افشاگری: چگونه بوریس جانسون از روابط دوران نخست‌وزیری برای معاملات تجاری جهانی استفاده کرد
رکنا سیاسی: لندن – سپتامبر ۲۰۲۵ – اسناد افشاشده از دفتر خصوصی بوریس جانسون نشان می‌دهد که نخست‌وزیر پیشین بریتانیا از شبکه ارتباطات و نفوذی که در دوران زمامداری به دست آورده، برای منافع تجاری و شخصی بهره‌برداری کرده است؛ اقدامی که می‌تواند نقض قوانین اخلاقی و مقررات مربوط به «درب گردان» در مشاغل پسامسئولیتی تلقی شود.
به گزارش گروه ترجمه رکنا به نقل از گاردین،این مجموعه که به نام پرونده‌های بوریس شناخته می‌شود، شامل ایمیل‌ها، نامه‌ها، فاکتورها، متن سخنرانی‌ها و قراردادهای تجاری است. اسناد نشان می‌دهند که جانسون چگونه از شرکتی که پس از خروج از داونینگ‌استریت در سپتامبر ۲۰۲۲ تأسیس کرده و با یارانه عمومی اداره می‌شود، برای مدیریت مشاغل پر درآمد و فعالیت‌های تجاری استفاده کرده است.
نکات کلیدی افشاگری‌ها
بوریس جانسون در نامه‌ای به یک مقام عالی‌رتبه سعودی – که در زمان نخست‌وزیری با او دیدار کرده بود – درخواست کرده است تا یک پیشنهاد تجاری را به محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان، ارائه کند.
وی پس از دیدار با نیکولاس مادورو، رئیس‌جمهور ونزوئلا، بیش از ۲۰۰ هزار پوند از یک صندوق پوشش ریسک دریافت کرده، در حالی‌که قبلاً گفته بود هیچ دستمزدی نگرفته است.
در زمان نخست‌وزیری، ظاهراً دیداری محرمانه با پیتر تیل، میلیاردر بنیان‌گذار شرکت بحث‌برانگیز Palantir داشته است؛ شرکتی که ماه‌ها بعد مسئولیت مدیریت داده‌های NHS را به دست آورد.
اسناد همچنین نشان می‌دهند که جانسون در جریان دومین قرنطینه ملی کووید-۱۹، شامی خصوصی با یک لُرد محافظه‌کار – که هزینه بازسازی مجلل آپارتمان او در داونینگ‌استریت را تأمین کرده بود – برگزار کرده است.
جانسون به درخواست‌های متعدد برای اظهارنظر درباره این اسناد پاسخی نداده است.
پرسش‌های مالی و اخلاقی
پرونده‌ها نشان می‌دهند که جانسون از طرحی به نام «کمک‌هزینه هزینه‌های وظایف عمومی» (PDCA) که سالانه صدها هزار پوند به نخست‌وزیران سابق پرداخت می‌کند، برای تأمین هزینه‌های دفتر خصوصی خود بهره برده است. این کمک‌هزینه باید صرف انجام وظایف عمومی شود، نه فعالیت‌های تجاری شخصی. طبق آمار رسمی، جانسون تاکنون ۱۸۲ هزار پوند از این محل دریافت کرده است.
با این حال، دفتر او نقشی محوری در مدیریت فعالیت‌های تجاری و سخنرانی‌های پول‌سازش داشته است. بین اکتبر ۲۰۲۲ تا مه ۲۰۲۴، او حدود ۵.۱ میلیون پوند از محل ۳۴ سخنرانی دریافت کرده است. این برنامه‌ها اغلب با پروازهای درجه یک و اقامت در هتل‌های پنج‌ستاره برای او و کارکنانش همراه بوده‌اند.
فشار بر جانسون
هرچند ایرادی قانونی به سخنرانی‌های پردرآمد نخست‌وزیران سابق وارد نیست، اما آن‌ها از لابی‌گری برای منافع تجاری دولت‌های خارجی یا شرکت‌هایی که در دوران مسئولیت با آن‌ها در ارتباط بوده‌اند، منع شده‌اند.
این افشاگری‌ها فشار فزاینده‌ای بر جانسون وارد می‌کند تا توضیح دهد که چگونه ارتباطات اخیرش با دولت‌های خارجی در چارچوب مقررات و محدودیت‌های قانونی تعریف می‌شود.
فایل‌های بوریس چیستند و چه نکاتی درباره رفتار نخست‌وزیر سابق آشکار می‌کنند؟
فایل‌های بوریس مجموعه‌ای از داده‌های فاش‌شده از دفتر خصوصی بوریس جانسون، نخست‌وزیر سابق بریتانیا هستند. این داده‌ها بر منافع تجاری جانسون از زمان ترک داونینگ استریت در سپتامبر ۲۰۲۲ تمرکز دارند.
این اسناد نشان می‌دهند که رهبر سابق محافظه‌کار چگونه از روابطی که در بالاترین سمت انتخابی بریتانیا ایجاد کرده بود، برای تسهیل ثروت شخصی خود استفاده می‌کند. به نظر می‌رسد او این کار را از طریق دفتر خصوصی خود انجام می‌دهد که بخشی از آن توسط بودجه عمومی تأمین می‌شود.
این افشاگری سوالات جدی زیادی برای نخست‌وزیر سابق ایجاد می‌کند: آیا او قوانین «درهای چرخان» که محدودیت‌هایی برای مشاغل پس از نخست‌وزیری ایجاد می‌کنند را نقض کرده است؟ آیا کد وزارتی را زیر پا گذاشته است؟ آیا از بودجه عمومی برای منافع شخصی سوءاستفاده کرده است؟
این افشاگری همچنین شامل اسنادی از دوران نخست‌وزیری جانسون است که سوالاتی درباره جلسات مخفی و اعلام‌نشده و نقض احتمالی مقررات قرنطینه کووید در دوران پاندمی ایجاد می‌کند.
گاردین تنها رسانه بریتانیایی است که تاکنون فایل‌های بوریس را مشاهده کرده و اولین رسانه‌ای است که بر اساس این داده‌ها گزارش منتشر کرده است.
ایمیل‌ها، فاکتورها، صفحات گسترده
دفتر بوریس جانسون یک شرکت محدود است که از طرحی بهره می‌برد که به نخست‌وزیران سابق اجازه می‌دهد سالانه یک مبلغ شش‌رقمی برای هزینه‌های اداری از دفتر کابینه دریافت کنند. این پول برای هزینه‌های اداری و دفتری «ناشی از جایگاه ویژه آن‌ها در زندگی عمومی» اختصاص داده شده است.
از نظر افشاگری‌ها، این مورد نسبتاً کوچک است: حدود ۲ گیگابایت داده شامل ۱۸۲۰ فایل. این داده‌ها شامل ایمیل‌ها، نامه‌ها، فاکتورها، جداول، سخنرانی‌ها و قراردادهای تجاری می‌شوند. بیشتر این اسناد پس از سپتامبر ۲۰۲۲ تولید شده‌اند، اما برخی فایل‌ها کل دوران نخست‌وزیری او در داونینگ استریت را در بر می‌گیرند.
این داده‌ها توسط سازمان غیرانتفاعی آمریکایی Distributed Denial of Secrets (DDoS) که اسناد فاش‌شده را آرشیو می‌کند، به دست آمده‌اند. این سازمان بیش از ۳۶۰ افشای داده را به‌صورت آنلاین میزبانی می‌کند و داده‌های میزبانی‌شده توسط این گروه در سال‌های اخیر پایه صدها مقاله با منافع عمومی در رسانه‌هایی از جمله گاردین، بی‌بی‌سی، واشنگتن پست، فایننشال تایمز و نیویورک تایمز بوده‌اند.
DDoS به گاردین اعلام کرده که از منشأ فایل‌های بوریس اطلاعی ندارد، هرچند ظاهر شدن این داده‌ها روی سرورهای این سازمان سوالاتی درباره احتمال ضعف امنیتی در دفتر نخست‌وزیر سابق ایجاد خواهد کرد، زیرا داده‌ها شامل برخی اسناد محرمانه دولتی و سایر مطالب حساس هستند.
در مقایسه با ویکی‌لیکس، که گاهی به دلیل انتشار داده‌های خام آنلاین مورد انتقاد قرار گرفته، DDoS دسترسی به حساس‌ترین داده‌ها را محدود کرده است. تنها خبرنگاران یا پژوهشگران تأیید شده می‌توانند به چنین داده‌هایی، از جمله فایل‌های بوریس، دسترسی داشته باشند. داده‌ها روی سرورهای DDoS میزبانی می‌شوند اما می‌توان به‌صورت راه دور آن‌ها را مشاهده کرد.
جانسون از طریق «حق هزینه‌های وظیفه عمومی» (PDCA) یارانه دریافت می‌کند، که به نخست‌وزیران سابق امکان می‌دهد سالانه تا ۱۱۵ هزار پوند برای حمایت از دفتر خود دریافت کنند، برای مثال برای کمک به پرداخت حقوق کارکنان. نخست‌وزیران سابق همچنین می‌توانند از کمک هزینه بازنشستگی برای پوشش هزینه‌های پرسنل دفتر استفاده کنند.
این بودجه نباید برای هزینه‌های امنیتی یا منافع خصوصی استفاده شود و افشاگری سوالاتی درباره مرزهای مبهم ایجاد کرده است.
یک منبع ارشد دفتر کابینه تأیید کرده که جانسون از بودجه PDCA برای پرداخت حقوق کارکنان دفتر خصوصی خود استفاده کرده است.
دفتر جانسون سه کارمند تمام‌وقت دارد و داده‌ها نشان می‌دهند که هر سه در امور تجاری یا فعالیت‌های اقتصادی او مشارکت داشته‌اند. بنابراین این سوال مطرح است که چگونه جانسون اطمینان حاصل کرده که مبلغ ۱۸۲ هزار پوند دریافت‌شده از PDCA برای منافع شخصی استفاده نشده است.
گاردین این و سایر سوالات را از جانسون پرسیده اما او به درخواست‌های مکرر برای اظهار نظر پاسخی نداده است.
PDCA توسط رابین باتلر، دبیر کابینه وفادار مارگارت تاچر ایجاد شده است. بر اساس گزارشی از تایمز در سال ۱۹۹۱، این طرح پس از آن ایجاد شد که دوستان تاچر، که در آن زمان نماینده‌ای با حقوق کمتر بود، «مشکلات قابل توجهی که او پس از ترک دفتر با آن‌ها مواجه بود را در وست‌مینستر آشکار کردند».
این پول همیشه برای تأمین وظایف عمومی نخست‌وزیران سابق در نظر گرفته شده بود، نه برای حمایت از کسب‌وکارهای سودآور.
دفاتر خصوصی جان میجر، تونی بلر، گوردون براون، دیوید کامرون و ترزا می و همچنین دفتر لیز تراس از PDCA استفاده کرده‌اند، اگرچه لیز تراس تنها ۴۹ روز در دفتر حضور داشت.
با توجه به نظارت محدود بر نحوه صرف این پول، فایل‌های بوریس باعث خواهد شد درخواست‌هایی برای شفافیت بیشتر مطرح شود.
انتظارات متفاوت
هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که هیچ نخست‌وزیر دیگری از دفتر خصوصی خود برای جذب کسب‌وکار استفاده کرده باشد، اگرچه برخی ممکن است از کارکنان تأمین‌شده توسط مالیات‌دهندگان برای ترتیب سخنرانی‌های پولی استفاده کرده باشند و برخی دیگر نیز بدون شک با چگونگی کسب درآمد پس از ترک داونینگ استریت مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
بلر پس از آنکه شرکت مشاوره‌ای او، Tony Blair Associates، به رهبران کلپتکرات قزاقستان مشاوره داد، مورد انتقاد قرار گرفت. کامرون نیز در مرکز رسوایی بزرگتری قرار گرفت که در آن مشخص شد او برای شرکت Greensill Capital با همکاران سابق خود لابی کرده است.
هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که دفتر خصوصی کامرون در رسوایی Greensill دخیل بوده باشد. با این حال، سال گذشته این دفتر موضوع تصمیم اداره اطلاعات کمیسیونر (ICO) شد که حق عمومی برای اطلاع از دفاتر خصوصی نخست‌وزیران سابق را تأیید کرد.
ناظر داده‌های قانونی پس از آنکه دفتر کابینه تلاش کرد تا از انتشار فاکتورها و سفارش‌های خرید دفتر خصوصی کامرون جلوگیری کند، اعلام کرد که «علایق عمومی واضح و مشروعی» برای درک نحوه استفاده از پرداخت‌های PDCA وجود دارد.
کارکنان کامرون، اضافه کرد ICO، «به احتمال زیاد باید انتظارات متفاوتی» درباره آنچه ممکن است درباره آن‌ها افشا شود، داشته باشند، زیرا شرکت آن‌ها «تا حدی از بودجه عمومی تأمین مالی می‌شود و از یک نخست‌وزیر سابق حمایت می‌کند».
ارسال نظر