تاخیر در پرداخت حقوق نجات غریق ها / توصیه به مسئولان: نیروی انسانی را پیش از فرسودگی دریابید + فیلم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، غریق نجات ها، مردانی‌اند که در دل دریا زندگی می‌کنند و برای نجات جان انسان‌ها، جانفشانی می‌کنند؛ بی‌هیاهو و بی‌ادعا. آنان روزهای داغ و شرجی شمال کشور را زیر تیغ آفتاب طاقت‌فرسا پشت سر می‌گذارند، بی آن که چشم‌داشتی داشته باشند جز حفظ امنیت و آرامش مردمی که بی‌خبر از خطر، در ساحل و دریا قدم می‌زنند.

سال‌هاست که در خط مقدم نجات ایستاده‌اند؛ اما حقوقشان یا با تأخیر پرداخت شده یا گاه به‌کلی فراموش شده است. پاداش؟ برای این مردان خسته از تلاطم امواج، پاداش تنها حس زنده ماندن کسی‌ست که نجاتش داده‌اند.

قاسم علی‌اکبری، نجات‌غریقی‌ست با ۱۸ سال سابقه. مویی سپید کرده در مسیر پرخطر این شغل و از فرسودگی روحی‌اش می‌گوید. او معتقد است تأخیرهای مکرر در پرداخت دستمزد، چیزی فراتر از بی‌توجهی مالی‌ست؛ این، بی‌احترامی به جان‌هایی‌ست که نجات یافته‌اند.

سید صابر محمدی و کیوان کی‌قبادی، دیگر نجات‌غریق‌های باسابقه‌ای هستند که به ترتیب ۱۴ و ۲۰ سال از عمرشان را پای امنیت مردم گذاشته‌اند. می‌گویند حساب تعداد جان‌هایی که نجات داده‌اند از دستشان در رفته؛ اما تنها در یکی دو هفته گذشته، دست‌کم چهار تا پنج نفر را از مرگ حتمی بیرون کشیده‌اند.

با این حال، دریافتی این روزهایشان تنها ۶ میلیون تومان است؛ مبلغی که به گفته رئیس منطقه آزاد انزلی ، سهم این نهاد از پرداخت حقوق بوده، و باقی آن را باید هیات نجات‌غریق بپردازد؛ اما فعلاً خبری از آن نیست.

و حال، یک پرسش جدی پیش روی مسئولان قرار دارد: چگونه می‌توان انتظار داشت که این مردان خستگی‌ناپذیر، همچنان با انگیزه و توان به نجات جان‌ها ادامه دهند، وقتی امنیت مالی خودشان در خطر است؟

نیروی انسانی، به‌ویژه آن که حافظ جان دیگران است، سرمایه‌ای است که باید حفظ شود، پیش از آن که موج بی‌توجهی، او را نیز با خود ببرد.