گلایه مردم «طاس تپه» و« انجیرباغی» از مشکلات آب روستا / آبرسانی با تانکر 2بار در هفته جوابگو نیست! + فیلم

به گزارش رکنا از همدان؛ در سال‌های اخیر استان همدان به صورت جدی با بحران آب مواجه شده است، متاسفانه بحران کم آبی ابتدا دامن مردم روستاهای همدان را گرفته و به همین خاطر تعداد زیادی از اهالی روستاها علی‌رغم میل باطنی‌شان مجبور به پذیرش سختی‌های مهاجرت شده و با زندگی روستا خداحافظی کرده‌اند.

روستاهای «طاس تپه» و «انجیرباغی» از جمله روستاهایی هستند که حدود ۳ سال است وضعیت آب اسفناکی دارند؛ و هنوز آبرسانی در هر دو روستا توسط تانکرهای سیار انجام می شود. روستاییان در طول روز تنها به مدت چند ساعت از آب شرب بهداشتی بهر‌ه‌مند هستند و بقیه روز حتی قطره‌ای آب در لوله منازل یافت نمی‌شود. داشتن یک ساعت آب در روز برای مردم این روستاها تبدیل به یک رویایی دست نیافتنی شده، به طوری که گاهی مردم این روستاها به دلیل نبود آب به اجبار به نزدیکترین مرکز شهر یا روستا‌های اطراف برخوردار از آب مراجعه می‌کنند تا نیاز روزانه خود را به مایه حیات تامین کنند. متأسفانه این بی‌آبی باعث بروز بیمارهای پوستی و بهداشتی برای اهالی این دو روستا شده است.

به همراه چهاردولی رییس شورا به روستای طاس تپه رفتم؛ شیب تندی ما را از سر جاده به روستا رساند. در ورودی روستا مرد میانسالی جلوی خانه‌ قدیمی همجوار با مدرسه، نشسته‌ بود. با دیدن‌ ما بلند شد و با لهجه ترکی سلام کرد و خوش‌آمد گفت. از مرد میانسال در خصوص وضعیت آب آن‌جا سوال کردم؛ از ناراحتی دستش را در هوا تکان داد و گفت: «آب نداریم. هرسه روز یکبار با تانکر برایمان آب می‌آورند و می‌ریزند ولی یک‌ساعته تمام می‌شود و این آب کفاف ما را نمی‌دهد. الان من 6 ماه است که نتوانستم یک دوش درست بگیرم.! ما در این روستا نمی‌توانیم لباس بشوییم. الان سه سال است که وضعیت زندگی ما به همین روال می گذرد. اگر شرکت آب برایمان آب نیاورد، هلاک می‌شویم. زمانی این روستا چشمه داشت و آب روستا از چشمه‌ها تأمین می‌شد. برف و بارانی هم نمی‌بارد که دلمان را به آن خوش کنیم. هر چند وقت یک‌بار مدیران از این روستا بازدید می کنند، عکس می‌گیرند و می‌روند، اما متاسفانه کسی مشکل ما را حل نمی‌کند!»

چهاردولی رئیس شورای روستا درباره مشکلات این روستا و روستاهای دیگر این منطقه می‌گوید: «متأسفانه خشکسالی، منابع آبی ما را در این منطقه از بین برده‌ است. رودخانه، منابع آبی و حتی چاهی نداریم که بتوانیم آب این روستاها را تأمین کنیم. برای تأمین آب چند چاه زده‌ایم که با توجه به کمبود آب در سفره‌های زیرزمینی، چاه‌های آب هم قابل بهره‌برداری و استفاده نیستند.

باید به نکته دیگری هم اشاره کنم، همه روستاهای این منطقه دارای لوله‌کشی آب هستند ولی مشکلی که همه ما و روستاییان با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم، نبود آب است. با هزاران منت هر سه روز یک‌بار برای ما از روستاهای دیگر با تانکر آب می‌آورند ولی میزان مصرف هر نفر بیشتر از آن آبی است که با تانکر برای روستا می‌آورند، به همین دلیل تانکرهای آب‌رسانی کفاف خانواده‌های روستا را نمی‌دهند. سایه سنگین بی‌آبی همواره در زندگی ما موج می‌زند و زندگی ما را مختل کرده است.»

گشتی در روستا زدم وضعیت جوی‌ها، کوچه‌ها و کودکانی که در کوچه‌ها بازی می‌کردند، همگی نشان از وضعیت نامطلوب آب در این روستا را می‌داد.

 بعد از 15 دقیقه از حضورمان در روستای طاس تپه، سه خانم دوان‌دوان به سمت ما آمدند، گمان می‌کردند از دست ما کاری برای حل بی آبی شان ساخته است. به دورمان حلقه زده و هر کدامشان از خشکسالی می‌نالیند و از این واهمه داشتند که اگر مشکلشان حل نشود چه کنند و چطور با این اوضاع اقتصادی به شهر مهاجرت کنند؟

بعد به سراغ معلم مدرسه رفتم تا از نزدیک مشکل آب و بهداشت در مدرسه روستا را ببینم، آقای جوان و خوش برخوردی بود. وقتی نزدیک رفتم و گفتم برای تامین آب مدرسه چه کار می‌کنید، لبخند تلخی زد و گفت: «بهداشت! اگر از نزدیک به سر این بچه ها نگاه کنید متوجه می‌شوید که تمام سرهای این بچه‌ها به دلیل استحمام نکردن یا زخم شده یا شپش دارد.» گفتم:«پس بچه‌ها چطور به سرویس بهداشتی مدرسه می، روند؟» به چاه آبی اشاره کرد و گفت: «لطفا تشریف بیاورید و این چاه آب را نگاه کنید» واقعا عمیق و ترسناک بود. این معلم جوان به‌خاطر بهداشت دانش‌آموزانش هر روز از داخل چاه با دبه آب می‌آورد تا دانش، آموزان حداقل برای سرویس بهداشتی شان آب داشته باشند!

تک‌تک بچه‌ها از این وضع گلایه داشتند. یکی می‌گفت:«خانم مادر من کمردرد دارد ولی مجبور است دبه‌های آب را جابه‌جا کند.» دیگری می‌گفت:«ما برای اینکه آب نداریم نمی‌توانیم راحت غذا درست کنیم.» وقتی به صورت معصوم بچه‌ها نگاه می‌کردم اشک بر چشمانم حلقه زده بود. با خودم فکر کردم کلاس اول ابتدائی معلم به ما می‌گفت:«بابا آب داد» و چه زود گذشت از اولین کلماتی که به ما یاد دادند و امروز این جمله برای کودکان این روستاها به رویا تبدیل شده است.

سهم روستای ما از آب، یک تانکر در هفته است

از مریم رضایی دهیار روستای طاس تپه تعداد جمعیت این روستا را جویا شدم، گفت:«380 نفر در این روستا زندگی می‌کنند که حدود 80 خانوار می‌شود.»

رضایی افزود:«شغل اصلی مردم این روستا کشاورزی و دامپروری بوده و متاسفانه کم‌آبی باعث شده بیشتر اهالی روستا شغل شان را از دست بدهند، به همین خاطر 70 درصد از مردم روستا به شهر و روستاهای دیگر مهاجرت کردند.»

او با بیان اینکه ما فقط آب می‌خواهیم، امکانات نمی‌خواهیم، تصریح کرد:«شورا و دهیاری روستا چندین بار به مسئولان نامه داده‌اند، اما اقدامی صورت نگرفته است.»

رضایی داشتن حداقل یک ساعت آب در روز را حسرت اهالی روستا عنوان کرد و گفت:«سهم روستای ما از آب یک یا دو تانکر در هفته است.»

به زودی مشکل آب روستاهای انجیر باغی و طاس تپه حل می‌شود

در ادامه با دکتر توسلی نماینده مردم شهرستان بهار و کبودراهنگ در مجلس تماس گرفتم و موضوع مشکل آب این روستاها را عنوان کردم، وی گفت: «مشکل آب در شهرستان کبودراهنگ به‌شدت جدی است، در این مدت تلاش کرده‌ام تا بیشترین منابع را جذب کنم»

این نماینده مجلس با اشاره به اینکه به زودی مشکل آب روستاهای انجیر باغی و طاس تپه حل می‌شود، عنوان کرد: «با پیگیری‌های انجام شده به زودی در نزدیکی روستاهای انجیرباغی و طاس تپه حفاری چاه آب آغازمی شود.»

به معاون بهره‌برداری شرکت آب و فاضلاب استان همدان زنگ زدم و علت مشکل آبرسانی این روستا را جویا شده ام او گفت: شهرستان کبودراهنگ یکی از شهرستان با روستاهای بی آب استان است.

حمیدرضا نیکداد عنوان کرد: امسال پروژه محرومیت‌زدایی و تامین آب شرب ۱۶۰ روستا با همکاری قرارگاه بسیج سازندگی امام حسن مجتبی(ع) در راستای رفع مشکل تامین آب شرب مشترکان روستایی انجام شده است.

نیکداد با اشاره به اینکه نام این دو روستا در قرارداد فی مابین  با امام قرارگاه بسیج سازندگی امام حسن مجتبی ( ع) فراموش شده بود و مجددا نام این دو روستا و چند روستایی دیگر اضافه شده اند.

حالا و پس از پیگیری ها و رساندن پیام روستائیان به دست اندرکاران، مردم منتظرند تا ببینند آیا وعده مسئولین استانی و منطقه ای بزودی محقق می شود و این خواسته حداقلی برآورده می گردد؟

به امید آنکه موضوع گزارش های بعدی از این روستاها، شادمانی مردم از برخورداری مایه حیات باشد. 

گزارش: عارفه سلیمانی /همدان