نامه معلمان ایران به معلمان جهان در محکومیت جنایات در غزه

جمعی از معلمان ایران در پیامی به معلمان آزادیخواه جهان نوشتند: خانم‌ها، آقایان، همکاران و هم صنفان محترم! همه می‌دانیم که غزه ، روزگار سختی را می‌گذراند؛ مردمان غزه در میان خون و آتش به سختی نفس می‌کشند؛ هزاران کودک، در آغوش مادر و هزاران مادر کودک به آغوش، به خاک و خون غلتیده و جان خود را از دست داده‌اند؛ و ده ها هزار مادر و کودک دیگر در حال شمارش معکوس مرگ بی‌هنگام هستند. مدتی است که غریو شادی کودکان و نوجوانان غزه در فضای مدرسه، جای خود را به ناله‌های جانکاه زیر آوارماندگان بمباران‌های وحشیانه داده است.

خانم‌ها و آقایان، معلمان سراسر عالم، درحالی که ما و شما در آفریقا، آسیا، خاورمیانه، اروپا و در آمریکا بر اساس رسالت ذاتی خود در حال آموزش و پرورش دانش‌آموزان خود هستیم و با آنان از حیات و سرزندگی و امید و شادی سخن می‌گوییم و کوشش می‌کنیم تا  لبخند زندگی را بر چهره آنان بنشانیم، معلمان غزه، البته، آن دسته‌ای که از مرگ بی‌هنگام رهیده‌اند، دست اندر کار کفن و دفن دانش‌آموزان خود هستند.

تأسف آور این است که همه این فجایع در مقابل چشمان عالم-عالم تهی شده از اخلاق، انسانیت و ارزش‌های انسانی- اتفاق می‌افتد.

در ادامه این نامه آمده است: غزه امروز، صحنه آزمون بشریت و انسان عصر کنونی است؛ صحنه آزمون سیاستمداران، حاکمان، قدرتمندان، دانشمندان، هنرمندان و از همه مهم‌تر معلمان است. متاسفانه بخش عظیمی از سیاستمداران دنیا در صف مردودین این آزمون ایستاده‌اند، گروهی از آن‌ها با چشم بر بستن و سکوت پیشه نمودن و گروهی دیگر با نثار لبخند به روی عاملان و سردمداران رژیم کودک‌کش صهیونیستی، در کنار جنایتکاران ایستاده‌اند.

اکنون، نوبت ما معلمان جهان است که عیار انسانیت خود را به نمایش بگذاریم و مثل همیشه ثابت کنیم که به رسالت خود در پاسداری از ارزش‌های انسانی پای بندیم.

خواهران و برادران معلم، ما، در برابر پدیده‌ نسل کشی در غزه مسئولیم و از همه مهم‌تر، ما نسبت به مثله شدن ارزش‌های انسانی مسئولیت داریم؛ از اینکه می بینیم که غالب رسانه‌های پرمخاطب، تحت تأثیر نفوذ قدرتمندان دست اندرکار، بازگوینده روایت‌های واژگونه و تحریف معنوی هولناک‌ترین فجایع تاریخ هستند؛ از این رو، مسؤولیت ما در روشنگری افکار عمومی و انتقال عریان حقایق غزه، دو چندان شده است؛ مهم‌تر از همه، مسئولیت روشنگری دانش‌آموزان و نسل جوان، بر دوش ما سنگینی می‌کند؛ نسلی که صلح، عدالت و همزیستی برادرانه در کل جهان با آگاهی، حق طلبی و شجاعت برخاسته از عمق وجود آنان گره خورده است.

ما معلمان جهان می‌توانیم به همراه دانش‌آموزان خود، در برابر این فجایع هولناک فریاد بزنیم؛ فریادی که بتواند سکوت پیشگان را شرمنده و حامیان این جنایات را نگران کند.   

همکاران محترم، معلمان سراسر عالم، قدرت نرم در دستان ماست، مسؤولیت انسانی ایجاب می‌کند که نفوذ کلام خود را امروز در مسیر التیام دردها و آلام مردم غزه و فردا در غزه‌های دیگر به کار گیریم و وجدان خفته دولت‌ها و سیاستمداران کشورهای خود را بیدار کرده و سیاست پیش روی آنان را به چالش بکشیم.

در این جا لازم می دانیم سخنی ویژه با معلمان مؤمن به آیین موسی (ع) داشته باشیم؛ صهیونیزم بیش و پیش‌تر از غزه با استفاده ابزاری از دین یهود در حال تخریب بنیان‌های این آیین دیر پا و توحیدی است؛ این مسأله، مسئولیت معلمان راست کیش یهودی را دو چندان می‌کند.

در پایان، یاد آوری یک حقیقت، خالی از لطف نیست و آن، این است که غزه می‌ماند، غزه  این رنج ها را از سر می‌گذراند، همانگونه که در طول تاریخ از سر گذرانده و سرافراز و سربلند باقی مانده است، باز هم سرافرازتر از پیش خواهد ماند، صدای ماندن غزه امروز رساتر از هر روز دیگری در چهره خون گرفته، گلوی دود گرفته و دندان‌های بهم فشرده از خشم مردمان غزه نمایان است، آری، غزه از این محنت‌ها عبور می‌کند و می‌ماند؛ همان طور که هیروشیما مانده است، ناکازاکی مانده است، حلبچه مانده است. در این میان حقیقت دیگری هم  خود نمایی می‌کند، و آن، این است که این ننگ بر چهره صهیونیزم و همه حامیان آن، در هر مقام و موقعیت اجتماعی خواهد ماند، آوارهای فروریخته بر اهالی غزه بر چیده می‌شود، آتش فرود آمده بر خانه و کاشانه غزه فرو می‌نشیند، اما سیاهی آن از چهره  کریه صهیونیزم جهانی هرگز.