به موجب ماده 641 بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی، ایجاد مزاحمت تلفنی جرم محسوب میشود؛ این ماده بیان میدارد: «هرگاه کسی به وسیله تلفن یا دستگاههای مخابراتی دیگر، برای اشخاص ایجاد مزاحمت كند علاوه بر اجرای مقررات خاص شرکت مخابرات، مرتکب به حبس از یک تا شش ماه محکوم خواهد شد.» همانطور که ملاحظه شد مرتکب مزاحمت تلفنی (ثابت یا موبایل) قابل تعقیب کیفری است. فردی که برای او مزاحمت ایجاد شده است میتواند با مراجعه به دادسرای عمومی محل وقوع جرم از فرد مزاحم شکایت کند. نکته مهم در این خصوص این است که دادسرای صالح در جرم مزاحمت تلفنی، دادسرای حوزه قضایی محلی است که جرم در آن واقع شده است. در مورد تلفن ثابت محل وقوع جرم، نشانی مکانی است که تلفن فرد مزاحمت دیده در آن قرار دارد و در مورد تلفن همراه، به طور معمول محل سکونت فرد مزاحمت دیده ملاک است. دیوان عالی کشور در رأی وحدت رویه شماره 721 مورخ 21/4/1390 که برای همه مراجع قضایی لازمالاتباع است، اعلام داشته: «وقوع بزه مزاحمت برای اشخاص به وسیله تلفن یا دستگاههای مخابراتی دیگر منوط به آن است که نتیجه آن که مقصود مرتکب است محقق شود، بنابراین در مواردی که اجرای مزاحمت از یک حوزه قضایی شروع و نتیجه آن در حوزه دیگر حاصل میشود، محل حدوث نتیجه مزبور، محل وقوع جرم محسوب و مناط صلاحیت دادگاه رسیدگی کننده نیز همین امر خواهد بود.» ارسال پیامک توهینآمیز نیز مشمول همین حکم است و بازپرس در مرحله تحقیقات مراتب را از اپراتور مربوطه استعلام میکند. گفتني است جرم مزاحمت به وسیله دستگاههای مخابراتی جرمی دو جنبه (دارای حیثیت عمومی و خصوصی) محسوب میشود و در صورت رضایت شاکی نیز پرونده مختومه نشده و فرآیند رسیدگی تا صدور حکم و اجرای مجازات به وسیله دادستان پیگیری خواهد شد و رضایت شاکی خصوصی تنها میتواند موجب تخفیف مجازات شود. در «قانون تأسیس شرکت مخابرات ایران» مصوب سال 1366، برای شخص مزاحم در دفعه اول قطع تلفن به مدت یک هفته و بار دوم قطع تلفن برای یک ماه و در مرتبه سوم قطع کامل و جمعآوری خط تلفن را پیشبینی کرده بود.
ارسال نظر