جنگ ۱۲ روزه و مثلث نفوذ، ترور و امنیت

به گزارش رکنا، جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و ایران یک بعد امنیتی پررنگ و موثر داشت. بعدی که با گذشت حدود ۳ ماه از روز آغاز جنگ، همچنان نامشخص و دارای ابهام است.

 پررنگ بودن بعد امنیتی این جنگ، بیشتر با ترورهای هدفمند اسرائیل، شناسایی نقاط ضعف تاسیسات هسته‌ای زیرزمینی فردو و حمله ۲۶ خرداد به محل حضور سران سه قوه و فرماندهان ارشد نظامی و امنیتی مورد توجه قرار می‌گیرد. در یک لایه دیگر، ایجاد شبکه ماموران تحت هدایت موساد برای وارد کردن ضربه از درون و احتمالات مربوط به آن نیز وجود دارد. طی روزهای گذشته چند روایت رسانه‌ای درباره این ابعاد منتشر شده است.

ردیابی سران با موبایل محافظان

روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی راجع به روز حمله اسرائیل به منطقه‌ای در غرب تهران (۲۶ خرداد)، موضوع استفاده محافظان، همراهان و رانندگان سران کشور از تلفن همراه و بی‌احتیاطی در رعایت پروتکل‌های امنیتی را مطرح کرد. این رسانه آمریکایی مدعی شد که اسرائیل با استفاده از موبایل همراهان سران کشور، محل جلسه را بمباران کرده است. در بخشی از گزارش آمده: «نشستی که برگزار شد، به حدی محرمانه بود که جز حاضران، یعنی شمار اندکی از عالی‌ترین مقامات دولتی و فرماندهان نظامی ایران، هیچ‌کس از زمان و مکان آن خبر نداشت. شانزدهم ژوئن، چهارمین روز جنگ ایران و اسرائیل، شورای عالی امنیت ملی ایران در پناهگاهی صد فوت زیر دامنه کوهی در غرب تهران گرد هم آمد. در این نشست، مسعود پزشکیان رئیس‌جمهور، رؤسای قوه قضائیه و وزارت اطلاعات و فرماندهان ارشد نظامی حضور داشتند. آنان با خودروهای جداگانه وارد شدند و هیچ‌یک تلفن همراه به همراه نداشتند، زیرا می‌دانستند که دستگاه اطلاعاتی اسرائیل قادر به ردیابی آنان است.

با وجود همه این تدابیر، اندکی پس از آغاز جلسه، جنگنده‌های اسرائیلی شش بمب بر فراز پناهگاه فرو ریختند و دو ورودی و خروجی آن را هدف گرفتند. به شکلی شگفت‌انگیز، هیچ‌یک از مقامات درون پناهگاه جان نباختند. اما زمانی که از زیرزمین خارج شدند، با پیکر چند تن از محافظان خویش که در اثر انفجار کشته شده بودند، مواجه شدند.»

این گزارش طولانی به ابعاد دیگر این موضوع نیز پرداخته و مدعی گفتگو با چند مقام امنیتی ایرانی و اسرائیلی است. اما استفاده از تلفن همراه را محور قرار می‌دهد. واکنشی رسمی از سوی مقامات و دستگاه‌های مسئول در ایران نسبت به این ادعا نشان داده نشد. البته ادعای نیویورک تایمز ابعاد جدیدی را باز می‌کند. از جمله این که اگر طرح اسرائیل ترور همزمان سران کشور بود، این هدف با هک و ردگیری تلفن یک یا چند محافظ محقق نمی‌شد. ضمن این که در تمام گزارش‌ها به این موضوع اشاره شده است که در جریان بمباران روز ۲۶ خرداد، اسرائیل ورودی و خروجی محل جلسه را هدف قرار داد. این موضوع نشان‌دهنده شناخت منطقه مورد حمله از سوی دشمن است. چندی پیش فارس‌ و نورنیوز از بررسی احتمال نقش‌آفرینی عامل انسانی در این حمله خبر داده بودند.

سهم اندک عوامل نفوذی

دو موضوع جاسوسی و نفوذ همچنان پس از این جنگ مورد توجه هستند. اخیراً مجتبی زارعی، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس طی یک سخنرانی در مشهد گفت: «طبق گزارش‌های رسمی وزارت اطلاعات و سپاه، سهم نفوذ با عامل انسانی در کشور در طول جنگ تحمیلی ۱۲ روزه اخیر کمتر از یک درصد بوده است و القای وجود جاسوسان گسترده، بخشی از عملیات روانی دشمن و بخشی از خود جنگ و حمله شناختی بود.»

عبدالله گنجی، فعال رسانه‌ای اصولگرا نیز چندی پیش در توئیتر نوشت: «‌جمع آوری اطلاعات برای عملیات توسط دشمن صهیونی حداقل ۶ روش دارد(وسایل ارتباطی، هک، پهپاد شناسایی، اسکن ماهواره ای..و البته نفوذ انسانی،تجزیه و تحلیل هوش مصنوعی) ‌اما صهیونیست ها و پیاده نظام، اصرار دارند صرفا روش سنتی نیروی انسانی به ادراک تبدیل شود. چرا؟ دو اتفاق بیفتد:

- به جان هم بیفتیم، به همه مشکوک شویم، تحقیر شویم و اختلافات داخلی1

‌٢- سراغ کشف و فهم روش‌های فناوری نرویم و متوجه چگونگی آن نشویم.»

پس از طرح موضوع نفوذ انسانی، روزنامه هم‌میهن هم در گزارشی به این موضوع توجه نشان داد. در شماره ۲۳ تیر ۱۴۰۴ این روزنامه، سیدعلی حسینی کارشناس ارشد اطلاعات و امنیت درباره روش‌های مورد استفاده اسرائیل در حمله به محل جلسه سران گفت: «واضح است که رژیم صهیونیستی و سرویس موساد از یک عامل در این عملیات استفاده نکردند اما قطعاً از عامل انسانی استفاده کردند. همه سرویس‌ها با تمام پیشرفت‌های تکنولوژیک، هنوز می‌گویند عامل انسانی هیچ جایگزینی ندارد. اما به غیر از عامل انسانی، آن‌ها از ابزارهای فناورانه به‌خصوص تکنولوژی دیجیتال هم استفاده کردند و این اقدامات را انجام دادند.» او در ادامه این گفتگو، از دریچه نگاه آسیب‌شناسانه به این موضوع پرداخت که ناگواری شرایط در ایران، زمینه را برای سوءاستفاده اسرائیل و شبکه‌سازی داخل کشور فراهم کرد.

روایت همکاری سازمان رجوی و موساد

موضوع همکاری عوامل سازمان رجوی با موساد برای انجام اقدامات تروریستی و امنیتی در جریان جنگ ۱۲ روزه نیز اخیراً مورد توجه قرار گرفته است. در جلسه سی‌وششم اعضای سازمان منافقین (۲۱ مرداد) این موضوع در دادگاه مطرح و به روایت تسنیم اسنادی در این باره ارائه شد. اسنادی که می‌گویند « منافقین با جمع‌آوری اطلاعات حساس از مراکز درمانی، از جمله بیمارستان فارابی کرمانشاه، این داده‌ها را در اختیار موساد قرار دادند و رژیم صهیونیستی نیز بر پایه همین اطلاعات حملات خود را انجام داد.»

در همین راستا، ابوالفضل ابوترابی،‌ نماینده مجلس در گفتگویی با همین خبرگزاری اظهار داشت: «اسناد و اطلاعات موجود نشان می‌دهد منافقین در جریان جنگ 12 روزه، با استفاده از شیوه تخلیه تلفنی و کمک عناصر نفوذی خود، اطلاعات دقیق برخی مراکز و تمامی بیمارستان‌هایی را که هدف حمله رژیم صهیونیستی قرار گرفتند، جمع‌آوری کرده و به موساد منتقل کردند. این اطلاعات مبنای عملیات‌های رژیم صهیونیستی بود. این گروهک حتی اطلاعات برخی دانشمندان هسته‌ای را که در جریان همین جنگ توسط رژیم غاصب صهیونیستی ترور شدند، در اختیار موساد قرار داد. در جلسه اخیر دادگاه، دختر شهید دانشمند فریدون عباسی نیز به نقش منافقین در شهادت پدرش اشاره کرد.»

پس از آن بود که یک رسانه اسرائیلی نیز به این موضوع اشاره کرد. روزنامه تایمز اسرائیل به نقل از مقامات آمریکایی نوشت: «اعضای این سازمان تروریستی به رصد محل سکونت و جابه‌جایی دانشمندان هسته‌ای ایران قبل از انتقال این اطلاعات به موساد کمک می‌کردند. سازمان مجاهدین خلق که فاقد پایگاه مردمی در داخل ایران است، توسط اسرائیل به عنوان یک نیروی نیابتی میدانی برای انجام عملیات خرابکارانه و امنیتی در داخل ایران مورد استفاده قرار می‌گیرد.»

روز ۱۲ شهریور انصاف‌نیوز مصاحبه‌ای با یکی از مدیران سابق وزارت اطلاعات و کارشناس حوزه نفاق منتشر کرد که به تحلیل این موضوع پرداخته بود: «در جنگ ۱۲ روزه سازمان مجاهدین خلق نیز فعال بود. بخشی از افرادی که در ابتدای جنگ عملیات می‌کردند و پدافندها را زدند متعلق به این سازمان بودند. آنها از مرزها زمینی و احتمالا از غرب کشور وارد شدند. آمریکا و اسرائیل به «سازمان» فضا دادند تا در جنگ ۱۲ روزه فعال باشد. آنها به اعضای «سازمان» فضا دادند تا از آلبانی بیرون بیایند و به مرزهای ایران برسند و احتمالا با توجه به شرایط ژئوپولیتیک اقلیم و وضعیت مرزها از مرز کردستان وارد شده‌اند.»

او ادامه داد: «اعضای سازمان در ایران استقرار ندارند و برای انجام عملیات‌ها در مدت‌های کوتاه (کمتر از ۱۰ روز) امکان دارد وارد کشور شوند و برگردند اما امکان اینکه زمان حضورشان در ایران را بیشتر از این کنند ندارند.»