رکنا گزارش می دهد،
تنها 2 درصد مدارس غیردولتی زیر 20 میلیون تومان دریافت می کنند و مابقی گرانند / کلاس های فوق برنامه شهریه را تا 38 درصد افزایش می دهند/ هزینه لباس فرم 2 میلیون و 500 هزار تومان!
رکنا: شهریه مدارس غیردولتی علاوه بر مبالغ مصوب، با هزینههای جانبی سنگین و غیرشفاف، فشار مضاعفی بر دوش خانوادههایی گذاشته که درآمدشان ثابت اما تورم هر روز بیشتر میشود.

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، شهریه مدارس غیردولتی در سال جاری برای مقطع ابتدایی از ۱۳ میلیون تومان آغاز میشود و تا ۱۴۵ میلیون تومان هم میرسد. طبق آمار، تنها یک و نیم درصد مدارس غیردولتی شهریهای کمتر از ۲۰ میلیون تومان دریافت میکنند و در مقابل، دو درصد مدارس شهریهای بالای ۱۰۰ میلیون تومان دارند. علاوه بر این، اگر والدین فرزندان خود را در کلاسهای فوق برنامه و دورههای جانبی ثبتنام کنند، میزان شهریه تا ۳۸ درصد افزایش پیدا میکند.
با این حال، آنچه روی کاغذ بهعنوان شهریه مصوب اعلام میشود، با واقعیت روزمره خانوادهها فاصله زیادی دارد. بسیاری از والدین میگویند مدارس غیردولتی از همان ابتدای سال تحصیلی با عناوین مختلف، مبالغی بیش از شهریه مصوب دریافت میکنند. به گفته پدر یکی از دانشآموزان پایه اول ابتدایی، هزینه لباس فرم مدرسه فرزندش دو میلیون و ۵۰۰ هزار تومان بوده است؛ در حالی که انجمن اولیا و مربیان وزارت آموزشوپرورش سقف قیمت لباس فرم را یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان اعلام کرده بود.
این والدین همچنین میگویند بستههای آموزشی جانبی با هزینههای قابل توجه به خانوادهها تحمیل میشود. برای نمونه، یک بسته آموزش چرتکه یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومان، بسته آموزش رباتیک دو میلیون و ۴۵۰ هزار تومان و بسته کمکآموزشی نزدیک به یک میلیون تومان برای والدین هزینهبردار بوده است. خانوادهها گلایه دارند که این هزینهها نه تنها از ابتدا به اطلاع آنها نرسیده، بلکه در طول سال تحصیلی بهتدریج مطرح و دریافت شده است.
از سوی دیگر، شرایط اقتصادی جامعه نیز فشار مضاعفی بر خانوادهها وارد کرده است. تورم هر روز بالاتر میرود، قیمت کالا و خدمات به شکل افسارگسیخته افزایش مییابد اما درآمد بسیاری از خانوادهها ثابت مانده است. والدین میگویند در حالی که حقوق آنها تغییر چندانی نمیکند، هزینههای مدرسه هر روز بیشتر میشود و این ناهماهنگی، زندگی و معیشت آنها را به شدت تحت تأثیر قرار داده است. برای بسیاری از خانوادهها، پرداخت این مبالغ به معنای چشمپوشی از بخش دیگری از هزینههای ضروری زندگی است؛ مسألهای که میتواند فشار روانی و اقتصادی سنگینی بر دوش آنان بگذارد.
ارسال نظر