معرفی رمان: کارآگاهان وحشی / رمانی شاعرانه و نسخه مبدل ضعیفی از نویسنده

به گزارش رکنا، این رمان بولانیو نیز همانند سایر آثار او خود زندگی‌نامه‌ای زیرکانه است. فصل اول رمان به شکل خاطره روایت می‌شود و راوی آن جوان هفده‌‌ساله‌ شاعری به نام خوان گارسیا مادرو است که پله‌های ترقی در مسیر شاعری را طی می‌نماید‌ و در مسیر عشق‌بازی تجربه کسب می‌کند، از او برای پیوستن به یک گروه چریکی ادبی دعوت شده‌ که ویسرال رئالیسم نام دارد و آن را دو جوان شاعر رهبری می‌کند؛ آرتور بلانو و اوسلیس لیما. دو رهبر افراطی که حضورشان در دیگر آثار بولانیو نیز مشهود است (مثلا در رمان «تعویذ»). شخصیت لیما از دوست شاعر بولانیو با نام ماریو سانتیاگو و بلانو از خود بولانیو الهام گرفته‌ شده‌اند.

ظاهرا تمام نویسندگان ادبیات فرانسه و پرتغال از فرناندو پسووآ تا خاویر سرکاس، از خولیو کورتاسار تا بورخس گرفته به‌طور خاصی مفتونِ دوست یا شخص دومی می‌شوند که در آثارشان نقش یکی از شخصیت‌های اصلی را بازی می‌کند، مثلا شخصیت اصلی رمان «سالمرگِ ریکاردو ریش» اثر خوزه ساراماگو که رمانی تمام‌ و کمال و بی‌نظیر است از یکی از جانشین‌های تالیفی پسوا با نام «ریکاردو ریش» الهام گرفته‌ شده ‌است.

«کارآگاهان وحشی» تماما درباره شعر و شاعری است؛ رمانی که یکی از قهرمان‌هایش نسخه مبدل ضعیفی از خود نویسنده را به تصویر می‌کشد. واقعا بولانیو چطور توانسته به این سادگی مجموعه‌ فوق‌العاده‌ای از خودشیفتگی و ماجراجویی‌های ادبی تحمل‌ناپذیر را به رشته تحریر درآورد! این درحالی است که او از خطر کناره می‌گرفت و بعد به شتاب از آن می‌گریخت. «کارآگاهان وحشی» رمانی به‌واقع شیرین و لذت‌بخش است (همچنین با پایانی آکنده از غم و غصه) چراکه بولانیو تا حدی به‌رغم اینکه بازی‌کردن را خوب بلد بود به‌شدت نسبت به حقیقت و زندگی حساسیت داشت. محیط فکری او کاملا خیالی اما لحنش شاد و سرزنده و محاوره‌ای و به‌طور شگفت‌انگیزی غیرادبی است.

در بخشی از کتاب این‌گونه به رمان آندره ژید درباره نویسندگان اشاره می‌کند: جعل‌کنندگان یا بهترش، کپی از استاندال که به لاتین می‌نویسند، کسانی که آمده‌اند تا فقط نویسنده شوند (بولانیو غالبا به استاندال رجوع می‌کرد). بولانیو ما را به مکزیکوسیتی می‌برد و از جوش‌وخروش و ملالت، خودنمایی و جهالت ادبی، جاه‌طلبی و اشتیاق شهوانی یک نویسنده یا کتابخوانی جوان در یک گروه دوستان همفکر می‌گوید، جوانی که در این کتاب راهنمای ماست و خاطراتش را می‌نویسد. او قادر است مطالبی بنویسد که خواننده با شناختی دردناک چهره درهم کشد، مثلا «در تمام روز کسل و بی‌حوصله بودم ولی مثل یک ماشین بخار کتاب می‌خواندم و می‌نوشتم.»، «کتاب ویلیام باروز را تا دم صبح یک‌نفس خواندم.»، «امروز اتفاق خاصی نیفتاد، اگر هم می‌افتاد ترجیح می‌دادم درباره‌اش حرفی نزنم، برای اینکه نمی‌فهمیدمش.»

شاید بولانیو شما را به یاد نویسندگانی چون دی.اچ لارنس یا یوکیو میشیما بیاندازد. او نیز مانند آنها زندگیِ تراژیک و افسانه‌ای داشت و مانند آنها آثار بی‌نظیرش را در یک دوره کوتاه یعنی ده‌سال توفانی آخر عمرش کامل کرد و زندگی افسانه‌ای‌اش بر تمام آثارش سایه افکند. حضور بولانیو را می‌توان تقریبا در صفحه‌به‌صفحه تمام آثارش حس کرد. غالب داستا‌های کوتاه او از ب. تراوان، نویسنده آلمانی آواره، از رانده‌شدگان پینوشه شیلی که در مکزیک و اسپانیا زندگی کرد، و نیمه دوم زندگی خود بولانیو تاثیر گرفته‌اند.

در رمان «کارآگاهان وحشی» بلانو به همراه اوسلیس لیمای اسرارآمیز، هم‌شهری و همتای شاعرش نقش شخصیت‌های محوری داستان را ایفا می‌کنند. رمان با این دو شخصیت در اوایل بیست‌سالگی‌شان شروع می‌شود که یک گروه نوجوان شاعر را رهبری می‌کنند. در طی دو ماه آخر سال 1975 این جمع نوجوان دست به هر کاری می‌زنند: در نوشیدن الکل افراط می‌کنند، خود را عضوی از یک دارودسته‌ می‌پندارند، مواد مصرف می‌کنند، تمام طول شب را تا طلوع خورشید عشق‌بازی می‌کنند، کتاب می‌دزدند، نویسندگان تثبیت‌شده فرهنگی شهر را دست می‌اندازند، جشن سال نو برپا می‌کنند و از دست دلال محبت عصبانی شهر فرار می‌کنند. بیشتر جمع گروه را نوجوانان فقیر یا نوجوانانی که در کودکی آسیب روحی دیده‌اند تشکیل می‌دهد. بلانو و لیما به عنوان شخصیت‌های شبه افسانه‌ای در گروه محوریت دارند و بسیار مورد احترام هستند.

شروع پرشور و حرارت رمان شورِ نشاطِ «دُن کیشوت» را دارد و همانند رمان «دُن کیشوت» تطبیق آن با عشق و سلحشوری، غم و اندوهی را پنهان می‌کند که بعدا به تراژدی تبدیل می‌شود.

منبع: کتاب نیوز