راز عجیب 27 سال سفر با پیاده‌ روی؛ داستان بازگشت به خانه از سراسر دنیا

به گزارش رکنا، کارل بوشبی، ماجراجوی انگلیسی که سفر حیرت‌انگیز خود را پیش از فراگیر شدن گوشی‌های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی آغاز کرده بود، حالا به اتمام یکی از طولانی‌ترین سفرهای پیاده‌روی در تاریخ نزدیک شده است. این مرد 56 ساله تنها کمتر از ۱۶۰۰ کیلومتر با خانه‌اش در شهر هال فاصله دارد. او سال 1998 شهر هال را ترک کرد و سفری را آغاز کرد که بسیاری آن را غیرممکن می‌دانستند.

هدف اصلی کارل بوشبی این بود که مسیر دور دنیا را به صورت پیوسته و بدون استفاده از وسایل نقلیه موتوری طی کند، بدون آنکه زودتر از موعد به خانه بازگردد.

این ماجراجویی که نزدیک به ۲۷ سال طول کشیده است، او را از ۲۵ کشور، از بیابان‌های گرم و جنگل‌های انبوه تا مرزهای بین‌المللی و حتی دریاهای یخ‌زده عبور داده است. در طی این سفر، او با چالش‌های سنگین سیاسی، مالی و برنامه‌ریزی مواجه شد که شاید از خود مسیر پیاده‌روی دشوارتر بودند.

انتظار می‌رود که بوشبی در ماه سپتامبر سال ۲۰۲۶ به خانه بازگردد و با این رویداد، یکی از طولانی‌ترین سفرهای پیاده‌روی بدون وقفه در تاریخ معاصر به پایان برسد. سفری که در ابتدا به عنوان یک چالش دوستانه شروع شد، اما در نهایت به یک پروژه خارق‌العاده تبدیل شد و با ثبات و استقامت، وجهه‌ای تاریخی به خود گرفت.

سال‌های جوانی و مسیر زندگی کارل بوشبی

بوشبی در شهر هال متولد شد و کودکی‌اش را در آنجا گذراند. او بعدها به ارتش بریتانیا پیوست و به یگان چتربازان منضم شد. تجربه‌های نظامی او، شامل شرایط سخت و عبور از زمین‌های دشوار، به ویژگی‌های شخصیتی مهمی از قبیل انضباط و پشتکار انجامید که در نهایت برای موفقیت این پروژه ماجراجویانه حیاتی بودند.

پس از مرگ دوستانش در میدان نبرد، بوشبی به این باور رسید که هیچ لحظه‌ای از زندگی نباید بیهوده بگذرد. او در ۲۹ سالگی تصمیم گرفت مسیر زندگی‌اش را به کلی تغییر دهد و با انتخاب پروژه‌ای چالش‌برانگیز به‌نام «سفر اکتشافی جالوت»، به خود و جهان نشان دهد که انسان تا چه اندازه می‌تواند محدودیت‌هایش را پشت سر بگذارد. او تصمیم گرفت کل مسیر را از جنوبی‌ترین نقطه آمریکای جنوبی تا شهر زادگاهش، هال، بدون استفاده از وسایل موتوری بپیماید.

«سفر اکتشافی جالوت»: عبور از ۲۵ کشور

این سفر در نوامبر ۱۹۹۸ از پونتا آرناس در شیلی آغاز شد. بوشبی که تنها با ۵۰۰ دلار و نقشه‌های کاغذی سفر را آغاز کرده بود، مسیر بسیار دشواری را پشت سر گذاشت و از مناطق مختلفی نظیر پاتاگونیا و کوه‌های آند عبور کرد و خود را به آمریکای مرکزی رساند. او شب‌ها در چادر یا خانه‌های افرادی که او را می‌پذیرفتند اقامت می‌کرد و غذاهای مورد نیازش را در طول مسیر فراهم می‌ساخت.

پیشروی او در سال ۲۰۰۲ به آمریکای لاتین پایان یافت و او وارد ایالات متحده شد. سپس در سال ۲۰۰۵ به آلاسکا و یک سال بعد به سیبری رسید. یکی از بخش‌های به‌یادماندنی این سفر، عبور او از تنگه برینگ بود که از سخت‌ترین مسیرهای ممکن محسوب می‌شود. اما این مرحله از سفر، به دستگیری او به اتهام ورود غیرقانونی انجامید و او پس از ۵۷ روز آزاد شد.

به دلیل مشکلات مربوط به صدور ویزا برای ورود به روسیه، پروژه او برای مدتی طولانی متوقف شد و حتی ورود او به روسیه ممنوع شد. اما با تلاش‌های مضاعف، در سال ۲۰۱۴ این مشکل حل شد و او موفق شد سفرش را دوباره از سر بگیرد.

مشکلات مالی و موانع پیش‌بینی نشده

این پروژه طولانی، با مشکلات مالی متعدد و کمبود بودجه رو‌به‌رو شد و در برخی مقاطع باعث شد بوشبی سفرش را به حالت تعلیق درآورد. او مدتی را در مکزیک سپری کرد تا بتواند بودجه لازم را تأمین کند. به علاوه، شیوع ویروس کرونا موجب بسته شدن مرزها و تأخیر مجدد در پروژه شد.

این سفر که در ابتدا قرار بود تنها ۱۲ سال طول بکشد، اکنون نزدیک به سه دهه از آغاز آن می‌گذرد. بوشبی در این مدت تنها ۱۳ سال را به طور واقعی پیاده‌روی کرده و بقیه زمان صرف تأخیر‌ها و مشکلات پیش آمده شده است.

عبور از دریای خزر و بازگشت به اروپا

در سال ۲۰۲۴، او مجبور شد دریای خزر را بپیماید. با اینکه هیچ تجربه‌ای در شنا نداشت، توانست این مسیر را ظرف ۳۱ روز طی کند. پس از آن به آذربایجان رسید و از طریق کوه‌های قفقاز، ترکیه و نهایتاً اروپا به سفر خود ادامه داد.

بوشبی همواره از مهمان‌نوازی مردم مسیر، به‌ویژه در ترکیه، تقدیر کرده است و این کمک‌ها را یکی از عوامل مهم موفقیتش دانسته است.

درس‌هایی که از این سفر آموخت

اگرچه بخش اعظم این سفر به تنهایی انجام شد، کارل بوشبی بارها تأکید کرده است که انسان‌ها در طول مسیر با محبت و کمک‌های خود نقشی کلیدی در این پروژه ایفا کرده‌اند. او خاطراتی چون بخیه زدن دست خود در پرو یا کمک گرفتن از یک پزشک محلی برای درمان عفونت معده‌اش را به اشتراک گذاشته است.

بوشبی بر اهمیت همکاری بین فرهنگ‌ها تأکید کرده و این سفر را سفری انسانی، فرهنگی و غیرقابل تکرار برشمرده است.

پایان این ماجراجویی

با نزدیک شدن به شهر هال، بوشبی احساساتی همچون آرامش و شور و هیجان را تجربه می‌کند. او اکنون آماده است تا فصل جدیدی از زندگی خود را آغاز کند و تجربیاتش را با دیگران به اشتراک بگذارد. بوشبی همچنین قصد دارد در زمینه‌هایی چون فرهنگ‌سازی علمی و برگزاری سخنرانی‌های عمومی فعالیت کند.

پیش‌بینی می‌شود که در سال ۲۰۲۶، او به خانه بازگردد و این سفر طولانی را به پایان برساند. بازگشتی که نه تنها پایان یک ماجراجویی، بلکه یادآوری از قدرت بی‌نظیر اراده انسانی خواهد بود.