انتقال بیماری‌های آمیزشی به همسر چه مجازاتی دارد؟ / قانون چه می گوید ؟!

به گزارش رکنا، مجازات انتقال بیماری‌ های آمیزشی یکی از مسائل مهمی است که همه افراد باید در مورد آن اطلاع داشته باشند. بیماری‌های آمیزشی (STD) که گاها تحت عنوان عفونت‌های منتقله‌ آمیزشی نیز از آن‌ها یاد می‌شود، به طیف گسترده‌ای از بیماری‌هایی اطلاق می‌شود که ممکن است از طریق هر یک از روش‌های آمیزش جنسی، از شخصی به شریک جنسی او منتقل شود. این دسته از بیماری‌ها ممکن است در برخی موارد علائم ظاهری نداشته باشند؛ اما اگر در بدن فردی نهفته باشد، به آسانی قابل انتقال است.

مجازات انتقال بیماری‌ های آمیزشی

انتقال بیماری‌های ویروسی به همسر مساله‌ای است که می‌تواند همه‌ جوانب زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. حتی در مواردی ممکن است سبب شکایت از همسر و نهایتا جدایی زوجین از هم و فروپاشی زندگی مشترک ایشان شود. در این میان این پرسش مطرح می‌شود که آیا انتقال این دست بیماری‌ها برای شخص ناقل مسئولیت کیفری به همراه دارد یا خیر؟ پاسخ به این پرسش منوط به عمد یا غیر عمد بودن امر، جوانب متفاوتی دارد. به طور کلی از لحاظ فقهی، مسئولیت کیفری متوجه شخصی است که جرمی را مرتکب شده باشد.

اگر شخص عاقل و بالغی که آزاد و مختار است و از سلامت روحی و جسمی برخوردار است، آگاهانه و به اختیار خود و به دور از هر گونه اجباری مرتکب جرمی شود، تقصیر (جرم) وی چه عمد باشد و چه شبه عمد، محرز خواهد شد. مطلب فوق را می‌توان این‌گونه تعبیر کرد که اگر شخصی از بیماری خود مطلع باشد و با این حال تماس جنسی برقرار کند، مجرم شناخته شده و باید عواقب عمل خود را بپذیرد. بدین معنا که اگر شخص گیرنده‌ بیماری در اثر آن فوت کند، احتمال دارد به ناقل حکم قصاص داده شود. اگر به فوت نیز منجر نشود، شخص انتقال دهنده باید خسارت‌های وارده را جبران نماید. برای این‌گونه مواقع قوانینی تصویب شده‌اند که در ادامه به تفصیل در مورد آن‌ها سخن می‌گوییم.

قوانین مرتبط با مجازات انتقال بیماری‌ های آمیزشی

ماده نهم طرز جلوگیری از بیماری‌های آمیزشی و بیماری‌های واگیردار ( در زمینه‌ انتقال بیماری جنسی به همسر): هر شخصی که از ابتلای خود به بیماری آمیزشی واگیردار اطلاع داشته باشد، یا حتی اگر اوضاع و حالات او به گونه‌ای باشد که امکان واگیردار بودن بیماری او قابل حدس زدن باشد و منجر به ابتلای شخص دیگری شود، در صورتی که شخص گیرنده‌ بیماری به مراجع قضایی شکایت کند، شخص ناقل یا مبتلا کننده مجرم شناخته شده و به حبس تادیبی از سه ماه تا یک سال محکوم خواهد شد. لازم به ذکر است که تعقیب شخص مجرم تنها در شرایطی صورت می‌گیرد که وی شاکی خصوصی داشته باشد. یعنی اگر خواهان خصوصی شکایت خود را پس بگیرد، تعقیب و بازداشت شخص ناقل بیماری متوقف شده و هیچ کیفری برای او در نظر گرفته نمی‌شود.

همان طور که از ماده قانونی فوق برمی‌آید شکایت از همسر در مواردی که ناقل بیماری جنسی باشد، جایز است. همچنین بنابر تشخیص قاضی که بر اساس مستندات پزشکی خواهد بود، موجب مجازات نیز خواهد شد. پر واضح است که این قانون جهت آگاهی بخشیدن به افراد و هشدار به آنان تصویب شده است. این قانون سعی بر آن دارد که مانع از شیوع بیماری‌های جنسی در سطح جامعه شود. زیرا این قسم بیماری‌ها می‌توانند به طور مستقیم در کیفیت زندگی افراد نقش بسیار منفی و مخربی داشته باشند.