتر آزاده جولایی: بر اساس آخرین آمار ثبت‌شده، سالانه حدود ۱۹ هزار مورد سرطان پستان در ایران گزارش می‌شود. البته باید توجه داشت که همه موارد سرطان به طور کامل ثبت نمی‌شوند، زیرا سیستم ثبت سرطان در ایران پوشش صددرصد ندارد. با این حال، این عدد به معنای میانگین ۵۰ مورد در روز است؛ یعنی به طور تقریبی هر ساعت دو زن ایرانی به سرطان پستان مبتلا می‌شوند.
وی تاکید می کند: این آمار در مقایسه با سال‌های گذشته افزایش قابل توجهی داشته است. برای مثال، طبق آمار سال ۱۳۹۳، حدود ۱۳ هزار مورد سرطان پستان در کشور ثبت شده بود و اکنون این عدد به ۱۹ هزار مورد رسیده است. این افزایش ممکن است در نگاه اول برای برخی ایجاد توهم کند که گویی یک سونامی سرطان در ایران در حال وقوع است، اما واقعیت چیز دیگری است. سرطان پستان در ۹۷ تا ۹۹ درصد موارد در زنان رخ می‌دهد و تنها ۱ تا ۳ درصد آن مربوط به مردان است. بنابراین، این سرطان، مانند سرطان تخمدان در زنان یا سرطان پروستات و بیضه در مردان، یک بیماری جنسیتی محسوب می‌شود.با این حال، به دلیل تعداد زیاد موارد، سرطان پستان که نیمی از جمعیت کشور را درگیر می‌کند، اکنون رتبه اول شایع‌ترین سرطان‌ها را در میان زنان دارد. این روند، مشابه اتفاقی است که در سطح جهانی در پنج سال اخیر رخ داده است؛ از دسامبر ۲۰۲۰، سرطان پستان جایگزین سرطان ریه به عنوان شایع‌ترین سرطان در زنان جهان شده است.
دکتر جولایی با بیان اینکه هرچند ما در ایران شاهد افزایش نسبی آمار هستیم، شیوع سرطان پستان در کشور همچنان پایین‌تر از میانگین جهانی و بسیار کمتر از کشورهای پیشرفته است افزود: بنابراین، جای نگرانی وجود ندارد. سرطان پستان برخلاف برخی سرطان‌های دیگر، به عوامل محیطی وابستگی زیادی ندارد. برای مثال، سرطان ریه تحت تأثیر سیگار کشیدن، سرطان پوست در اثر اشعه آفتاب و سرطان دهانه رحم ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی است. در مورد سرطان پستان، زن بودن شرط لازم و افزایش سن عامل مهمی برای ابتلاست؛ هرچه سن بالاتر می‌رود، احتمال ابتلا نیز افزایش می‌یابد.اما چه اتفاقی در ایران باعث رشد غیرعادی آمار شده است؟ پاسخ روشن است،ساختار جمعیتی خاص دهه شصتی‌ها.
دهه شصیتی ها به سنین مستعد سرطان رسیده اند
وی در توضیح این علت گفت : این گروه جمعیتی حدود یک چهارم جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند و از مجموع جمعیت دهه ۵۰ و ۷۰ نیز بیشترند. اکنون این افراد وارد سنین مستعد سرطان شده‌اند؛ از زمانی که از ۲۵ سالگی گذر کردند، یعنی دوره‌ای که خطر ابتلا به سرطان پستان افزایش می‌یابد، آمار به تدریج بالا رفته است.
دکتر جولایی بیان داشت : برای مثال، در خانم‌های بین ۲۵ تا ۳۰ سال، به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر، حدود ۵ نفر به سرطان پستان مبتلا می‌شوند؛ در گروه سنی ۳۰ تا ۳۵ سال، این عدد به ۲۵ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر می‌رسد. بنابراین، با توجه به جمعیت حدود ۱۰ میلیونی زنان در جمعیت ۲۰ میلیونی دهه شصتی‌ها، هر سال با افزایش سن این گروه، میزان شیوع افزایش می‌یابد و این روند تا پایان دوره زندگی آنها ادامه خواهد داشت.به همین دلیل، نباید از اصطلاح «سونامی سرطان» استفاده کرد. خطر سرطان پستان در ایران از کشورهای دیگر بیشتر نیست و روند آن حتی کمتر از میانگین جهانی است، اما این سرطان همچنان شایع‌ترین سرطان در زنان است و خوشبختانه، قابل درمان محسوب می‌شود.
شش علامت اصلی برای سرطان شناسایی سرطان پستان
خبرنگار: اولین نشانه‌هایی که ابتلا به سرطان پستان در زنان و مردان ایجاد می‌کند، چگونه بروز می‌کند و افراد باید با چه علائمی بیشتر هوشیار باشند؟
دکتر جولایی: اصولاً تفاوت چندانی بین زنان و مردان در نشانه‌های سرطان پستان وجود ندارد، با این تفاوت که بافت پستان در مردان معمولاً بسیار کمتر از زنان است، مگر آنکه مبتلا به ژنیکوماسی باشند. به همین دلیل، علائم در مردان اغلب زودتر خود را نشان می‌دهند. ما شش علامت اصلی برای سرطان پستان داریم که با مشاهده و لمس دقیق قابل شناسایی است. برخی اوقات ممکن است هر شش علامت با یک بررسی ساده تشخیص داده شوند.
توده، یکی از شایع‌ترین این علائم است. این توده ممکن است در داخل پستان، زیر پستان یا نوک پستان قرار گیرد. بسته به اندازه توده، محل آن، عمق و حجم پستان، گاهی با چشم قابل مشاهده است و گاهی تنها با لمس تشخیص داده می‌شود. نکته مهم این است که تشخیص سرطان پستان دشوار نیست و حتی افرادی با سواد محدود، اگر با علائم و روش‌های معاینه آشنا شوند، می‌توانند توده‌های پستانی را خودشان کشف کنند.
خبرنگار: چرا تمرکز بر تشخیص زودرس اهمیت دارد؟
دکتر جولایی: ما نمی‌توانیم جلوی ابتلا به سرطان پستان را بگیریم؛ زن بودن و افزایش سن شرایطی هستند که نمی‌توان آنها را تغییر داد. تنها راه افزایش احتمال درمان قطعی و کاهش عوارض، تشخیص زودرس است. اگر بیمار در مراحل اولیه به پزشک مراجعه کند، احتمال حفظ پستان بسیار بالا است. حتی در مواردی که جراحی لازم باشد، امکان بازسازی فوری و قرینه‌سازی پستان وجود دارد. همچنین، در صورتی که توده زود تشخیص داده شود، درگیری غدد لنفاوی زیر بغل اتفاق نمی‌افتد و تنها نمونه‌برداری از زیر بغل برای بررسی کافی خواهد بود.
وی در خصوص علائم اصلی سرطان پستان چنین گفت:
توده پستان: همانطور که اشاره شد، ممکن است به صورت توده‌ای مشخص در داخل یا زیر پستان و حتی نوک آن ظاهر شود. اندازه، عمق و محل توده تعیین‌کننده این است که با چشم دیده شود یا تنها با لمس قابل تشخیص باشد.
زخم پوست: زمانی که توده بزرگ شود و پوست را درگیر کند، ناحیه‌ای زخمی ایجاد می‌شود که به درمان‌های معمولی پاسخ نمی‌دهد. این زخم ناشی از تهاجم سلول‌های سرطانی است و تنها با جراحی یا شیمی‌درمانی قابل رفع است.
کشیدگی پوست یا نوک پستان: پستان با رشته‌هایی از عضله زیرین به پوست متصل است. اگر توده سرطانی این رشته‌ها را درگیر کند، رشته‌ها کوتاه می‌شوند و کشیدگی پوست یا نوک پستان ایجاد می‌شود. در مواردی که این کشیدگی در مشاهده اولیه مشخص نباشد، با تکنیک‌هایی مانند بالا بردن دست‌ها و فشار دادن کف دست‌ها به یکدیگر یا قرار دادن دست‌ها روی استخوان لگن و انقباض عضلات زیر پستان، این کشیدگی خود را نشان می‌دهد.
پوسته‌پوسته شدن نوک پستان: گاهی زخم ایجاد نمی‌شود و تنها تغییرات پوستی مانند پوسته‌پوسته شدن مشاهده می‌شود. این تغییرات می‌تواند از اولین نشانه‌های سرطان پستان باشد و باید فوراً بررسی و در صورت لزوم نمونه‌برداری انجام شود.
ترشحات از پستان: ترشحات خودبه‌خود از یک مجرا و تنها در یک پستان، می‌تواند نشانه‌ای از سرطان باشد. این ترشحات معمولاً بی‌رنگ یا خونی هستند. نکته مهم این است که ترشحات ناشی از فشار دادن پستان ارزش تشخیصی ندارند. بسیاری از زنانی که شیردهی داشته‌اند، ممکن است به دلیل گشاد شدن مجاری، ترشحات اندکی مشاهده کنند که طبیعی است.
تورم و بزرگ شدن یک‌طرفه پستان: در برخی موارد، پستان به طور یک‌طرفه بزرگ و متورم می‌شود. این تورم ممکن است به اندازه‌ای باشد که حتی رد لباس زیر روی پستان قابل مشاهده باشد و گاهی با علائم دیگر همراه است.
دکتر جولایی تاکید داشت : به طور خلاصه، تشخیص زودرس و آگاهی از این شش علامت مهم‌ترین ابزار برای کنترل و درمان موفق سرطان پستان است. مراجعه سریع به پزشک با مشاهده هر یک از این علائم، احتمال حفظ پستان، کاهش درگیری غدد لنفاوی و کاهش عوارض درمان را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.
مدیر موسسه سرطان پستان تهران با گفتن از اینکه زمانی که پستان متورم می‌شود، پایانه‌های مو در آن فرو می‌روند و ظاهر پوست به حالت پوست پرتقال درمی‌آید گفت: این حالت بسیار شبیه به آبسه پستان است، اما معمولاً در افرادی دیده می‌شود که شیردهی نداشته‌اند. اگر شش علامت اصلی سرطان پستان را به خاطر داشته باشیم، امکان ندارد که با مشاهده یا لمس آنها مواجه شویم و متوجه نشویم که مشکلی وجود دارد.
خبرنگار: سؤالی که مطرح می‌شود این است که از چه سنی باید توجه ویژه‌ای به سلامت پستان و انجام آزمایش‌ها و معاینات داشت؟
دکتر جولایی : توصیه ما این است که خودمراقبتی و بررسی منظم پستان از سنین ۲۰ تا ۲۵ سالگی آغاز شود. مگر در شرایطی که فرد دارای ژن مثبت یا سابقه خانوادگی ابتلا باشد، در این صورت ممکن است لازم باشد بررسی‌ها زودتر شروع شوند؛ اما به طور معمول، آغاز از سن ۲۰ تا ۲۵ سالگی کافی است. توصیه می‌شود که هر خانم یک روز مشخص از هر ماه را انتخاب کند و با مشاهده و لمس پستان، سلامت خود را بررسی کند. این روند تا سن ۴۰ سالگی کافی است و در این دوره نیازی به تصویربرداری منظم وجود ندارد. از سن ۴۰ سالگی به بعد، غربالگری سالانه با تصویربرداری توصیه می‌شود.
چنین ادامه داد: یک نکته بسیار مهم این است که سونوگرافی به عنوان روش غربالگری سرطان پستان محسوب نمی‌شود. ممکن است سونوگرافی نتایج طبیعی نشان دهد، اما فرد در واقع سرطان داشته باشد. بنابراین، انجام سونوگرافی بدون دلیل و تنها به دلیل نگرانی خانوادگی یا آگاهی ناقص، توصیه نمی‌شود.
ارتباط مستقیم کاهش ارزش پول ملی با هزینه های تشخیص و درمان سرطان پستان
خبرنگار: در شرایط اقتصادی فعلی کشور، بسیاری از مردم به دلیل ناآگاهی یا محدودیت‌های مالی نمی‌توانند به طور منظم چکاپ انجام دهند و حتی اگر مبتلا شوند، هزینه درمان برایشان سنگین است. این شرایط تا چه اندازه می‌تواند منجر به شناسایی دیرهنگام و درمان ناموفق شود؟
دکتر آزاده جولایی: این مسئله تأثیر بسیار زیادی دارد. سال‌هاست که ارزش پول ملی کاهش یافته و هر چه ارزش پول پایین‌تر می‌رود، هزینه‌های تشخیص و درمان نیز افزایش پیدا می‌کند. بسیاری از تجهیزات پزشکی ما، از جمله دستگاه‌های بیوپسی، امآرآی، تخت‌های بیوپسی و دستگاه‌های جاد تراپی، وارداتی هستند و کاهش ارزش پول باعث افزایش قیمت این تجهیزات می‌شود.داروها نیز تحت تأثیر این شرایط قرار دارند. حتی اگر بخشی از تولید داخلی باشد، مواد اولیه وارداتی است و کاهش ارزش پول ملی هزینه تولید داروها را افزایش می‌دهد. به همین دلیل، ما معتقدیم وظیفه دولت است که در مراکز دولتی و دانشگاهی، بهترین امکانات تشخیص و درمان را در اختیار بیماران قرار دهد. در این صورت، بیماران می‌توانند از پوشش بیمه استفاده کنند و هزینه‌هایشان به طور قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند.
دکتر جولایی ادامه داد: اگر کسی بیمه نداشته باشد، می‌تواند خود بیمه سلامت تهیه کند و در صورت ابتلا به سرطان، به طور خودکار تحت پوشش بیمه قرار می‌گیرد. با توجه به اینکه متولدین دهه ۶۰ اکنون به سنین مستعد ابتلا به سرطان پستان نزدیک شده‌اند، به دلیل افزایش جمعیت بیماران، نیاز است امکانات تشخیص و درمان کشور نیز افزایش یابد.شرایط تحریمی و محدودیت‌های جهانی نیز می‌تواند بیماران را در وضعیت بحرانی قرار دهد، اما خوشبختانه، کمبود تجهیزات تشخیصی و درمانی به طور جدی وجود ندارد. مسئله اصلی، مدیریت منابع است. حداقل کاری که باید انجام شود این است که در هر استان، یک مرکز دانشگاهی و آموزشی مجهز به امکانات تشخیص و درمان سرطان پستان وجود داشته باشد. در کشورهای اروپایی و آمریکا، معمولاً یک مرکز به ازای هر ۲۵۰ هزار نفر تعریف شده است، اما با توجه به شیوع کمتر سرطان پستان در ایران، می‌توان یک مرکز برای هر یک میلیون نفر در نظر گرفت.همچنین، وجود بیمارسرا در کنار این مراکز، امکان انتقال بیماران از شهرستان‌ها و ارائه خدمات تشخیصی و درمانی متمرکز را فراهم می‌کند. حتی فراهم کردن این سطح حداقلی از خدمات، یک قدم بسیار مهم و مؤثر در کنترل سرطان پستان محسوب می‌شود.
نابرابری بودجه ریزی و اثر آن بر تشخیص و درمان سرطان پستان در ایران
خبرنگار: چرا تمام تمرکز درمان‌های پیشرفته ما در شهرهای بزرگ، به‌ویژه تهران است و شرایط تشخیص و درمان بیماری در بسیاری از استان‌ها ضعیف به نظر می‌رسد؟ وزارت بهداشت چه وظیفه‌ای در این زمینه دارد و چه اقداماتی باید انجام دهد؟
دکتر آزاده جولایی: این موضوع صرفاً محدود به وزارت بهداشت نیست. در واقع، سوال شما باید از دولت‌ها پرسیده شود، زیرا عدالت در توزیع منابع، به سیاست‌گذاری‌های کلان دولتی مرتبط است، نه تنها وزارت بهداشت. با این حال، حتی در محدوده وزارت بهداشت نیز می‌توان اقداماتی انجام داد. تجربه کرونا برای ما نشان داد که زیرساخت فضای مجازی چقدر می‌تواند مفید باشد. هرچند این بحران مرگ و میر زیادی داشت، اما حداقل این بود که زیرساخت‌های دیجیتال کشور تقویت شد. اکنون می‌توان از همین زیرساخت برای بهبود دسترسی به مراقبت‌ها استفاده کرد. به عنوان مثال، می‌توان بیماران را به نقاط مختلف کشور معرفی و آموزش داد تا خود مراقبتی انجام دهند و در صورت مشاهده علائم، به مراکز درمانی منتقل شوند.
وی تاکید داشت : در بسیاری از استان‌ها، خیریه‌های فعال و مؤسسات حمایتی وجود دارند که می‌توانند نقش مهمی ایفا کنند. با همکاری این خیریه‌ها و استفاده از ظرفیت فضای مجازی، می‌توان بیماران را به شهرهای بزرگ منتقل کرد، محل اقامت آنها در طول درمان تأمین نمود و هزینه‌های درمان دولتی را برایشان فراهم کرد. همچنین، خیریه‌ها می‌توانند بخشی از هزینه‌های جانبی را پوشش دهند.اگر این مدیریت منابع و برنامه‌ریزی مؤثر انجام شود، متوجه می‌شویم که کمبود منابع به معنای واقعی وجود ندارد؛ بلکه مشکل اصلی، استفاده ناکارآمد از منابع است.
حواسمان به خودمان باشد آنهم بی تعارف
دکتر آزاده جولایی در خصوص اینکه دولتمردان و مردم در چه بخش هایی باید به چه مواردی دقت کنند تا آمار سرطان پستان بحرانی نشود گفت: یک نکته بسیار مهم که باید هم برای دولتمردان و هم برای مردم روشن شود، مکانیزم روان‌شناختی بدن انسان در مواجهه با فاجعه است. بدن انسان به گونه‌ای طراحی شده که در مواجهه با تهدید، تمام نیروهایش را برای بقا متمرکز می‌کند. به عنوان مثال، وقتی فرد دچار خونریزی شدید می‌شود، بدن به طور خودکار ضربان قلب را افزایش می‌دهد و عروق را تنگ می‌کند تا از دست رفتن خون کاهش یابد و فشار خون حفظ شود.در مواجهه با مسائل روانی و فجایع روحی نیز بدن از مکانیزم انکار استفاده می‌کند. همانطور که مرگ همزاد زندگی است، بسیاری از افراد ابتدا متوجه نمی‌شوند که در معرض خطر یا آسیب هستند. مثلاً وقتی کسی توده‌ای در پستان خود لمس می‌کند، می‌داند که این توده نشانه بیماری است، اما از مواجهه با واقعیت ترس دارد؛ ترس از مرگ، قطع عضو یا تغییرات جسمی باعث می‌شود بدن، وضعیت را انکار کند. این مکانیزم انکار مشابه واکنشی است که افراد پس از فقدان یک عزیز تجربه می‌کنند؛ صبح روز بعد ممکن است فرد همچنان به زندگی روزمره خود ادامه دهد و واقعیت فاجعه را نادیده بگیرد تا با آن سازگار شود.
وی تاکید داشت : در مورد سرطان پستان، بیمار ممکن است بگوید: «نه، مشکلی ندارم.» و دلایل مختلفی برای توجیه این انکار بیاورد، مانند «دکتر مرد بود، نرفتم» یا «پول نداشتم، مراجعه نکردم.» اینجاست که وظیفه نظام سلامت و مراکز درمانی دولتی دانشگاهی اهمیت پیدا می‌کند. اگر امکانات لازم در بیمارستان‌های دولتی و تحت پوشش بیمه پایه فراهم شود، و با حضور جراحان زن، فلوشیپ‌های پستان و سرطان، ماماها و پرستاران زن، بسیاری از موانع و بهانه‌های بیماران برطرف خواهد شد. حتی در مواردی که پزشک مرد است، کافی است یک پرستار یا همراه زن در کنار او باشد تا مشکل فرهنگی و روان‌شناختی بیمار حل شود.به عبارت دیگر، با شناخت فرهنگ کشور و مدیریت درست منابع انسانی و تجهیزات پزشکی، می‌توان موانع دسترسی به تشخیص و درمان را از پیش پای بیماران برداشت. این اقدامات به همان اندازه که علمی و فنی هستند، نیازمند درک عمیق از شرایط اجتماعی و فرهنگی کشور نیز هستند.
تلاش کنیم تمامی موانع را از سر راه بیماران برداریم و آنها را به نفع سلامت بیمار مدیریت کنیم
مدیر موسسه سرطان پستان تهران بیان داشت : نکته بسیار مهم این است که تلاش کنیم تمامی موانع را از سر راه بیماران برداریم و آنها را به نفع سلامت بیمار مدیریت کنیم. در کنار این موضوع، یک توصیه حیاتی دیگر هم وجود دارد و آن اینکه خانم‌ها باید خودشان مسئول سلامت خود باشند و بررسی کنند که آیا جزو افراد پرخطر هستند یا خیر. این ارزیابی چندان پیچیده نیست؛ کافی است فرد با خود بنشیند و به سؤالات ساده فکر کند. آیا در خانواده‌تان سابقه سرطان وجود داشته است یا خیر؟ و این فقط محدود به سرطان پستان نیست؛ هر نوع سرطانی که در خانواده وجود داشته باشد، می‌تواند فرد را پرخطر کند. اگر فرد سابقه خانوادگی نداشته باشد و خود نیز از کودکی تا سن ۳۰ سالگی در معرض اشعه یا عوامل خطر دیگری قرار نگرفته باشد، جزو افراد پرخطر محسوب نمی‌شود. برای این افراد، توصیه این است که تا سن ۴۰ سالگی با آشنایی با علائم سرطان و انجام معاینات ماهانه خودمراقبتی، سلامت پستان خود را بررسی کنند. از سن ۴۰ سالگی، انجام غربالگری‌های منظم توصیه می‌شود.
در ادامه گفت: اما اگر فرد سابقه خانوادگی سرطان دارد، وضعیت متفاوت است. برای مثال، در موسسه سرطان تهران این امکان فراهم شده است که افراد از طریق دایرکت اینستاگرام موسسه با کارشناسان ارتباط برقرار کنند. یک پرسشنامه بر اساس سوابق خانوادگی و فردی تکمیل می‌شود و مشخص می‌کند که فرد پرخطر است یا خیر. بر اساس نتیجه این ارزیابی، برنامه دقیق خودمراقبتی و غربالگری برای فرد طراحی می‌شود. به طور مثال، اگر خانمی گزارش دهد که مادرش در سن ۳۸ سالگی به سرطان پستان مبتلا شده است، این بدان معناست که فرد باید غربالگری خود را هشت سال زودتر از سن معمول آغاز کند؛ یعنی از ۳۰ سالگی.در مواردی که فرد ژن سرطان پستان مثبت دارد، مانند اینکه مادرش مبتلا بوده و بررسی ژنتیکی انجام شده و ژن مثبت گزارش شده باشد، اقدامات دقیق‌تری لازم است. فرد می‌تواند گزینه‌هایی مانند تخلیه پیشگیرانه پستان‌ها یا شروع غربالگری زودهنگام را در نظر بگیرد. در این موارد، غربالگری از سنین جوان‌تر، معمولاً از ۲۶ سالگی، آغاز می‌شود و برنامه آن شامل معاینات هر شش ماه یک بار و یک بار امآرآی سالانه است.
دکتر آزاده جولایی مدیر موسسه سرطان پستان تهران در ادامه گفت:یکی از نکات بسیار مهم دیگر، کیفیت تکنولوژی مورد استفاده در غربالگری است. برای افراد جوان و پرخطر، توصیه مطلق بر استفاده از مموگرافی دیجیتال است. نسخه‌های قدیمی یا دستگاه‌هایی که به دیجیتال تبدیل شده‌اند (که به آنها CR گفته می‌شود)، کیفیت تصویربرداری پایین‌تری دارند و برای تشخیص دقیق کافی نیستند. همچنین، برای افراد پرخطر یا جوان، استفاده از مموگرافی سه‌بعدی توصیه می‌شود. در تهران، بیمارستان امام خمینی این خدمات را با تعرفه بیمه پایه ارائه می‌دهد و در سطح خصوصی نیز قابل دسترسی است.همیشه تاکید ما بر این است که در مقابل یک بیماری شایع و قابل درمان، مراکز دولتی دانشگاهی بهترین گزینه برای ارائه خدمات هستند تا بیماران بتوانند با حداقل هزینه و تحت پوشش دفترچه بیمه پایه، از خدمات تشخیصی و درمانی بهره‌مند شوند. در پایان، برای دسترسی به اطلاعات و مشاوره، می‌توانید اینستاگرام موسسه سرطان پستان را جستجو کنید و با استفاده از نام موسسه، به راحتی صفحه رسمی آن را پیدا کنید و از خدمات مشاوره و پرسشنامه آنلاین بهره‌مند شوید.
ارسال نظر