همسرم 47 سال دارد. فردي خودبزرگ بين است و احساس ميكند از عهده هر كاري برميآيد. اما در اكثر مواقع با شكست روبهرو ميشود اما متأسفانه، شكست را نميپذيرد. اقوام نسبت به اين رفتارهايش واكنش بدي نشان ميدهند. بعضي اوقات خودش هم از اين وضعيت خسته ميشود اما نميداند بايد چگونه رفتار كند، علاوه بر اين به اعتياد هم رو آورده است و شغل مناسب و ثابتي ندارد. مدتي است كه خانه را ترك كرده و با رفتن او در خانواده آرامش بيشتري حاكم است. مصرف دارو تا حدودي كمك كننده بوده است. با وجود اين چه راهكاري را توصيه ميكنيد؟
ارسال نظر