نابلدی معلمان در روش تشویق نسل عمود پرواز / تا حقوق ها مناسب نباشد از ابتکار خبری نیست

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی رکنا، این روزها ابداع معلمان برای ارتباط بیشتر با دانش آموزان در کشورهای پیشرفته فضای مجازی را در نوردیده است. در مقابل معلمان ایرانی آنقدر با مشکلات عدیده دست و پنجه نرم می کنند که اکثرا از تشویق دانش آموزان باز مانده اند.

تشویق و تنبیه دانش آموزان در اخلاق اجتماعی آنها تاثیر به سزایی دارد.

بهرام بیات، جامعه شناس در مورد تشویق و تنبیه دانش آموزان به خبرنگار اجتماعی رکنا تاکید کرد: تنبیه و تشویق دو روی یک سکه و لازم و ملزوم هستند. به اندازه تشویق باید تنبیه هم وجود داشته باشد، اما شکل و شمایل تنبیه متفاوت است. زمانی با ترکه و چوب تنبیه می کردند و چه بسا بسیاری از افرادی که به جایی رسیده اند ناشی از این تنبیه ها بود. بنابراین تنبیه اصل و قاعده روانشناختی و تربیتی است و باید سرجای خودش باشد. تنبیه در هر عصری متفاوت است. امروزه یک بی توجهی و عدم تشویق از طرف معلم ممکن است اثرات بالاتر از ترکه داشته باشد. البته نباید افراط و تفریط در هیچ کدام باشد.

او با اشاره به این که تشویق پاداشی است که انگیزه لازم را به دانش آموزان می دهد، افزود: معمولا تشویق امید را افزایش می دهد و انگیزه لازم برای پیشرفت دانش آموز را در خود دارد و تلاش دانش آموزان برای رسیدن به اهدافشان را مضاعف می کند.

این جامعه شناس تاکید کرد: در کشور ما مکانیزم و سازگار تشویق و تنبیه متناسب با شرایط روحی و تربیتی دانش آموزان نداریم. واقعیت این است که نسل جوان امروز نسل سرعت، هلی کوپتری، ریموتی و عمود پرواز است. برای عمود پرواز بودن انگیزه و توان بسیار زیادی نیاز است. نسل قدیم مانند هواپیما بودند که برای اوج گرفتن باید چند دقیقه ای در زمین حرکت کرده و اوج بگیرد. در گذشته کتک، چوب و ترکه به عنوان تنبیه و نمره و... برای تشویق جواب می داد. اما نسل عمودپرواز حوصله و فرصت پیشرفت در لحظه را می خواهند. تشویق هایی مانند احساس برجسته شدن، هویت بخشی و احساس بلوغ در نسل جدید به ویژه در مقاطع بالاتر از دبستان تاثیر بسزایی دارد.

بیات با اشاره به نظام تربیتی افزود: مدتی دانشگاه های تربیت معلم تعطیل و افرادی را به عنوان معلم استخدام شدند که از دانشگاه های معمولی درس می خواندند. این معلم ها آموزش و سواد را آموخته بودند در حالی که برای معلمی و اداره یک مدرسه باید تمامی رشته روانشناسی، جامعه شناسی، تربیتی، انسان شناسی و ذائقه شناسی و... را پشت سر بگذارند. این موضوعات مغفول مانده و از این ظرفیت معجزه گر (تشویق و تنبیه کنار یکدیگر) به اجرا بگذاریم.

نکته مهم تر این است که وقتی معلم ها انگیزه لازم را ندارند و حقوق مناسبی نداشته و در زندگی با مشکلات عدیده ای روبرو است، نمی توان از آنها انتظار داشت که در حوزه تشویق بتواند از روش های خلاقانه، ابتکاری و نوین استفاده کند. مشکل در تشویق کننده هاست که بخش قابل توجهی از آنها در پیچ و خم زندگی گرفتارند.

خبرنگار: پریسا هاشمی

برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.