چگونه اختلال تکاملی زبان را در کودکان تشخیص دهیم؟
رکنا: اختلال زبان رشدی (DLD) یک وضعیت عصبی-رشدی شایع اما کمتر شناخته‌شده است که بین ۷ تا ۱۰ درصد کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند مشکلاتی جدی در درک زبان، بیان کلامی و مهارت‌های اجتماعی ایجاد کند. شناخت و درمان به‌موقع این اختلال برای جلوگیری از آسیب‌های تحصیلی و روانی ضروری است.
به گزارش رکنا، اختلال تکاملی زبان موضوعی است که اگرچه شاید به اندازه نارساخوانی یا اوتیسم شناخته شده نباشد، اما تأثیرات آن بر زندگی کودکان می‌تواند بسیار چشمگیر باشد. این اختلال که نه جسمی و نه ظاهری است، می‌تواند به طرز نامحسوسی زندگی اجتماعی و تحصیلی کودک را تحت تأثیر قرار دهد.
اختلال تکاملی زبان (DLD) یک اختلال عصبی-رشدی است که موجب ایجاد مشکلاتی در فهم صحبت‌ها، بیان کلامی، و تفکر سازمان‌یافته می‌شود. این مسئله ممکن است کودک را در مدرسه، تعاملات اجتماعی و حتی داشتن اعتماد به نفس دچار مشکل کند. بین ۷ تا ۱۰ درصد کودکان مدرسه‌ای به این اختلال مبتلا هستند و اغلب نشانه‌های آن به جای تشخیص درست، به مسائل دیگری مانند مشکل رفتاری یا تنبلی نسبت داده می‌شود.
چالش‌های پنهان و نامرئی
این اختلال هیچ علامت جسمی ندارد و به همین دلیل ممکن است تشخیص آن دشوار باشد. بعضی از مبتلایان به اختلال تکاملی زبان در مکالمات روزمره عملکرد طبیعی دارند اما هنگام یادگیری مطالب درسی، درک توضیحات پیچیده یا حتی شوخی‌ها به مشکل برمی‌خورند. برای مثال، ممکن است کودکی نتواند دستورالعمل‌های پیچیده مانند "لیوان را روی میز بگذار و سپس قاشق را بیاور" را به خوبی بفهمد یا جملات را به صورت ناقص و کوتاه بیان کند.
در چه سنی علائم مشخص می‌شوند؟
در دوران پیش‌دبستانی، کودکان مبتلا معمولا با عدم توانایی در دنبال کردن دستورها و بازگو کردن داستان‌های ساده روبرو هستند. این مشکلات در دوران مدرسه به دشواری در یادگیری مطالب درسی، فهم متون پیچیده، اشتباهات گرامری مکرر و نوشتن جملات غیرمنسجم تبدیل می‌شود.
تمایز بین DLD با اختلالات دیگر
یکی از مهم‌ترین نکات در بحث اختلال تکاملی زبان، تشخیص تفاوت آن با دیسلکسی و اوتیسم است. برخلاف دیسلکسی که مشکل عمده آن در مهارت‌های خواندن و نوشتن است، در DLD کودک ممکن است در خواندن و نوشتن عملکرد خوبی داشته باشد اما نتواند از واژگان گسترده‌ای بهره بگیرد یا جملات سنگین را بفهمد.
اثرات بلندمدت و دائمی
DLD اگرچه ممکن است با تشخیص و درمان بهتر شود، اما معمولا مشکلات آن تا بزرگسالی ادامه پیدا می‌کنند. این مشکلات شامل محدودیت‌های شغلی، ترک تحصیل زودهنگام، چالش‌های روانی و کاهش عزت نفس است. با این حال، حمایت کافی به موقع می‌تواند مسیر زندگی و تحصیل کودک را تغییر دهد.
راهبردهای درمان و حمایت
برای حمایت از کودکان مبتلا به اختلال تکاملی زبان، برنامه‌های متعددی پیشنهاد می‌شود. این برنامه‌ها شامل تقویت واژگان، استفاده از داستان‌گویی همراه با گفتاردرمانگر و ابزارهای بصری هستند. همچنین تنظیم برنامه‌های درسی متناسب با نیازهای کودک می‌تواند به یادگیری او کمک زیادی کند.
در خانه نیز والدین می‌توانند با تشویق کودک به بازگو کردن اتفاقات روزانه و مطالعه بیشتر به تقویت توانایی‌های زبانی کودک خود کمک کنند. استفاده از دستورالعمل‌های واضح و تصاویر کمکی در مدرسه نیز از جمله نکاتی است که می‌تواند یادگیری بهتر را تسهیل کند.
تشخیص به موقع؛ کلید موفقیت
هرچه تشخیص این اختلال زودتر صورت گیرد، مسیر تحصیل و زندگی کودک آسان‌تر خواهد بود. این اختلال معمولا در سنین ۴ تا ۵ سالگی بهتر شناسایی می‌شود و کودکانی که در این سن مورد حمایت قرار می‌گیرند، نسبت به کسانی که دیرتر شناسایی می‌شوند، عملکرد بهتر و پیشرفت بیشتری دارند.
با شناخت علائم، حساسیت نسبت به رفتارهای کودک و تشخیص صحیح اختلال تکاملی زبان، خانواده‌ها و مربیان می‌توانند نقش مهمی در موفقیت کودکان ایفا کنند و کیفیت زندگی آن‌ها را بهبود بخشند.
ارسال نظر