المیرا شریفی مقدم: روزی که صداوسیما رو زد صدای مهیبی از خونه ما شنیده شد/ پهپادا بالای استودیو بودن پدافند از راست و چپ داشت می زد

المیرا شریفی مقدم: روزی که صداوسیما رو زد خونه بودم و صدای مهیبی شنیده شد بچه های من شروع کردن مامان نباید بری تلویزیون چرا نباید برم میزنه دوباره حمله میشه همه جا الان صدای پدافنده برنامه ما ساعت 22 شب پخش میشه هر شب خطرناک گفتم نه نمیزنه من یه پسر بزرگم امیر ابوالفضل صدا کردم گفتم تو چشم من نگاه کن من فقط می‌تونم همینطوری به تو توضیح بدم الان دشمن حمله کرده حتی اگه تو خیابونای تهران جنگ بشه ما هممون وظیفه مون اینه که بریم و دشمن از وطنمون بیرون کنیم بنابراین به هیچ وجه کسی دیگه تا آخر این جنگ به من نمیگه تلویزیون نمیری یا این کارو نکن یا اون کارو نکن اصلاً نگران نباشید هیچ اتفاقی نمی‌افته بابا پسر من اون لحظه فقط داشتم تو مات و مبهوت من نگاه میکرد و نمیدونست چه جوابی باید بده ولی تموم شد یعنی پذیرفت و به همسرم گفتم که برین از تهران گفت مگه میشه ما تو رو تنها بزاریم گفتم اصلاً به من فکر نکنید من یه کاریش می‌کنم برید با اصرار تمام قبول نمی‌کردن و البته اون یکی پسرم می‌گفت من می‌مونم پیش مامان همینی که بله من باهاش صحبت کردم اینا رو راهی کردم رفتن یه لحظه به خودم گفتم که نکنه یه چیزی بهش من دیگه بچه‌ها رو نبینم تو یه ساختمون 10 واحدی فط من مونده بودم همه همسایه ها رفته بودند.