نقش انسان در ذوب شدن یخ های قطبی

یخ‌های قطبی و ذوب‌‌شدنشان یکی از معیارهای اصلی در بررسی روند گرمایش زمین و تغییر اقلیم هستند. در تحقیقی جدید، تأثیر دی‌اکسیدکربنِ تولیدی هر فرد بر ذوب‌شدن یخ‌های قطبی محاسبه شده است.

امروزه تقریباً همه با بحث رد‌پای کربن آشنایی دارند. منظور از ردپای کربن مجموع گازهای گلخانه‌ای (عمدتاً شامل دی‌اکسیدکربن و متان و اکسید نیتروژن) است که توسط یک فرد، کارخانه، خودرو یا طی فرآیندی تولید می‌شوند. به‌عبارت‌دیگر استفاده از انرژی (از حمل‌ونقل بگیرید تا تولید برق و خوراک و لباس و هر کار دیگری) باعث انتشار دی‌اکسیدکربن به هوا می‌شود. محققان نمودارها و فهرست‌های مختلفی ارائه داده‌اند که نشان می‌دهند مثلاً ۱۰ کیلومتر ماشین‌سواری یا خوردن یک همبرگر یا شستن لباس‌ها چه مقدار دی‌اکسیدکربن تولید می‌کند. ولی این اعداد واقعاً به ما چه می‌گویند؟

تحقیقات دیرک نوتز (مدیر گروه تحقیقاتی مرکز مکس پلانک در آلمان) و جولین استروو (از مرکز داده‌های یخ و برف ملی آمریکا) نشان می‌دهند که به‌ازای هر تن دی‌اکسیدکربنی که هر فرد روی این کره خاکی تولید می‌کند، ۳ متر مربع از یخ‌های قطبی ذوب می‌شود. این یافته‌ها به ما کمک می‌کنند تا خسارتی را که به یخ‌های قطبی و اقلیم زمین وارد می‌کنیم بهتر بشناسیم.

جولین استروو می‌گوید: «تا اینجا، بحث تغییر اقلیم موضوعی تقریباً انتزاعی بود و دریافتی عینی از این قضیه نداشتیم، ولی یافته‌های جدید این تحقیقات درک بهتری از این وضعیت به ما می‌دهند. برای مثال، الان می‌توان گفت که دی‌اکسیدکربن تولیدی به‌ازای هر صندلی در پروازی از مثلاً لندن به سان‌فرانسیسکو می‌تواند ۵ متر مربع از یخ‌های قطب شمال را آب کند.»

این نویسندگان بیان می‌کنند: «آب‌رفتن سریع یخ‌های قطبی یکی از اصلی‌ترین شاخص‌های تغییر اقلیم در سیارۀ‌مان است. در طول ۴۰ سال گذشته، پوشش یخ‌های قطبی در تابستان‌ها تقریباً نصف شده است و تحقیقات نشان می‌دهد درصورتی‌که برنامه‌ای برای کاهش سریع انتشار گازهای گلخانه‌ای اجرا نشود، این مقدار باقی‌مانده هم تا میانه‌های قرن حاضر در تابستان آب خواهد شد و احتمالاً تا ۶۰ یا ۷۰ سال آینده خبری از یخ‌های قطبی نخواهد بود.»

پس حالا هنگام دیدن آمار و ارقام مربوط به ردپای کربن درک ملموس‌تری از واقعیت خواهید داشت. مثلاً رفت‌وآمد با خودرو در مسیری ۳۰ کیلومتری برای یک سال معادل آب‌شدن ۱۲ متر مربع از یخ‌های قطبی‌ست. کافی‌ست این اعداد را در هم ضرب کنید تا ببینید که هر کسی چه نقش مهمی در این پدیده دارد.