25 oh vit d3 در آزمایش خون چیست؟

به گزارش رکنا، 25(OH) Vitamin D3 یا 25-هیدروکسی ویتامین D 3، فرم اصلی و فعال ویتامین D در خون است که برای اندازه‌گیری میزان ویتامین D در بدن استفاده می‌شود. این آزمایش معمولاً برای ارزیابی وضعیت ویتامین D و تشخیص کمبود یا مسمومیت آن انجام می‌شود.

در آزمایش خون، این ترکیب به عنوان نشانگری برای اندازه‌گیری سطح ویتامین D موجود در بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد. سطح نرمال 25(OH) ویتامین D در خون معمولاً بین 30 تا 50 نانوگرم بر میلی‌لیتر (ng/mL) است، اما این محدوده ممکن است بسته به شرایط خاص افراد و توصیه‌های پزشکی متفاوت باشد.

کمبود ویتامین D ممکن است باعث مشکلاتی مانند ضعف استخوان‌ها، ریسک بالاتر ابتلا به بیماری‌های خاص و ضعف سیستم ایمنی شود.

چرا آزمایش 25(OH) ویتامین D انجام می‌شود؟

آزمایش 25(OH) ویتامین D به دلایل مختلف انجام می‌شود، از جمله:

تشخیص کمبود ویتامین D:

یکی از اصلی‌ترین دلایل انجام این آزمایش، تشخیص کمبود ویتامین D در بدن است. کمبود ویتامین D می‌تواند به مشکلات جدی مانند ضعف استخوان‌ها (استئوپروز یا استئومالاسی)، ریسک بالاتر ابتلا به بیماری‌های قلبی، دیابت نوع 2، مشکلات ایمنی و حتی برخی انواع سرطان منجر شود.

ارزیابی سطح ویتامین D در بدن:

آزمایش 25(OH) ویتامین D برای ارزیابی وضعیت کلی ویتامین D در بدن به کار می‌رود. این آزمایش می‌تواند به پزشک کمک کند تا تصمیم بگیرد که آیا فرد نیاز به مکمل ویتامین D دارد یا خیر.

تشخیص مسمومیت با ویتامین D:

مصرف بیش از حد ویتامین D (معمولاً از طریق مکمل‌ها) می‌تواند منجر به مسمومیت شود که علائمی مانند تهوع، استفراغ، ضعف عضلانی و افزایش سطح کلسیم خون دارد. آزمایش 25(OH) ویتامین D برای تشخیص مسمومیت با این ویتامین و کنترل سطح آن انجام می‌شود.

مراقبت از افراد در معرض خطر:

افرادی که در معرض خطر کمبود ویتامین D هستند، مانند سالمندان، افراد با رنگ پوست تیره، افرادی که کمتر در معرض نور خورشید قرار می‌گیرند، یا کسانی که بیماری‌هایی دارند که جذب ویتامین D را مختل می‌کنند (مثل بیماری‌های گوارشی)، ممکن است نیاز به این آزمایش داشته باشند تا سطح ویتامین D خود را بررسی کنند.

ارزیابی برای بیماری‌های خاص:

برخی بیماری‌ها مانند بیماری‌های استخوانی، مشکلات ایمنی، افسردگی و اختلالات هورمونی ممکن است با سطح ویتامین D در ارتباط باشند. این آزمایش می‌تواند به تشخیص و مدیریت این بیماری‌ها کمک کند.

چه سطحی از 25(OH) ویتامین D نرمال است؟

سطح نرمال 25(OH) ویتامین D در خون بسته به منابع مختلف و شرایط فردی می‌تواند کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی، به این صورت تقسیم‌بندی می‌شود:

برای اکثر افراد، سطح 25(OH) ویتامین D بین 30 تا 50 ng/mL مناسب و نرمال محسوب می‌شود. این محدوده به طور کلی برای حفظ سلامت استخوان‌ها و عملکرد مناسب سیستم ایمنی کافی است.

علت‌های کمبود ویتامین D

کمبود ویتامین D می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد که برخی از آن‌ها به شرایط زندگی، رژیم غذایی و حتی بیماری‌های خاص مربوط می‌شوند. در اینجا به مهم‌ترین علت‌های کمبود ویتامین D اشاره می‌کنیم:

1. کمبود نور خورشید

عدم قرارگیری در معرض نور خورشید: بدن انسان قادر است ویتامین D را از طریق تابش نور خورشید به پوست تولید کند. افراد که زمان زیادی را در محیط‌های بسته می‌گذرانند یا در مناطقی با تابش نور خورشید کم زندگی می‌کنند، ممکن است دچار کمبود ویتامین D شوند.

زندگی در مناطق با تابش خورشید کم: در مناطق با عرض جغرافیایی بالا (مثل شمالی‌ترین بخش‌های اروپا) یا در فصول سرد، نور خورشید کمتر است و تولید ویتامین D در پوست کاهش می‌یابد.

2. رژیم غذایی نامناسب

مصرف ناکافی مواد غذایی حاوی ویتامین D: غذاهای حاوی ویتامین D شامل ماهی‌های چرب (مثل سالمون و ساردین)، جگر گاو، تخم‌مرغ، لبنیات غنی‌شده با ویتامین D و برخی قارچ‌ها هستند. اگر فرد رژیم غذایی مناسبی نداشته باشد و این مواد غذایی را به اندازه کافی مصرف نکند، ممکن است دچار کمبود ویتامین D شود.

3. عوامل مربوط به سن

افزایش سن: با افزایش سن، توانایی پوست برای تولید ویتامین D از نور خورشید کاهش می‌یابد. سالمندان معمولاً نیاز به مصرف بیشتر ویتامین D از طریق مکمل‌ها دارند.

4. پوست تیره

افراد با پوست تیره: افرادی که پوست تیره‌تری دارند، نسبت به افرادی با پوست روشن‌تر نیاز بیشتری به نور خورشید دارند تا ویتامین D تولید کنند. ملانین بیشتر در پوست تیره‌تر می‌تواند جذب نور خورشید را محدود کند.

5. اختلالات جذب

بیماری‌های گوارشی: برخی بیماری‌های گوارشی مانند بیماری کرون، سلیاک و بیماری التهابی روده می‌توانند جذب ویتامین D را از روده‌ها مختل کنند.

جراحی‌های گوارشی: افرادی که جراحی‌هایی مانند بای‌پس معده یا جراحی‌های مرتبط با کاهش حجم روده داشته‌اند، ممکن است نتوانند ویتامین D را به طور مؤثر جذب کنند.

6. چاقی

چاقی: در افراد چاق، ویتامین D در بافت‌های چربی ذخیره می‌شود و دسترسی به آن برای استفاده در بدن محدود می‌شود. بنابراین، افراد دارای اضافه وزن ممکن است سطح ویتامین D کمتری در خون داشته باشند.

7. مسمومیت یا مصرف بیش از حد دارو

داروهای خاص: برخی داروها مانند داروهای ضد تشنج (مثل فنی توئین) و داروهای درمان بیماری سل می‌توانند باعث کاهش سطح ویتامین D در بدن شوند.

8. مجموعه‌ای از عوامل ژنتیکی

عوامل ژنتیکی: برخی افراد به دلیل ویژگی‌های ژنتیکی خاص خود ممکن است توانایی کمتری در تولید ویتامین D از نور خورشید یا جذب آن از روده‌ها داشته باشند.

9. بیماری‌های مزمن کلیوی یا کبدی

مشکلات کلیه یا کبد: مشکلات در عملکرد کلیه‌ها و کبد می‌تواند باعث کاهش تبدیل ویتامین D به فرم فعال خود (25(OH)D) شود که برای بدن قابل استفاده است.

درمان کمبود ویتامین D

درمان کمبود ویتامین D به شرایط فرد و شدت کمبود بستگی دارد. به طور کلی، درمان این کمبود شامل مصرف مکمل‌های ویتامین D و انجام تغییرات در سبک زندگی است. در اینجا به روش‌های مختلف درمان کمبود ویتامین D اشاره می‌کنیم:

1. مصرف مکمل‌های ویتامین D

ویتامین D2 (ارگوکالسیفرول) و ویتامین D3 (کوله‌کلسیفرول) دو نوع رایج مکمل‌های ویتامین D هستند. ویتامین D3 به دلیل جذب بهتر در بدن معمولاً ترجیح داده می‌شود.

دوزهای معمول:

برای درمان کمبود شدید، پزشک ممکن است دوز بالای ویتامین D (به طور مثال، ۵۰۰۰۰ IU در هفته یا دوزهای مشابه) تجویز کند.

پس از رسیدن به سطح نرمال ویتامین D در خون، دوز معمولی روزانه حدود ۶۰۰ تا ۲۰۰۰ IU است.

مدت زمان درمان: درمان کمبود ویتامین D معمولاً چند هفته یا چند ماه طول می‌کشد تا سطح ویتامین D در بدن به مقدار نرمال برسد.

2. افزایش مصرف منابع غذایی حاوی ویتامین D

ماهی‌های چرب: مانند سالمون، ساردین، شاه‌ماهی و ماهی تن.

محصولات لبنی غنی‌شده: مانند شیر و ماست.

زرده تخم‌مرغ: منبعی از ویتامین D به ویژه در تخم‌مرغ‌های ارگانیک.

غذاهای غنی‌شده: برخی از غلات، آب‌میوه‌ها و سایر محصولات غذایی با ویتامین D غنی شده‌اند.

قارچ‌ها: به ویژه نوع‌هایی که تحت نور UV قرار گرفته‌اند، حاوی ویتامین D هستند.

3. افزایش قرارگیری در معرض نور خورشید

قرارگیری در معرض نور خورشید: بدن انسان قادر به تولید ویتامین D از طریق تابش نور خورشید به پوست است. حدود ۱۰ تا ۳۰ دقیقه تابش مستقیم نور خورشید (بسته به نوع پوست و شرایط جغرافیایی) در روز می‌تواند به تولید ویتامین D کمک کند.

تعداد دفعات و مدت زمان: این زمان ممکن است بسته به نوع پوست، محل زندگی و فصل سال متفاوت باشد. برای افرادی که پوست تیره دارند یا در مناطق با نور خورشید کم زندگی می‌کنند، این زمان ممکن است بیشتر باشد.

4. اصلاح سبک زندگی

رژیم غذایی متنوع و سالم: علاوه بر مصرف منابع غذایی غنی از ویتامین D، استفاده از غذاهای غنی از کلسیم نیز به سلامت استخوان‌ها کمک می‌کند و تأثیر مکمل‌های ویتامین D را افزایش می‌دهد.

فعالیت بدنی: ورزش منظم، به ویژه فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، شنا یا یوگا، می‌تواند به بهبود وضعیت استخوان‌ها و جذب بهتر ویتامین D کمک کند.

5. پیگیری و کنترل سطح ویتامین D

پس از شروع درمان، پزشک ممکن است سطح ویتامین D خون شما را دوباره بررسی کند تا اطمینان حاصل کند که سطح آن به مقدار نرمال بازگشته است.

اگر کمبود شدید ویتامین D باشد، پیگیری مداوم برای جلوگیری از بازگشت کمبود و اصلاح سطح ویتامین D بسیار مهم است.

عوارض مصرف بیش از حد ویتامین D

مصرف بیش از حد ویتامین D می‌تواند منجر به مسمومیت ویتامین D شود که به آن هیپر ویتامینوز D نیز گفته می‌شود. این وضعیت می‌تواند عوارض جدی برای سلامت بدن داشته باشد. در اینجا به مهم‌ترین عوارض مصرف بیش از حد ویتامین D اشاره می‌کنیم:

1. افزایش سطح کلسیم در خون (هیپرکلسیمی)

مصرف بیش از حد ویتامین D باعث جذب بیش از حد کلسیم از روده‌ها می‌شود. این امر می‌تواند سطح کلسیم در خون را به میزان خطرناکی بالا ببرد، که به آن هیپرکلسیمی گفته می‌شود. هیپرکلسیمی می‌تواند منجر به علائم زیر شود:

تهوع و استفراغ

خستگی و ضعف

از دست دادن اشتها

درد استخوان و مفاصل

افزایش تشنگی و ادرار

یبوست

2. آسیب به کلیه‌ها

هیپرکلسیمی ناشی از مصرف بیش از حد ویتامین D می‌تواند باعث ایجاد رسوبات کلسیم در کلیه‌ها شود، که در نهایت منجر به آسیب به کلیه‌ها و مشکلاتی مانند نارسایی کلیوی می‌شود.

3. مشکلات قلبی و عروقی

افزایش سطح کلسیم در خون می‌تواند باعث اختلالات در ریتم قلب (آریتمی) و حتی بروز حملات قلبی شود. سطح کلسیم بالا می‌تواند عملکرد طبیعی عضلات قلب را مختل کند.

4. حمله به بافت‌های نرم

افزایش سطح کلسیم می‌تواند به رسوب کلسیم در بافت‌های نرم بدن (مثل ریه‌ها، قلب و کلیه‌ها) منجر شود. این رسوبات می‌توانند آسیب‌های جدی به بافت‌ها وارد کنند و باعث ایجاد مشکلات سلامتی طولانی‌مدت شوند.

5. پیدایش سنگ‌های کلیه

هیپرکلسیمی ناشی از مصرف ویتامین D می‌تواند به تشکیل سنگ‌های کلیه منجر شود. سنگ‌های کلیه معمولاً باعث درد شدید در ناحیه شکم و کمر، ادرار دردناک و مشکلات ادراری می‌شوند.

6. کاهش اثر داروهای خاص

مصرف بیش از حد ویتامین D ممکن است تأثیر داروهای خاص مانند داروهای ضد تشنج و داروهای دیورتیک را کاهش دهد. این موضوع می‌تواند مشکلات درمانی برای بیماران ایجاد کند.

7. اختلالات گوارشی

مصرف بیش از حد ویتامین D می‌تواند باعث مشکلات گوارشی از جمله یبوست، درد معده، اسهال یا تهوع شود.

8. آسیب به استخوان‌ها

به طور پارادوکسیک، مصرف بیش از حد ویتامین D در طولانی‌مدت می‌تواند به تحلیل استخوان‌ها و ایجاد آسیب‌های استخوانی منجر شود، زیرا افزایش کلسیم در خون ممکن است موجب کاهش فعالیت کلسیم در استخوان‌ها شود.

دوز خطرناک:

دوز بیش از ۴۰۰۰ واحد بین‌المللی (IU) در روز برای بزرگسالان معمولاً به عنوان دوز خطرناک در نظر گرفته می‌شود. در صورت مصرف بیش از حد ویتامین D، بهتر است سریعاً با پزشک مشورت کنید.

چرا افراد سالمند به کمبود ویتامین D بیشتر مبتلا می‌شوند؟

افراد سالمند بیشتر به کمبود ویتامین D مبتلا می‌شوند به دلیل چندین عامل که در فرآیند پیری ایجاد می‌شوند. در اینجا برخی از مهم‌ترین دلایل این مسأله آورده شده است:

1. کاهش تولید ویتامین D در پوست

با افزایش سن، توانایی پوست برای تولید ویتامین D در اثر تابش نور خورشید کاهش می‌یابد. در افراد سالمند، پوست قدرت کمتری در سنتز ویتامین D از نور خورشید دارد، حتی اگر زمان بیشتری را در معرض نور خورشید قرار بگیرند.

2. کاهش فعالیت بدنی

بسیاری از افراد سالمند فعالیت بدنی کمتری دارند و این باعث می‌شود که کمتر در معرض نور خورشید قرار گیرند. کاهش فعالیت بدنی می‌تواند به معنای قرار گرفتن کمتر در فضای باز و دریافت نور طبیعی باشد.

3. اختلالات در جذب ویتامین D

سالمندان ممکن است دچار اختلالاتی در سیستم گوارشی باشند که مانع از جذب بهینه ویتامین D از غذاها یا مکمل‌ها می‌شود. بیماری‌های گوارشی مانند بیماری التهابی روده یا مشکلات در جذب چربی می‌تواند تاثیر منفی بر جذب ویتامین D داشته باشد.

4. کمبود در رژیم غذایی

رژیم غذایی سالمندان ممکن است شامل منابع کافی از ویتامین D نباشد. بسیاری از سالمندان تمایل به مصرف غذاهای غنی از ویتامین D (مانند ماهی‌های چرب یا لبنیات غنی‌شده) ندارند و بنابراین از طریق غذا نمی‌توانند نیاز خود به این ویتامین را تأمین کنند.

5. تغییرات هورمونی

با افزایش سن، برخی از تغییرات هورمونی رخ می‌دهند که می‌توانند باعث کاهش توانایی بدن در استفاده از ویتامین D شوند. به طور خاص، کاهش سطح هورمون‌های فعال در بدن می‌تواند تأثیر بر متابولیسم ویتامین D داشته باشد.

6. بیماری‌های مزمن

سالمندان به دلیل ابتلا به بیماری‌های مزمن مانند دیابت، بیماری‌های قلبی، و مشکلات کلیوی، ممکن است نیاز به ویتامین D بیشتری داشته باشند یا جذب آن کاهش یابد. علاوه بر این، مصرف داروهای مختلف برای درمان این بیماری‌ها می‌تواند تاثیرات منفی بر متابولیسم ویتامین D داشته باشد.

7. استفاده از داروهای خاص

برخی از داروهای رایج در سالمندان مانند داروهای ضد تشنج، داروهای کورتیکواستروئیدی و داروهای فشار خون ممکن است باعث کاهش سطح ویتامین D در بدن شوند.

8. کاهش حساسیت به ویتامین D

با افزایش سن، بدن ممکن است حساسیت کمتری به ویتامین D داشته باشد و بنابراین حتی با دریافت کافی ویتامین D از منابع مختلف، بدن نتواند به طور مؤثری از آن استفاده کند.

آیا کمبود ویتامین D در کودکان هم رخ می‌دهد؟

بله، کمبود ویتامین D در کودکان نیز ممکن است رخ دهد و می‌تواند مشکلات جدی برای سلامتی آن‌ها ایجاد کند. ویتامین D برای رشد سالم استخوان‌ها و سیستم ایمنی بدن ضروری است و کمبود آن می‌تواند منجر به مشکلات مختلف شود. در اینجا به برخی از علل، علائم و عوارض کمبود ویتامین D در کودکان اشاره می‌کنم:

علل کمبود ویتامین D در کودکان

کمبود تابش نور خورشید

نور خورشید منبع اصلی ویتامین D است و کودکانی که بیشتر وقت خود را در فضای بسته می‌گذرانند یا در مناطقی با تابش کم نور خورشید زندگی می‌کنند، ممکن است در معرض خطر کمبود ویتامین D قرار بگیرند.

رژیم غذایی نامناسب

اگر کودک رژیم غذایی کم‌ارزشی داشته باشد و منابع غذایی غنی از ویتامین D مانند ماهی‌های چرب، تخم‌مرغ، لبنیات غنی‌شده یا غذاهای غنی از ویتامین D مصرف نکند، احتمال کمبود ویتامین D افزایش می‌یابد.

پوست تیره

کودکان با پوست تیره به دلیل اینکه پوستشان کمتر قادر به تولید ویتامین D از نور خورشید است، بیشتر در معرض خطر کمبود ویتامین D قرار دارند.

مشکلات جذب ویتامین D

برخی از بیماری‌ها مانند بیماری‌های گوارشی (مثل بیماری التهابی روده) می‌توانند مانع جذب مناسب ویتامین D شوند.

مصرف برخی داروها

برخی داروها ممکن است بر جذب ویتامین D تأثیر بگذارند، از جمله داروهای ضد تشنج.

علائم کمبود ویتامین D در کودکان

درد و ضعف عضلانی

کودکان ممکن است شکایت از درد عضلانی، ضعف یا مشکلات حرکتی داشته باشند.

مشکلات استخوانی

کمبود شدید ویتامین D می‌تواند به مشکلات استخوانی مانند راشیتیسم منجر شود که در آن استخوان‌ها نرم و ضعیف می‌شوند.

تاخیر در رشد

کمبود ویتامین D ممکن است باعث تأخیر در رشد کودک شود.

خستگی و افسردگی

کودکان مبتلا به کمبود ویتامین D ممکن است بیشتر احساس خستگی کنند یا به راحتی ناراحت و افسرده شوند.

ضعف سیستم ایمنی

کمبود ویتامین D می‌تواند سیستم ایمنی را ضعیف کند و کودک را مستعد ابتلا به عفونت‌ها و بیماری‌های مختلف کند.

عوارض کمبود ویتامین D در کودکان

راشیتیسم

بیماری استخوانی که به دلیل نرمی و ضعف استخوان‌ها ایجاد می‌شود و معمولاً به اختلالات رشد استخوان‌ها منجر می‌شود.

افزایش خطر شکستگی استخوان

کمبود ویتامین D می‌تواند موجب افزایش خطر شکستگی‌های استخوانی در کودکان شود.

مشکلات رشد و تکامل

کمبود ویتامین D در کودکان می‌تواند باعث اختلال در رشد و تکامل طبیعی استخوان‌ها و عضلات شود.

ضعف سیستم ایمنی

کودکانی که کمبود ویتامین D دارند، بیشتر به بیماری‌های تنفسی و عفونت‌ها مبتلا می‌شوند.

پیشگیری و درمان

قرارگیری در معرض نور خورشید: قرار دادن کودک در معرض نور خورشید روزانه برای مدت کوتاه (۱۵ تا ۳۰ دقیقه) می‌تواند به تولید ویتامین D در بدن کمک کند.

مصرف مکمل ویتامین D: در صورت نیاز، مصرف مکمل‌های ویتامین D برای کودک تحت نظر پزشک می‌تواند به درمان کمبود کمک کند.

رژیم غذایی غنی از ویتامین D: مصرف غذاهای غنی از ویتامین D مانند ماهی‌های چرب، تخم‌مرغ، لبنیات غنی‌شده و غلات غنی‌شده می‌تواند به تأمین ویتامین D کمک کند.

ویتامین D چطور باید مصرف شود؟

ویتامین D باید به نحوی مصرف شود که به بهترین نحو جذب و استفاده شود. در اینجا نکاتی برای مصرف صحیح ویتامین D آورده‌ایم:

1. مصرف از طریق نور خورشید

طبیعی‌ترین روش دریافت ویتامین D قرار گرفتن در معرض نور خورشید است. پوست بدن هنگام تماس با نور خورشید و به خصوص تابش اشعه UVB، ویتامین D تولید می‌کند.

برای بزرگسالان و کودکان معمولاً ۱۵ تا ۳۰ دقیقه قرار گرفتن در معرض نور خورشید در ساعات خاصی از روز (مانند صبح یا بعدازظهر) می‌تواند کافی باشد.

این مدت زمان بسته به رنگ پوست، موقعیت جغرافیایی و فصول سال متفاوت است.

2. مصرف از طریق غذا

غذاهای غنی از ویتامین D می‌توانند شامل ماهی‌های چرب (مثل سالمون، تن، و شاه ماهی)، تخم‌مرغ، لبنیات غنی‌شده و غلات غنی‌شده با ویتامین D باشند.

مصرف این نوع غذاها می‌تواند به تأمین مقدار مورد نیاز ویتامین D کمک کند.

3. مصرف مکمل ویتامین D

اگر میزان دریافت ویتامین D از نور خورشید و رژیم غذایی کافی نباشد، ممکن است پزشک مکمل ویتامین D تجویز کند.

مکمل‌های ویتامین D معمولاً به صورت قرص یا قطره موجود هستند و دوز معمول آن بسته به نیاز بدن متفاوت است.

بهترین زمان برای مصرف مکمل ویتامین D معمولاً در هنگام غذا و همراه با وعده‌ای که چربی دارد، است، چرا که ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است و مصرف آن با چربی جذب بهتری دارد.

4. دوز مصرفی مناسب

میزان دوز ویتامین D بسته به سن، وضعیت سلامت، و نیاز فردی متفاوت است. برخی از مقادیر رایج برای مصرف روزانه عبارتند از:

کودکان (۰-۱ سال): 400 واحد بین‌المللی (IU)

کودکان بالای ۱ سال و بزرگسالان: 600-800 واحد بین‌المللی (IU)

افراد مسن‌تر: ممکن است نیاز به دوزهای بالاتری مانند 1000-2000 واحد بین‌المللی داشته باشند.

البته دوز دقیق باید طبق تجویز پزشک تعیین شود.

5. موارد احتیاطی

مصرف بیش از حد ویتامین D می‌تواند منجر به مسمومیت و عوارضی همچون هیپرکلسیمی (افزایش کلسیم در خون) شود. بنابراین باید از مصرف بیش از حد آن اجتناب کرد.

در صورتی که فردی دارو مصرف می‌کند یا بیماری خاصی دارد، حتماً باید قبل از شروع مصرف مکمل ویتامین D با پزشک مشورت کند.