بیشتر خسارات و تلفات مربوط به غیربومی‌ها بود

به گزارش رکنا، «بخش کن ۱۴ روستا دارد که با بارندگی اخیر، راه دو، سه روستا دچار مشکل شد، چون خرده‌سنگ‌ها را از کوه پایین آورده بود و راه‌ها بسته شده بودند که با همکاری اداره راه و شهرسازی و ماشین‌آلاتی که گروه‌های امداد و نجات آورده بودند، راه‌ها هم بازگشایی شد. روستای سولقان هم محور اصلی بخش کن است که در جریان سیلاب مسدود شد، اما این‌بار آب از رودخانه وارد جاده‌ها نشده، بلکه از دره‌ها وارد شده است.

کوه‌ها خشک بودند و وقتی چنین بارانی وسط تابستان می‌بارد، خرده‌سنگ‌ها را با خود به وسط جاده‌ها می‌آورد.روز قبل از سیل در همه کانال‌های محلی هشدار وقوع سیلاب را داده بودیم. برخی افراد به این هشدارها توجه کردند و برخی دیگر نه. اگر از طریق همین کانال‌های محلی اطلاع‌رسانی نمی‌شد تعداد فوتی و مفقودی بیشتر از اینها می‌شد. این افرادی هم که فوت کردند یا مفقود شدند، مغازه‌دار بودند و در اطراف رودخانه حضور داشتند.

کنار امامزاده داوود یک رودخانه هست. سال ۱۳۳۳ هم، چنین سیلی آمد که خسارت سنگینی وارد کرد. چون امامزاده داوود کنار رودخانه واقع شده و اطراف رودخانه هم مغازه وجود دارد، بیشتر خسارت به مغازه‌دارها وارد شده. سالیان خیلی دور روی این رودخانه کانالی ایجاد کردند و سقف زدند و بازارچه ورودی امامزاده داوود داخل این کانال قرار گرفته که وقتی بارندگی شده، آب از سطح رودخانه بالا آمده و به داخل مغازه‌ها و صحن حرم وارد شده است.

وقتی هم که آب داخل مغازه‌ها و رستوران‌ها رفته حجمی از گل و لای را با خود وارد صحن امامزاده داوود کرده است. طبق آماری که اورژانس و نیروهای هلال‌احمر به ما دادند، تا پنجشنبه شب حدود ۲۰ نفر مفقودی داشتیم، چون آمار مفقودی‌ها براساس اعلام خانواده‌هاست. مثلا یک خانواده می‌گوید که یکی از اعضای خانواده ما در جریان سیل مفقود شده. از آنجا که بیشتر مغازه‌های امامزاده داوود را افراد غیربومی اجاره کردند، اغلب کشته‌شدگان یا مفقودین، همین مغازه‌دارانی بودند که در سمت رودخانه در رستوران و مغازه‌ها کار می‌کردند.»