«اکنون بخر و بعدا بپرداز»: پشت پرده این روش محبوب پرداخت

چالش‌های زندگی قسطی؛ رویای تبدیل ناپذیر نسل جوان

در هجده سالگی و زمانی که الیشیا تصمیم گرفت به مؤسسه هنری «پرات» در نیویورک برود، فاصله میان آرزوهایش و واقعیت مالی زندگی‌اش واضح‌تر از پیش شد. هم‌زمان با دوستانی که در آلپ تعطیلات می‌گذرانند، برمن مجبور بود پشت صندوق یک فروشگاه کوچک کار کند تا بتواند اجاره‌اش را پرداخت کند. میل به تجربه زندگی لوکس هر روز او را بیشتر در حصار محدود مالی‌اش فرو می‌برد.

در پست بیست و پنج سالگی، برمن فرصتی پیدا کرد که به جهان مد نزدیک شود و به‌عنوان یک طراح در یک مجله مد شروع به کار کند. دفتر کار تجربه‌ای از ترکیب جاه‌طلبی و نیاز به تعلق خاطر بود؛ جایی که ارزش افراد بر اساس کیف، کفش، و ساعتشان سنجیده می‌شد. یکی از کیف‌های محبوب آن زمان کیفی بود از برند «پرونزا شولر» با ارزش حدود هزار دلار. اما آیا خرید این کیف برای الیشیا ممکن بود؟

حقایقی پنهان پشت خدمات «اکنون بخر، بعداً بپرداز»

برمن توانست نسخه دست دوم این کیف را با قیمت ۴۳۰ دلار پیدا کند و آن لحظه بود که برای اولین بار از سیستمی به نام «اکنون بخر و بعداً بپرداز» استفاده کرد. این سیستم به ظاهر ساده و بی‌خطر است، اما پشت پرده آن خطراتی نهفته است که در صورت تأخیر در پرداخت، نرخ بهره به ۳۶ درصد افزایش یافته و جریمه‌ها چالش‌های مالی بیشتر می‌آفرینند. امروزه، حدود نیمی از آمریکایی‌ها از این سرویس استفاده کرده‌اند.

اما آیا این روش صرفاً یک ابزار مالی است؟ آمارها نشان می‌دهند که این مدل خرید تبدیل به یک شیوه زندگی برای جوانان شده است؛ حجم خرید از مسیر این مدل در آمریکا در سال‌های اخیر به طرز چشمگیری افزایش یافته و از دو میلیارد دلار در ۲۰۱۹ به بیش از ۱۲۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۳ رسیده است.

قسط‌هایی که خوشبختی را به چالش می‌کشند

کیف نارنجی الیشیا نمادی از احساس تعلق او به دنیای تجملی بود؛ اما این کیف بهایی سنگین برای او داشت و آغاز بدهی‌های پنهان بود. اپلیکیشن‌های مالی روی گوشی او یکی پس از دیگری نصب شدند و هر کدام خطوط اعتباری تازه‌ای در اختیارش قرار دادند. قدرت خرید او به شدت افزایش یافت، اما اضطراب مالی نیز همزمان بالا گرفت.

در دوران همه‌گیری کرونا، این چرخه شدت یافت. خریدهای آنلاین به ابزاری برای تسکین اضطراب تبدیل شده بودند و این روند، سرویس‌های قسطی را به بخش جدایی‌ناپذیر از زندگی نسل جوان تبدیل کرد. امکان دسترسی آسان به این خدمات باعث شد که بسیاری از افراد با ساده‌ترین اطلاعات وارد فرآیند شوند و خود را در گرداب بدهی گرفتار کنند.

تبدیل بدهکاری به بخش طبیعی زندگی

نام «کلارنا» در زبان سوئدی به معنای شفافیت است، اما برای الیشیا این مفهوم به معنای پیچیدگی و گمراهی بود. در فضای مجازی، افراد بدهی‌های خود را پنهان نمی‌کردند بلکه به آن افتخار می‌کردند. این نمایش بدهکاری تبدیل به نوعی سرگرمی شد که واقعیت مالی را پوشش می‌داد.

چنین رفتار مصرفی نشان از بهره‌گیری شرکت‌های ارائه‌دهنده این خدمات از سوگیری‌ها و تمایلات روان‌شناختی کاربران است؛ لذت آنی و کاهش ترس از بدهی برای جذب کاربران و افزایش مصرف تمرکز اصلی این شرکت‌ها است.

پیامدهای مالی و بی‌توجهی به مقررات

داده‌ها نشان می‌دهند که کاربران این خدمات اغلب جزو آسیب‌پذیرترین افراد جامعه هستند. این گروه، به دلیل عدم نظارت قانونی مناسب، بار سنگین بدهی را به دوش می‌کشند. مانند بحران کارت‌های اعتباری در دهه ۱۹۹۰، سرویس‌های خرید قسطی نیز ممکن است به بحران‌هایی مشابه منجر شوند.

پایان کلاف سرگردان بدهی

سرانجام در زمستان ۲۰۲۳، الیشیا با واقعیت مشکل مالی روبرو شد. کت گران‌قیمت جدید دیگر تجملی بود که نمی‌توانست هزینه‌اش را پرداخت کند. این لحظه برای او نقطه آغاز بیداری و تصمیم‌گیری برای تغییر بود. او تصمیم گرفت تمام اپلیکیشن‌های مربوط به خرید قسطی را حذف کند و بدهی‌هایش را قدم به قدم تسویه نماید.

در سال ۲۰۲۴، سرانجام الیشیا توانست تمام بدهی‌هایش را پرداخت کند و اکنون اکنون تجربه‌اش را در شبکه‌های اجتماعی با دیگران به اشتراک می‌گذارد. آن کت Khaite که زمانی یادآور تلخی بحران مالی بود، حالا نمادی از بازگشت و بیداری دوباره محسوب می‌شود.