فیلم/مولاناخوانی استاد عبدالجبار کاکایی که هوش از سر آدم میپرونه/ پُشتِ جهان دیده‌ای رویِ جَهان را ببین
ویدیویی دیدنی از مولاناخوانی استاد عبدالجبار کاکایی که در حضور سروش صحت اجرا شده و با صدای جادویی‌اش دل هر شنونده‌ای را به تسخیر درمی‌آورد، از دست ندهید!
میراثی بی‌بدیل از مولانای بزرگ: استادی که با صدای جادویی نگاه تازه‌ای به اشعار مولانا داد!
در میان عارفان و شاعرانی که تاریخ به خود دیده، نام مولانا جلال‌الدین محمد بلخی می‌درخشد. تولد او در سال ۶۰۴ هجری قمری در بلخ نه تنها آغاز زندگی یک انسان بزرگ، بلکه نقطه‌ای درخشان برای تاریخ ادبیات عرفانی به شمار می‌آید. پدر او که با عناوین «بهاءالدین ولد» و «سلطان‌العلما» شناخته می‌شد، یکی از برجسته‌ترین چهره‌های تصوف زمان خود بود. مولانا با اشعاری که ورای مرزهای ایران طنین‌انداز شده‌اند، همچنان به عنوان نماد فرهنگ و ادب ایرانی شناخته می‌شود؛ حتی در فاصله‌ای هزاران کیلومتر دورتر از سرزمین خودش، در غرب او را به نام «رومی» ستوده‌اند. آثار این استاد اندیشه نه‌تنها ترجمه، بلکه حتی در بسیاری از دانشگاه‌ها تدریس می‌شود. به جرئت می‌توان گفت که ترجمه اشعار مولانا در بسیاری از نقاط جهان جزو پرفروش‌ترین آثار ادبی تاریخ بوده است و او با این محبوبیت، به یکی از چهره‌های بی‌رقیب در میان شاعران غیرآمریکایی بدل شده است.
اشعاری به چند زبان؛ شاهکاری از جهانی‌ترین شاعر شرق
مولانا به زبان فارسی شاهکارهایی خلق کرده، اما این به‌تنهایی نبوغ او را تمام نمی‌کند. او علاوه بر فارسی، توانسته با بهره‌گیری از زبان‌های عربی، ترکی و یونانی نگاه‌های بیشتری را به سوی خلاقیت خود جلب کند. شاید شنیده باشید که دیوان غزلیات او به نام «دیوان شمس تبریزی» شهرت دارد. اما داستان جالب زمانی است که دوستداران مولانا، با وجود عدم تمایل خاص به شمس، این اثر جاودان را تحت عنوان «دیوان کبیر» نیز صدا می‌زدند. غزلیاتی که در آن شمس و رابطه عمیق میان او و مولانا جریان دارد، همچنان زبانزد عاشقان ادبیات است.
شعری که جهان را به هم پیوند می‌زند
اما اگر از مثنوی معنوی نشنیده‌اید، شاید وقت آن باشد دنیای شگفت‌انگیزش را تجربه کنید. این کتاب که شاهکاری منحصر به فرد از مولانا جلال‌الدین محمد بلخی است، شامل بیش از ۲۶٬۰۰۰ بیت است که در قالب ۶ دفتر گرد هم آمده‌اند. در نسخه‌هایی که به‌دقت تصحیح شده‌اند و بر اساس سبک نیکلسون ارائه شده‌اند، این اثر با سبکی جذاب و عمیق از تفکرات عرفانی و فرهنگی مولانا ارائه می‌شود. نشریه جهانی گاردین این اثر بزرگ را در لیست ۱۰۰ کتاب برتر تاریخ بشریت قرار داده و اهمیت آن را فراتر از یک نوآوری شعری دانسته است. این کتاب، تبلوری از اندیشه‌های ایرانی و دینی است که همچنان قلب میلیون‌ها خواننده را تسخیر می‌کند. بی‌تردید، مولانا نه تنها شاعر قرن‌ها، بلکه پلی میان نسل‌های مختلف است.
گفت لَبَم ناگهان نامِ گل و گلسِتان
آمد آن گل‌عِذار کوفت مَرا بَر دَهان
گفت که سلطان مَنم، جانِ گلستان مَنم
حَضرتِ چون مَن شَهی، وآنگه یادِ فُلان؟
دفِّ مَنی هین مَخور سیلیِ هَر ناکَسی
نایِ مَنی هین مَکُن از دَمِ هَر کَس فَغان
پیشِ چو مَن کِیقُباد، چَشمِ بَدم دور باد!
حیف نَباشَد که تو یاد کُنی از کِهان؟
جُغد بُوَد کو به باغ یادِ خَرابه کند
زاغ بُوَد کو بَهار، یاد کند از خَزان
چَنگ به مَن دَر زدی، چَنگِ مَنی دَر کنار
تار که دَر زَخمه‌ام سُست شَوَد، بُگسَلان
پُشتِ جهان دیده‌ای رویِ جَهان را ببین
پُشت به خود کن که تا روی نَماید جَهان
ای قمرِ زیر میغ! خویش نَدیدی، دریغ!
چند چو سایه دَوی، در پیِ این دیگران؟
بَس که مَرا دامِ شعر، از دَغَلی بَند کرد
تا که زِ دَستم شکار، جَست سویِ گلسِتان
در پیِ دُزدی بُدَم، دُزد دِگَر بانگ کرد
هِشتم بازآمَدم، گفتم و هین چیست آن؟
گفت که اینک نشان، دُزدِ تو این سوی رَفت
دُزدِ مَرا باد داد آن دَغَلِ کَژنِشان
ارسال نظر