به خطر افتادن توازن اکولوژیک رودخانه ها با افزایش انفجاری تعداد خرچنگ‌ها / ریختن پسماندهای غذایی در آب از علل اصلی + فیلم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، خرچنگ های ماده، محفظه‌ای در زیر شکم خود دارند که به آن «جعبه شکمی» گفته می‌شود؛ ساختاری شبیه به یک کیسه محافظتی که نقش مهمی در فرایند تولیدمثل این جانور دارد. در این محفظه، تخم‌ها یا لاروها نگهداری می‌شوند و خرچنگ ماده با مراقبت از آنها، شرایطی ایمن و مناسب برای رشدشان فراهم می‌کند. این جعبه، به‌گونه‌ای است که بتواند تخم‌ها را از آسیب‌های محیطی و تهدید شکارچیان حفظ کند تا زمانی که نوزادان توانایی لازم برای محافظت از خود را به دست آورند.

خرچنگ‌های ماده پس از جفت‌گیری، گاهی تا ۱۸۰ هزار تخم را در این جعبه نگهداری می‌کنند. این گونه عمدتا در آب‌های شیرین سراسر کشور زیست می‌کند و به دلیل شرایط مساعد، در برخی مناطق تعدادشان از ماهی‌های بومی نیز فراتر رفته است.

با این حال، رشد بی‌رویه جمعیت این خرچنگ‌ها، اکنون به یکی از چالش‌های جدی رودخانه‌ها تبدیل شده است. پیش تر، این خرچنگ ها از تخم‌ها و نوزاد ماهی‌ها، برای تغذیه استفاده می کردند؛ ولی با ورود گونه‌های ماهی پرورشی به رودخانه‌ها توسط شیلات و به خطر افتادن ادامه حیات ماهی‌های بومی، تعداد خرچنگ ها در آب ها رشد فزاینده ای داشته است.

محسن رضازاده، فعال محیط زیست، در گفت‌وگو با رکنا اظهار کرد: «پارک علی‌کله در دزفول و رودخانه دز نمونه‌ای از زیستگاه‌هایی هستند که به دلیل رفتارهای ناصحیح انسانی به محل تغذیه و تکثیر گسترده خرچنگ‌ها تبدیل شده‌اند. افراد پس از پیک‌نیک، باقی‌مانده غذاها را در رودخانه رها می‌کنند؛ همین پسماندها برای خرچنگ‌ها غذای لذیذی است و شرایطی ایده‌آل برای رشد و زادآوری آنها ایجاد می‌کند.»

او با ابراز نگرانی از این وضعیت ادامه داد: «در تابستان، با افزایش حجم پسماندهای غذایی در آب، تعداد خرچنگ‌ها به‌صورت انفجاری افزایش می‌یابد و این مسئله، توازن اکولوژیک رودخانه‌ها را به‌طور جدی تهدید می‌کند.»

از سوی دیگر، عوامل مخربی نظیر از بین رفتن منابع آبی خصوصا چشمه ها، تغییر مسیر رودخانه‌ها، سدسازی‌های بی‌رویه و ورود فاضلاب‌های خانگی و صنعتی نیز به تخریب زیستگاه‌های طبیعی دامن زده‌اند و محیط زندگی گونه‌های مختلف آبی را تحت تأثیر قرار داده‌اند.