حقایقی جذاب درباره لاستیک‌ های هواپیما که احتمالا نمی‌ دانید

به گزارش رکنا، آیا تاکنون فکر کرده‌اید که لاستیک‌های هواپیما از چه جنسی ساخته شده‌اند و چطور نگهداری می‌شوند؟ لاستیک‌هایی که علاوه بر دوام بسیار بالا، باید سرعت تخریبشان بسیار پایین باشد. این لاستیک‌ها وظیفه تحمل وزن هواپیما و نیروهای وارد شده در زمان فرود را دارند.

جنس لاستیک هواپیما

مطابق تحقیقات هوانوردی، لاستیک‌های هواپیما باید قادر به تحمل شرایط سخت پرواز باشند. شرایطی مانند دمای ۱۵۰ درجه سانتی‌گراد هنگام نشست و برخاست، ضربات شدید زمان فرود، دمای ۴۰- درجه سانتی‌گراد در ارتفاعات و فشار سنگین وزن هواپیما در زمان ترمز پس از فرود. این مسائل اهمیت جنس لاستیک‌های هواپیما را دوچندان می‌کند.

روکش لاستیک‌های هواپیما از مشتقات کربن ساخته شده است. این ویژگی به چرخ‌های هواپیما کمک می‌کند تا فشار زیاد زمان فرود را تحمل کنند. به طور متوسط، لاستیک‌های هواپیما تا ۵۰۰ نشست و برخاست دوام دارند و پس از آن، ترمیم و اصلاح می‌شوند. این فرآیند باعث افزایش عمر لاستیک تا ۷ برابر عمر اولیه‌اش می‌شود.

باد لاستیک هواپیما

لاستیک‌های هواپیما با حدود ۲۰۰ پوند بر اینچ مربع باد می‌شوند، یعنی ۶ برابر فشار باد در لاستیک‌های خودرو. طبق قوانین، باد لاستیک هواپیما باید با گاز نیتروژن پر شود. استفاده از گاز نیتروژن علاوه بر جلوگیری از پوسیدگی، از گسترش آتش‌سوزی در شرایط اضطراری نیز جلوگیری می‌کند.

انواع لاستیک هواپیما

لاستیک‌های هواپیما را می‌توان از دو منظر دسته‌بندی کرد: بر اساس محل قرارگیری و بر اساس شکل ظاهری.

از لحاظ شکل ظاهری:

۱. Radial: این نوع لاستیک‌ها سطح مقطع پهن‌تری دارند و برای استفاده در آب‌وهوای سرد مناسب هستند.

۲. Baias: این لاستیک‌ها دارای سطح مقطع نازک‌تر هستند و برای آب‌وهوای گرم و خشک مناسب‌ترند. همچنین مقاومت بیشتری نسبت به نوع اول دارند.

از لحاظ محل قرارگیری:

به دو دسته Nose و Tail تقسیم می‌شوند.

محل نگهداری لاستیک‌های هواپیما

لاستیک‌های هواپیما معمولاً در قفسه‌های فلزی مخصوص باد می‌شوند و در محیط‌هایی گرم، خشک و به صورت عمودی در آشیانه‌های هواپیما نگهداری می‌گردند.

مارک‌های معروف لاستیک هواپیما

شرکت‌های معدودی در جهان وجود دارند که لاستیک هواپیما تولید می‌کنند. از میان معروف‌ترین این شرکت‌ها می‌توان به بوگاتی، برجستون، Goodyear و Dunlop اشاره کرد.

تولید لاستیک هواپیما در ایرانspan>تولید لاستیک هواپیما در ایران از سال ۱۳۷۷ آغاز شد. متخصصان ایرانی توانسته‌اند لاستیک‌هایی در ۲۱ سایز متفاوت برای هواپیماهای نظامی تولید کنند.

تمامی این لاستیک‌ها در مراحل استاتیک و داینامیک آزمایش می‌شوند و پس از تایید نهایی، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در مرحله استاتیک، لاستیک باید ۴.۵ برابر فشار معمول در زمان پرواز را تحمل کند تا از وقوع هرگونه حادثه جلوگیری شود.

در مرحله داینامیک، هر لاستیک باید ۵۰ نشست و ۵۰ برخاست را تحمل کند تا استانداردهای لازم تایید شوند.

Transducer

ترانس‌دیوسرها دستگاه‌هایی هستند که کمیت‌های فیزیکی را به کمیت‌های دیگر تبدیل می‌کنند. در لاستیک‌های هواپیما سه نوع ترانس‌دیوسر به کار گرفته شده است:

۱. Tacho Generator: تعداد دور لاستیک هواپیما را نشان می‌دهد.

۲. Tire Pressure Transducer: فشار وارد بر لاستیک را اندازه‌گیری می‌کند.

۳. Brake Temperature Transducer: دمای لاستیک را نشان می‌دهد.

ساختمان لاستیک‌های هواپیما

لاستیک‌های مدرن هواپیما از لحاظ ساختار به چهار بخش اصلی تقسیم می‌شوند:

۱. حلقه: بخش داخلی حلقه لاستیک که با رینگ چرخ ارتباط دارد.

۲. تویی: لایه‌ای داخلی که نقش تیوپ لاستیک را ایفا می‌کند.

۳. عاج تایر: ساختار عاج تایر عامل مهمی در جلوگیری از سر خوردن تایر روی زمین، خصوصاً در شرایط بارانی یا برفی است.

۴. دیواره لاستیک: این دیواره‌ها سطح بیرونی لاستیک را پوشش می‌دهند و با نخ‌های نایلونی محکم تقویت شده‌اند تا مقاومت لاستیک در برابر ضربه و پارگی افزایش یابد.

عوامل موثر در ترکیدگی لاستیک هواپیما

عواملی مانند ترافیک بالا در فرودگاه مقصد، وزن زیاد بار و مسافران، دمای محیط، ارتفاع فرودگاه از سطح دریا، نحوه نگهداری لاستیک هواپیما در آشیانه شرکت‌های هواپیمایی و مارک لاستیک هواپیما می‌توانند در تشدید شرایط ترکیدگی لاستیک هواپیما نقش داشته باشند.