«کوزۀ گنج روم باستان» در جریان بازسازی سالن تئاتر از زیر خاک بیرون آمد

به گزارش رکنا، باستان‌شناسان در جریان بازسازی سالن تئاتر کرسونی به کشف فوق‌العاده‌ای دست یافتند؛ یک کوزۀ سنگی سبز که از درون خاک بیرون کشیده شد و داخل آن صدها سکه طلا خیره‌کننده دیده می‌شد. این کوزه، بخشی از تاریخ روم باستان را از پرده ابهام بیرون آورد.

کشف کوزه در میدان اصلی روم باستان

این ظرف به ظاهر معمولی، حتی دارای آثار سوختگی ناشی از پخت‌وپز بود و در نزدیکی میدان اصلی شهر رومی کومو قرار داشت. منطقه‌ای که در گذشته مرکز مهم بانک‌ها، معابد و بازارهای پررونق بوده و به عنوان محله‌ای اشراف‌نشین شناخته می‌شد.

ابتدا، کارشناسان حدس زدند که تعداد سکه‌ها در حدود ۳۰۰ عدد است. اما به دلیل چیدمان منظم و فشرده سکه‌ها که به صورت دسته‌بندی‌شده در کوزه قرار داشتند، خارج کردن آن‌ها نیاز به دقت و شرایط آزمایشگاهی خاصی داشت.

پس از چهار سال تحلیل و بررسی دقیق، شمار دقیق سکه‌ها مشخص شد: دقیقا ۱۰۰۰ عدد! این تعداد نشان می‌دهد که پیش‌تر کسی این سکه‌ها را حساب‌شده شمارش و دسته‌بندی کرده است؛ احتمالا برای استفاده در امور رسمی همچون خزانه‌داری، بانک‌ها یا کارگاه‌های زرگری امپراتوری روم.

تحقیقات نشان داد که ۶۳۹ عدد از این سکه‌ها در ضرابخانه مدیولانوم، شهری که اکنون به عنوان میلان شناخته می‌شود، بین سال‌های ۳۹۵ تا ۴۷۲ میلادی ضرب شده‌اند. تصاویر هشت امپراتور و چهار امپراتریس بر روی این سکه‌ها نقش بسته و ۷۴۴ عدد از سکه‌ها به دوران پایانی امپراتوری غربی روم، پس از سال ۴۵۵ میلادی، تعلق دارند.

این موضوع گنجینه کشف‌شده کومو را به یکی از کامل‌ترین و کمیاب‌ترین مجموعه‌های پولی آن دوران تبدیل می‌کند. چرا که در آن زمان گردش مالی در روم به شدت کاهش داشته و سکه‌های سالم از قرن پنجم میلادی بسیار نادر هستند.

یافته‌ها به سکه محدود نبودند؛ مجموعه‌ای از زیورآلات طلایی و ابزارهای زرگری نیز در کنار گنجینه پیدا شد. از جمله آن‌ها می‌توان به سه حلقه بزرگ مردانه، سه گوشواره، یک شمش طلا که با نقره آلیاژ شده بود، یک میله طلا و رشته‌های نازک طلایی اشاره کرد. شمش طلای کشف‌شده نیز نشان می‌داد که در گذشته، از آن برای ساخت اشیای ارزشمند استفاده شده است.

وزن مجموع طلای این گنجینه حدود ۵ کیلوگرم بود؛ ثروتی چشمگیر که در ظرفی ساده و معمولی نگهداری می‌شد. این ظرف از جنس سنگ صابون بود که در گذشته در شهر کومو برای استفاده در آشپزی به کار می‌رفت؛ موضوعی که پلینی، تاریخ‌نگار معروف رومی، در اثر خود به نام "تاریخ طبیعی" نیز به آن اشاره کرده بود.

نزدیکی محل دفن این کوزه به مرکز اقتصادی شهر، نظم قابل توجه در چیدمان و شمارش سکه‌ها و وجود ابزار زرگری، فرضیه‌ای را مطرح می‌کند که این گنجینه ممکن است بخشی از خزانه عمومی یا ذخایر یک بانک بوده باشد. با این حال، موقعیت محل کشف در محله اشراف‌نشین این احتمال را نیز مطرح می‌کند که گنجینه به یک فرد متمول تعلق داشته است.

جایگاه کشف گنجینه کومو

این یافته ارزشمند را می‌توان یکی از بزرگ‌ترین کشفیات باستان‌شناسی مرتبط با روم باستان در شمال ایتالیا دانست. گنجینه کومو علاوه بر بازتاب اقتصاد و سکه‌شناسی دوران امپراتوری روم، اطلاعات منحصربه‌فردی درباره هنر زرگری و روش‌های امنیتی برای محافظت از ثروت در آخرین سال‌های این امپراتوری بزرگ ارائه می‌دهد.