همه کارها را نصفه کاره رها میکنم

خانواده به عنوان مرجع اصلي، زمينه رشد استعدادهاي فرد را فراهم مي‌كند، اما قرار بر اين نيست كه همه استعدادهاي فرزند را شكوفا كنند. در اين صورت مادامي كه فرد متوجه استعدادهايش شود، بايد زمينه رشد آن را فراهم كند. در اين شرح حال، حادثه جدايي والدين اثر رواني خاص خود را بر‌جاي مي‌گذارد، چرا كه درگيري ذهني فرد با اين اتفاق موجب مي‌شود كه خودآگاهي كمي نسبت به خود داشته باشد، نقاط ضعف و قوت خود را به خوبي نشناسد، دچار باورهاي غلط شود و اعتماد به نفس كافي نداشته باشد. در اين صورت فرد نمي‌تواند بسياري از كارها را به درستي انجام دهد. اشتغالات ذهني متعددي را از گذشته يدك خواهد كشيد و كمي هم دچار كمال‌گرايي مي‌شود. در چنين مواردي از آنجا كه فرد شناخت كافي نسبت به خود ندارد، احساس مي‌كند بايد به همه چيز دست پيدا كند. در اين صورت فرد مي‌تواند با كمك مشاوران و روانشناسان باليني، نقاط قوت و ضعف خود را بيابد و به تدريج استعدادهايش را مرحله به مرحله پرورش دهد. ترس از شروع يك كار باعث مي‌شود فرد دچار نوعي تنبلي شود و به اين فكر بيفتد كه ممكن است به نتيجه مطلوب نرسد و به اين ترتيب هميشه در حالت ناكامي قرار گيرد. به كمك مشاور مي‌توان به انتخاب‌ها، واقع‌بينانه‌تر نگاه كرد. شما بايد بدانيد كه جدايي والدينتان از يكديگر اثر رواني منفي را بر جاي گذاشته كه در شروع و انجام بعضي كارها قاطعيت كافي را نداريد، انجام كارها برايتان به قدري وسيع و گسترده است كه اصلاً به سراغ آنها نمي‌رويد، از طرفي نياز نيست الگوي كسي باشيد، بلكه بايد كارهايتان را به درستي انجام دهيد و به ياد داشته باشيد كه عامل كمال‌گرايانه، جلوي رشد واقع‌بينانه را خواهد گرفت.