"خلیج فارس" در آغوش مادرانه هنر / تابلوی خاکی بانوی ایرانی تقدیم به "خلیج فارس"

به گزارش رکنا به نقل از ایرنا، بی شک سرچشمه این همه هنر پرورش یافتن در خانواده ای هنر دوست است به طوریکه می گوید از همان اوان کودکی پدرم برایم از خیام می خواند و می خواست آنچه راکه خوانده برایش نقاشی کنم.

علاقه اش به کهن دیار ایران در چشم ها و کلامش جاری است و این عِرق بر می گردد به ۱۲ سالگی اش که تصمیم می گیرد هنرش را با خاک ایران آغشته کند و با هر اثرش سندی برای اثبات قدمت این درخت هزار ریشه بسازد.

جان و روح کلامش لبریز است از اشعار شاعران بزرگ و تاریخ ایران زمین که می توان این همه احساس و آگاهی را نتیجه تلاش های هفت دهه ای او در عرصه هنر و کند و کاو در تاریخ چند هزار ساله این دیار دانست.

خاک و طلا را هم آغوش می کند و آنها را به فرمان هنر در می آورد تا تابلوهای نقاشی اش او را تبدیل به اولین کسی در جهان کنند که با از خاک به عنوان اصلی ترین عنصر هنر خود استفاده می کند.

با اکرم خطیبی، تاریخ‌شناس، نویسنده و نگارگر زن ایرانی زمانی که مهمان کیش بود در یکی از هتل های این جزیره به گفت‌وگو نشستیم تا داستان مادری‌اش برای خلیج فارس را برایمان بازگو کند.

گفت و گویمان را از احساسش نسبت به خلیج فارس شروع کردیم و اشک مهمان چشمان نافذش می شود و بغض راه کلمات را در گلویش سد می کند و همین برایم کافی است تا بفهمم وقتی حرف از همیشه فارس بودن تنها خلیج ایران می شود فقط یک مادر می تواند برای شادی و اندوه دردانه اش اشک بریزد و بغض بکند.

خلیچ فارس 2

بغضی برای خلیج فارس

از تاریخ ۱۲ هزار ساله خلیج فارس می گوید و به کتاب هایش از جمله "کهن دیار ایران در ۱۲ هزار سال  و فرهنگ و هنر ایران باستان و دریای پارسِ دوازده هزار سال" که نتیجه سال ها تحقیق و پژوهش در این خصوص است اشاره می کند می افزاید: احساسی که هنگام بودن در آب های خلیج فارس دارم را هیچ گاه حتی برای خودم نتوانسته ام توصیف کنم.

این نخستین نگارگر ایرانی که آثار او آمیزه ای از خاک های رنگی ایران است اضافه می کند: نتیجه تحقیق و پژوهش و احساس غریبم نسبت به این خلیج موجب خلق لوح های متعددی از خاک های رنگارنگ جزیره هرمز شده که یکی از نفیس ترین آنها همراه با ۲۹ اثر دیگرم در گنجینه تاریخی آثار ملی نگهداری می شود.

خطیبی یادآور می شود: این آثار را با عشق به ایران کار کرده‌ام چرا که لحظه لحظه عمر من با عشق به ایران سپری می‌شود و عمده آنها از خاک خلیج فارس ، ورقه‌ طلا و خاک‌های رنگی جزیره هرمز لاجورد و فیروزه خلق شده است.

وی در خصوص تاریخ ۱۲ هزار ساله خلیج فارس می گوید: این واقعیت علاوه بر پژوهش های زیاد در آثار تاریخی، با استناد به گفته های مورخانی همچون هکاتوس و هرودوت تنها با عنوان خلیج فارس به اثبات رسیده است.

خلیچ فارس 3

چرا خاک؟

می گوید: تابلوهای خود را با خاک و به صورت ضد آب می سازم و درباره چرایی انتخاب این عنصر باور دارد؛ خاک ماندگارترین سندی است که بدون هیچ تغییر هر زمان که لازم باشد می شود به آن رجوع کرد.

معتقدم؛ در تابلوهایم ماندگاری و بقا ابدی دارند چراکه هر اثر علاوه بر پشتوانه تحقیقی، پژوهشی و تاریخی که دارد از خاک همان منطقه ساخته شده است و همین مساله مهمترین منشاء جاری بودن احساس و هویت در تابلوهایم است.

تابلوی خیام به عنوان اولین اثر این هنرمند از خاک آرامگاه این شاعر، تابلوی مولانا از خاک ایران و قونیه ترکیه، تابلوی فردوسی از خاک دهکده پاژ (طوس) با طلا و نقره، ارگ بم با خاک بم، دریای کاسپین با خاک اشکورد و خاک‌های تاریخی استان گیلان و تابلوی "راه امام رضا (ع)" از خاک کربلا و مشهد همراه با جواهر و طلا و شملچه از خاک این منطقه جنگی خلق شده است.

خطیبی که پدرش خیام‌شناس و مشوقش در نقاشی و نگارگری بوده می‌گوید: استادهای متعددی داشتم که محمدعلی دولتشاهی و مهندس سیحون از تاثیرگذارترین آنها هستند و بعد از این ۲ هنر قهوه‌خانه‌ای را نزد استاد حسین همدانی یاد گرفتم.

این هنرمند خود را به عنوان یکی از بنیانگذاران نمایشگاه های بین المللی نقاشی ایران معرفی می کند و می گوید: نمایشگاه‌هایی از آثارم در آمریکا، اروپا و آسیا بر پا شده است و من برای اولین بار در ایران هنر مدرن و پسامدرن را با هنر سنتی تلفیق و با نگاهی بر هنر سنتی کلاژ و پست مدرن خلق کردم.

پایان بخش حرف هایش می گوید در تاریخ ایران تنها آثار ۲ بانوی هنرمند ایرانی در گنجینه تاریخی آثار ملی نگهداری می‌شود که یکی از آنها من و دیگری پروین اعتصامی است ومن تنها هنرمند در قید حیات این گنجینه هستم.

برای مادر بودن نسبت خونی لازم نیست گاهی پیش می آید که فرزند یک آب و خاک می شود اکرم خطیبی که احساس و مسوولیت اجتماعی اش آنقدر بالا است که مادری برای بازگو کردن نقطه به نقطه تاریخ و فرهنگ و هنر کشورش می شود.

کدخبر: 775913 ویرایش خبر
لینک کپی شد
آیا این خبر مفید بود؟