زندگی آلنوش طریان؛ اولین بانوی ستاره‌ شناس ایران

به گزارش رکنا، آلنوش طریان یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های علمی ایران در دوران معاصر شناخته می‌شود. او به‌عنوان یکی از نخستین زنان فیزیک‌دان ایرانی نقش قابل‌توجهی در گسترش علم نجوم در کشور ایفا کرد و به همین خاطر به عنوان «مادر نجوم ایران» شهره شد.

مروری بر زندگی آلنوش طریان

آلنوش طریان از خانواده‌ای ارمنی با ریشه‌هایی از جلفای اصفهان و تهران به دنیا آمد. پدرش، آرتو طریان، در مسکو تئاتر خوانده بود و یکی از اولین مراکز آموزش هنرهای نمایشی را در ایران تأسیس کرد. مادر او نیز که در سوئیس در رشته ادبیات تحصیل کرده بود، به‌عنوان اولین زن ایرانی شناخته می‌شود که دکلمه اشعار ادبیات فارسی را اجرا کرد.

خانواده طریان علاقه وافری به ایران داشتند و در طول زندگی خود برای خدمت به ایران تلاش زیادی کردند. آلنوش نیز باوجود اینکه فرصت تدریس در دانشگاه سوربن را داشت، تصمیم گرفت به ایران بازگردد و در کشور خود خدمت کند.

تحصیلات و مسیر علمی

آلنوش در ابتدا به پیشنهاد والدینش قصد داشت در رشته ادبیات تحصیل کند، اما در ادامه مسیر دیگری را برای زندگی علمی خود برگزید. او پس‌از پایان تحصیلات ابتدایی در یکی از مدارس ارامنه ایران، وارد دبیرستان انوشیروان دادگر شد و سپس برای ادامه تحصیل به دانشگاه تهران رفت. پس‌از اتمام دوره کارشناسی، به فرانسه سفر کرد و در دانشگاه سوربن به فراگیری رشته فیزیک پرداخت.

پس از پایان تحصیلاتش در دانشگاه سوربن، باوجود وجود شرایط مناسب برای اقامت و تدریس در فرانسه، بخاطر عشق و علاقه به وطن، به ایران بازگشت و فعالیت‌های علمی خود را در دانشگاه تهران آغاز کرد. ابتدا به‌عنوان دانشیار در رشته ترمودینامیک فعالیت کرد و سپس برای نخستین‌بار در تاریخ ایران تدریس فیزیک ستارگان را در دانشگاه تهران شروع کرد.

دستاوردها و فعالیت‌ها

آلنوش طریان به مدت چهار ماه به‌عنوان نماینده ایران عازم آلمان شد و پس از گذراندن دوره مطالعاتی، به کشور بازگشت. تلاش‌های علمی مؤثر او موجب شد تا ریاست گروه تحقیقات خورشیدی در موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران را برعهده گیرد.

او در سال ۱۳۵۸، پس از ۳۲ سال تلاش بی‌وقفه و آموزش دانشجویان بی‌شمار، از حرفه‌ی علمی خود بازنشسته شد. علاقه شدید طریان به علم و حمایت از دانشجویان باعث شد که مطابق وصیت‌نامه‌اش، خانه خود را به دانشجویان بی‌سرپناه اهدا کند.

سال‌های پایانی و درگذشت

پس از انقلاب ۵۷، علی‌رغم بازنشستگی، او مورد تقدیر مسئولین وقت قرار گرفت. اما ترجیح داد که دوران باقی‌مانده عمرش را از دانشگاه و فضای علمی دور باشد. آلنوش طریان سال‌های پایانی عمر خود را در خانه سالمندان سپری کرد و سرانجام در ۱۴ اسفند ۱۳۸۹ چشم از دنیا فروبست. او هرگز ازدواج نکرد و فرزندی نداشت.