کوزه گری: در هندبال تهران فقط خوب حرف می‌زنند/حسرت به دل تیم‌داری در لیگ برتر مردان هستیم

به گزارش رکنا، از سال 1354  و با تاسیس فدراسیون فعلی هندبال و مدون شدن فعالیت‌های هندبالی در کشور، هندبال در بسیاری از شهرها و استان‌های کشور فعالیت خود را آغاز کرده و طی سالیان گذشته و در راه رساندن تیم‌های ملی به ویژه در بخش مردان به مدال آسیایی نقش مهمی را ایفا کرده اند.

رسیدن به مدال‌های برنز و نقره  بازی‌های آسیایی 2006 قطر و 2010 گوانگجوی چین باور رشد این رشته توپی را در بین علاقه مندان به شدت افزایش داد تا جایی‌که تعداد بازیکنان حاضر در لیگ‌های معتبر آسیایی و اروپایی سال به سال بیشتر شد و هندبال در بین تمام فدراسیون‌های ورزشی فعال در کشور بیشترین لژیونر را به خود اختصاص داد.

*زمانی برای دیده شدن

از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی و با رشد و توسعه ورزش در کشور به شکل کنونی ، هندبال هم در برخی نقاط از بخت بیشتری برای دیده شدن برخوردار بود و تعدادی از شهرها مثل اصفهان ، سبزوار و کهگیلویه در این بین سرآمد بودند.

شکل کلی ورزش ایران به مانند بسیاری از کشورها متاثر از ورزش پایتخت بوده و فعالیت 54 رشته ورزشی مختلف در ایران طی این سال‌ها توانسته کمک شایان توجهی به داشتن تیم‌های ملی قوی کند.

در این بین اما هندبال راهی برعکس را طی کرده و نه تنها به تیم‌های ملی کمکی نکرده ، بلکه پاشنه آشیل این رشته بوده و عجیب‌تر آن‌که سالیان درازی را بدون حتی سکاندار به راه خود ادامه داده است .

*چه خبر از حرکت ملی هندبال؟!

اسفند ماه سال 1397 بود که وقتی علیرضا پاکدل رییس جوان و جدید این رشته سکاندار فدراسیون شد، صحبت از بازسازی هیات‌های غیر فعال در کشور به ویژه هیات هندبال تهران در مصاحبه های ایشان شکل جدی به خود گرفت و شعار  حرکت هندبال تهران، حرکت هندبال ملی بیش از پیش خودنمایی کرد.

اما دقیقا یکسال طول کشید تا  در اسفند ماه 1398 انتخابات هیات هندبال تهران برگزار شده و محسن خادمی موفق شد از بین رقبای خود بر صندلی ریاست هندبال این حوزه تکیه زند.

ایشان هم به سبک  مافوق خود در فدراسیون صحبت‌های عامه پسندی را برای جمع آوری رای ابراز کرد که از جمله آنها می‌توان به تیمداری در لیگ برتر آقایان اشاره کرد. قولی که بعد از گذشت حدود 2 سال همچنان عملی نشده و تهران در هندبال مردان حسرت حضور در لیگ برتر را می‌خورد.

در بخش هندبال بانوان هم اگر چه تیم تاسیات دریایی پسوند تهران را یدک می‌کشد، اما تعداد بازیکنان بومی اصلی  در ترکیب این تیم شاید به تعداد انگشتان یکدست هم نرسد. کوچ دسته جمعی بهترین بازیکنان تهران از جمله خانم‌ها نیوشا مرادبخش ، هانیه لک، ساناز رجبی ، مینا وطن پرست و تعداد بسیار زیادی دیگر یه مشهد، لار، کازرون، اصفهان و دیگر شهرها، تنها نماینده هندبال بانوان تهران در لیگ برتر را خالی از بازیکنان تهرانی کرد و برعکس جایی برای حضور بازیکنان شهرستانی شد.

تاسیساتی که سال 1396 با همین بازیکنان بر فراز لیگ برتر بانوان ایستاده بود، طی سالیان اخیر به جایی رسیده است که حتی سال گذشته رنگ سکو را برای نخستین بار به خود ندید.

آری، هندبال تهران مدت‌هاست که به حال خود رها شده و موید این صحبت‌ها حضور تعداد بسیار اندک ملی پوش در رده های مختلف ملی آقایان و بانوان است.

فدراسیون هندبال سال گذشته با جهانی شدن تیم‌های نوجوانان و جوانان دختر و حتی بزرگسالان آقایان و بانوان در تیررس خبری و رسانه ای قرار گرفت، اما چقدر سهم پایتخت ورزش ایران یعنی تهران در این تیم‌ها پر رنگ است یا خیر باید از کارشناسان امر سوال کرد.

کوزه‌گری: هندبال تهران با حال خود رها شده است

در همین رابطه جلال کوزه‌گری رییس اسبق فدراسیون هندبال و یکی از پیشکسوتان این رشته از تهران به خبرنگار رکنا گفت: هندبال تهران مدت‌هاست  به حال خود رها شده و حتی با آمدن خادمی طی دو سال اخیر هم نتوانسته برنامه های خوبی را پیاده سازی کند.

وی ادامه داد: رییس جدید هیات هندبال تهران یکبار  تمامی صاحب نظرها و کارشناسان را به دفتر خود دعوت کرد و صحبت‌های جالب توجهی ارائه داد، ولی خروجی آن جلسه هم به جایی نرسید. در واقع در هندبال تهران تنها خوب حرف زده می شود و حسرت به دل تیمداری مردان در لیگ برتر هستیم. نبود حامیان مالی و عدنم برنامه ریزی درست علی رغم داشتن کمیته های  مشخص بانوان، مربیان ، آموزش و ... باعث شده هندبال تهران همان همیشگی باشد.

هندبال بدنبال همان همیشگی

همان همیشگی که  کمترین نقش را در ساختن تیم‌های ملی داشته  و داشتن تیم در لیگ برتر آقایان شاید تنها در حد آرزو بماند.

اینکه چرا با وجود تعداد بسیار زیادی شهرک های صنعتی در استان تهران و بسیاری  از متمولان شخصی، هنوز تهران نتوانسته در لیگ برتر مردان تیمداری کند، سوالی است که هیچ وقت جوابی برای آن پیدا نخواهید کرد.

تاسف بارتر آنکه هندبال را به عنوان مادر رشته های توپی می‌شناسیم و رشته هایی مانند والیبال و بسکتبال و فوتبال با تیمداری در تهران  و داشتن نقش عمده در پرورش بازیکنان نخبه و ملی پوش گوی سبقت را از هندبال  ربوده و این  می‌شود که در رقابت‌های  المپیک و جهانی هم شاهد حضور چند باره آنان هستیم و هرچند سال یکبار هندبال مردان تیک حضور در رقابت‌های جهانی را بزند.

در بخش سخت افزاری هم واگذاری تعداد زیادی از سالن‌های اختصاصی هندبال به سایر رشته ها درد دل این اهالی را بیبشتر کرده و بسیاری از پیشکسوتان و سینه سوخته‌های این رشته در پایتخت هم اکنون خانه نشینی را بر حضور در هیات هندبال تهران ترجیح داده و سکوت اختیار کرده‌اند.

هندبال تهران سیاستی جدیدی نیاز داشته تا دوباره بتواند هم‌پای شهرهایی چون اصفهان، سبزوار، مشهد، یاسوج و کردستان راه رفته و خاطرات نسل قدیمی هندبال این شهر را دوباره بتوانیم در مجلات و عکس‌ها ببینیم.