دو برادری که مالک خودرو به صورت شراکتی هستند، باید شرایط تملک مال شراکتی را نیز رعایت کنند و برای استفاده حتما باید شریک را در جریان بگذارند و در مورد این مساله شریکی که اجازه طرف مقابل را کسب نکرده است، عملش جرم سرقت نیست، به دلیل اینکه جرم سرقت زمانی محقق میشود که شخصی مال دیگری را برباید. اینجا خود شخص مالک است، اما اگر سوءنیت برادر خاطی در دادگاه ثبت شود، شاید عمل او جرم خیانت در امانت تلقی شود. البته شایان ذکر آن است که باید سوءنیت و خطای برادر خاطی نزد محضر رسیدگیکننده به پرونده ثابت شود تا بتوان در محاکم قضایی او را محکوم کرد، در غیر این صورت شرکایی که در خودرو یا هر چیز دیگری شریک هستند، ممکن است اختلافاتی بین آنها پیش آید. رویکرد عاقلانه آن است که این مساله را با تدبیر حل کرده یا از یک داور بیطرف نظر بخواهند و این اشتباه در اذهان عمومی شکل نگیرد که میتوانند با مراجعه به دادگاه و طرح دعواهایی که ریشه آنها لجاجت و اذیت شریک مقابل است، پیروز از میدان بیرون آیند، زیرا در رسیدگی به پرونده مال شراکتی قاضی رسیدگیکننده نافع و مصالح هر دو طرف را در نظر میگیرد و قطعا حکم به ضرر یک شریک و به نفع دیگری صادر نخواهد شد.
ارسال نظر