راز ماندگاری بشر در فضا پیدا شد

به گزارش رکنا، رقابت‌های فضایی بین ایالات متحده و چین برای بازگشت به ماه، به سطوح جدی‌تر و پیشرفته‌تر ارتقا پیدا کرده است. هر دو کشور با برنامه‌ریزی‌های مشخص در تلاش هستند تا ایستگاه‌های خود را به ترتیب تا سال‌های ۲۰۲۸ و ۲۰۳۰ روی سطح ماه مستقر کنند. دلایل این رقابت، بیشتر از پیشرفت‌های علمی، به استخراج منابع ارزشمند ماه مرتبط است که شرکت‌های مختلف را به سمت این هدف جذب کرده است.

برای مثال، شرکت کرایوژنیک Bluefors که در هلسینکی مستقر است، اخیراً قراردادی مهم با استارتاپ فضایی Interlune منعقد کرده است. این قرارداد که تا ده هزار لیتر هلیوم-۳ استخراج‌شده از ماه را شامل می‌شود، ممکن است ارزشی بالغ بر ۳۰۰ میلیون دلار به خود اختصاص دهد.

هلیوم-۳: منبع سوختی نوین از ماه

هلیوم-۳ ایزوتوپی کمیاب اما پایدار است که نقش‌های متعددی ازجمله تأمین سوخت راکتورهای هسته‌ای روی زمین یا ماه و همچنین کمک به خنک‌سازی کامپیوترهای کوانتومی ایفا می‌کند. این ماده در زمین بسیار نادر است، اما به دلیل تأثیر بادهای خورشیدی روی سطح ماه، در آنجا به مراتب بیشتر یافت می‌شود. این ویژگی، زمینه را برای توسعه فعالیت‌های اقتصادی-علمی در ماه فراهم کرده است.

چالش‌های اقتصادی و فناوری در استخراج

این شرکت برای توجیه اقتصادی بودن استخراج هلیوم-۳ در برابر چالش‌های زیادی قرار دارد. طبق گزارش‌های منتشرشده توسط فوربس، شاید این پروژه برای برداشت مقدار کافی از ایزوتوپ، نیازمند حفاری میلیون‌ها تن خاک ماه باشد. همچنین، انتقال ابزارها و تجهیزات موردنیاز به ماه، هزینه‌های گزافی را تحمیل می‌کند که می‌تواند این پروژه را به یک سرمایه‌گذاری پرخطر تبدیل کند.

با این حال، شرکت‌های دیگری نیز به این عرصه وارد شده‌اند. برای نمونه، بلو اوریجین تحت مدیریت جف بزوس، ماه گذشته قراردادی را برای شناسایی منابع ماه از جمله هلیوم-۳ و یخ آب امضا کرد. علاوه بر هلیوم-۳، یخ آب نیز به‌عنوان منبع حیاتی مطرح است، زیرا می‌توان از آن برای تولید آب آشامیدنی، اکسیژن و سوخت موشکی استفاده کرد. همین اهمیت منابع، ترکیبی از منافع عمومی و خصوصی را وارد این حوزه کرده است.

پیمودن مسیر به سمت حضور دائمی

منابعی نظیر هلیوم-۳، کشورها را قادر می‌سازد پایگاهی دائمی روی ماه برقرار کنند. کارشناسان باور دارند، این مسئله می‌تواند در تعیین برنده رقابت فضایی بسیار تاثیرگذار باشد. به عنوان مثال، پایگاه‌های قمری نمی‌توانند تنها به انرژی خورشیدی اتکا کنند، زیرا شب در ماه به مدت دو هفته زمینی طول می‌کشد. در این میان، انرژی هسته‌ای به گزینه‌ای بهتر تبدیل می‌شود. کشورهایی که توانایی تأمین این انرژی در ماه را داشته باشند، می‌توانند قوانین و چارچوبی برای فعالیت‌های آتی روی ماه ایجاد کنند.

سؤالات بی‌پاسخ و آینده‌ای نامشخص

اگرچه قراردادهایی برای استخراج و فروش منابع بالقوه‌ ماه منعقد شده است، اما بسیاری از سؤالات اساسی همچنان وجود دارد. یکی از این پرسش‌ها، عملی بودن استقرار اقتصاد پایدار در مدار ماه است. در همین حال، شرکت‌هایی نظیر SpaceX در حال توسعه فناوری‌های قابل استفاده مجدد هستند تا انتقال بین سیارات را ممکن و اقتصادی کنند.

به علاوه، هنوز اطلاعات دقیقی در مورد میزان هلیوم-۳ موجود در ماه وجود ندارد و شک و تردیدهایی در مورد امکان استفاده از این ماده به عنوان سوخت در راکتورهای همجوشی وجود دارد. به‌رغم این مسائل، شرکت Interlune امیدوار است تا سال آینده، با ارسال یک دوربین چند طیفی به سطح ماه، میزان غلظت هلیوم-۳ را در خاک این قمر طبیعی بررسی و تخمین بزند.