پسری دارم ۱۶ ساله. در رشته ریاضی درسهای خوبی داشت ولی از وقتی که کرونا آمده و مدرسه ها حضوری نیستند سردرگم شده بعضی وقتها میگوید من بی ارزشم هیچ انگیزه ای برای زندگی ندارم. از نظر روحی خیلی آسیب دیده و همیشه میگوید فکر و خیال های بیهوده دست از سرم برنمیدارند. خیلی سعی کردم با صحبت کردن یا حتی تفریحات معمولی وقتش را پر کنم ولی فقط همان لحظه خوب است و بعد دوباره حالت غمگینی و ناراحتی دارد. لطفا راهنمایی کنید.
ارسال نظر