زنجیر رکود تورمی بر دست کارگران/ رئیس اتاق بازرگانی تهران: نگران بیکاری عظیم بخش کارگری کشور هستیم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا،  رکود تورمی، آن کابوس خاموشی که اقتصاد ایران را به زنجیر کشیده است، امروز بیش از هر زمان دیگری بر زندگی میلیون‌ها کارگر سایه انداخته است. محمود نجفی عرب، رئیس اتاق بازرگانی تهران، هشدار می‌دهد:"نگران بیکاری عظیم بخش کارگری کشور هستیم. رکود تورمی آسیبی است که کشور را به شدت دچار بحران کرده است. در حوزه صنعت ساختمان به شدت دچار رکود هستیم. در حوزه‌هایی مانند برق و لوازم خانگی و پوشاک نیز شاهد رکود هستیم."

در محله‌های کارگری تهران، خانه‌هایی کوچک و فرسوده، میزبان خانواده‌هایی است که از درآمد محدود خود حتی برای تامین حداقل نیازهای زندگی دست و پا می‌زنند. کارگرانی که پیش‌تر با امید به آینده‌ای بهتر، روزهای سخت را تحمل می‌کردند، امروز در برابر موج تورم و کاهش تقاضا برای کار، تنها احساس بی‌پناهی می‌کنند. 

کارگران صنعت برق و لوازم خانگی نیز وضعیتی مشابه دارند. کارخانه‌هایی که روزگاری مملو از صدا و فعالیت بودند، امروز سکوتی تلخ دارند. خطوط تولید متوقف شده و هزاران کارگر بلاتکلیف در خانه‌ها منتظر روزی هستند که دوباره بتوانند دستمزد خود را دریافت کنند. این وضعیت نه تنها زندگی شخصی کارگران را تهدید می‌کند، بلکه چرخه اقتصادی کشور را نیز مختل کرده است.

رکود تورمی، با خود بیکاری گسترده‌ای به همراه آورده است. کارگران ماه‌هاست که با حقوق‌های عقب‌افتاده یا حتی بدون حقوق دست و پنجه نرم می‌کنند. بسیاری از خانواده‌ها مجبور شده‌اند هزینه‌های ضروری مانند درمان، تحصیل کودکان و حتی خوراک روزانه را محدود کنند. برخی کارگران، برای تامین معاش، به انجام چند شغل همزمان روی آورده‌اند؛ شرایطی که به سلامت جسمی و روانی آن‌ها آسیب می‌زند.

در خیابان‌های صنعتی شهر، کارگرانی دیده می‌شوند که روزها در انتظار خبری از مدیر کارخانه یا پیمانکار هستند. چشم‌های خسته آن‌ها، قصه‌ای طولانی از امیدهای از دست رفته و آینده‌ای نامطمئن را بازگو می‌کند. در بسیاری از واحدهای صنعتی، تجهیزات متروکه و کارخانه‌های خاموش، یادآور روزهایی است که اشتغال و تولید جریان داشت و خانواده‌ها امنیت اقتصادی نسبی داشتند.

اقتصاددانان هشدار می‌دهند که رکود تورمی نه تنها تهدیدی برای امروز کارگران است، بلکه آینده نسل‌های بعدی را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. کاهش سرمایه‌گذاری، تعطیلی کارخانه‌ها و رکود در صنعت ساختمان، باعث می‌شود فرصت‌های شغلی جدید شکل نگیرد و بیکاری به مسئله‌ای مزمن تبدیل شود. این وضعیت، کارگران جوان را به مهاجرت یا شغل‌های غیررسمی و پرخطر سوق می‌دهد؛ مسیری که ریسک فقر و آسیب اجتماعی را به شدت افزایش می‌دهد.

علاوه بر بیکاری، کاهش قدرت خرید ناشی از تورم، زندگی کارگران را به بحرانی جدی کشانده است. حقوق کارگران با قیمت کالاها همخوانی ندارد و بسیاری از آن‌ها حتی برای تامین مایحتاج اولیه خانواده‌ها با مشکل مواجه هستند. سفره‌های کوچک کارگران روز به روز کوچک‌تر می‌شود و بسیاری از خانواده‌ها مجبور به حذف خوراک، پوشاک و درمان از لیست هزینه‌های خود شده‌اند.

رئیس اتاق بازرگانی تهران از نگرانی جدی نسبت به بیکاری عظیم کارگران سخن می‌گوید؛ نگرانی‌ای که پشت درهای بسته اتاق‌ها و دفاتر حکومتی به نظر نمی‌رسد، اما در کوچه‌ها و خانه‌های کارگری ملموس و واقعی است. خانواده‌هایی که دیگر توانایی قرض گرفتن یا پشتوانه مالی برای روزهای سخت را ندارند، به شدت آسیب‌پذیر شده‌اند.

بحران امروز، زنجیره‌ای از مشکلات را در جامعه ایجاد کرده است: کاهش اشتغال، کاهش تولید، افزایش تورم، فقر مزمن و فشار روانی بی‌سابقه بر خانواده‌ها. کارگرانی که روزگاری ستون فقرات اقتصاد کشور بودند، امروز در معرض انزوای اقتصادی و اجتماعی قرار گرفته‌اند. این وضعیت، علاوه بر تاثیر مستقیم بر زندگی فردی کارگران، موجب گسترش ناامنی اجتماعی و نارضایتی عمومی می‌شود.

در نهایت، تصویر اقتصاد ایران در سایه رکود تورمی، تصویر جامعه‌ای است که در آن کارگران، بدون حمایت واقعی، با دشواری‌های فراوان دست و پنجه نرم می‌کنند. خانه‌های نیمه‌ساخته، کارخانه‌های خاموش، کارگران نگران و خانواده‌های در تنگنا، همگی نمایی از بحرانی هستند که نیازمند توجه فوری مسئولان و تصمیم‌گیری‌های جدی برای احیای تولید و حفاظت از حقوق کارگران است. اگر این روند ادامه یابد، نه تنها اقتصاد بلکه بنیان اجتماعی کشور نیز دچار آسیب‌های جبران‌ناپذیر خواهد شد.