رکنا گزارش می دهد
مرگ تدریجی در خوزستان با هوای آلوده، به رسم عادت ! / وزارت نفت : «بودجه نداریم»، سازمان محیط‌زیست:«اختیار نداریم»، وزارت بهداشت:«آمار مرگ‌ومیر در حال بررسی است»
در خوزستان، آلودگی هوا دیگر خبر نیست؛ یک تقویم سالانه است. هر زمستان و بهار، شاخص‌های قرمز و نارنجی منتشر می‌شوند، چند مقام «هشدار» می‌دهند، رسانه‌ها دو روزی می‌نویسند و بعد همه چیز دوباره به سکوت می‌رود؛ جز سرفه‌های مردم که هرگز خاموش نمی‌شود.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، براساس داده‌های رسمی «سامانه پایش کیفی هوای کشور»، امروز هوای دست‌کم دو شهر خوزستان در وضعیت قرمز و «ناسالم برای همه گروه‌ها» قرار گرفت و پنج شهر دیگر در وضعیت نارنجی و خطرناک برای بیماران، سالمندان و کودکان. اما چه فرقی می‌کند امروز چند شهر؟ سال گذشته همین خبر را خوانده بودیم – و سال قبل‌تر، و سال قبل‌تر. هر سال همین جمله تکراری. «شاخص کیفیت هوا در وضعیت ناسالم». تنها چیزی که تغییر نمی‌کند، رفتار مدیران است؛ همان‌ها که فقط گزارش می‌نویسند، هشدار می‌دهند، وعده می‌دهند، و بعد از تیتر رسانه‌ها رد می‌شوند، بی‌آنکه حتی یک ریه نجات یافته باشد.
در خوزستان، نفس کشیدن دیگر حق بدیهی شهروند نیست؛ یک مبارزه روزانه است. دولت سال‌هاست با سکوت و بی‌عملی آن را به رسمیت شناخته. کودکان اهوازی با ماسک بزرگ می‌شوند، بیماران قلبی در آبادان و ماهشهر با تنگی نفس شب را به صبح می‌رسانند، و سالمندان در سوسنگرد با سرفه، زمین می‌افتند. اما هنوز هیچ‌کس پاسخ نمی‌دهد: مسئول این وضعیت کیست؟
همه‌چیز معلوم است، فقط اراده‌ای برای حل وجود ندارد
منابع آلودگی مشخص‌اند. ریزگردهای ناشی از بیابان‌زایی و خشک‌شدن تالاب‌ها، سوزاندن گازهای همراه نفت در میادین جنوب، تردد خودروهای فرسوده، صنایع پتروشیمی و فولادی که حتی فیلتر استاندارد ندارند. وزارت نفت می‌گوید «بودجه نداریم»، سازمان محیط‌زیست می‌گوید «اختیار نداریم»، وزارت بهداشت می‌گوید «آمار مرگ‌ومیر در حال بررسی است». اما مردم خوزستان حق دارند بپرسند: اگر هیچ‌کس اختیار ندارد، پس چه کسی مدیریت می‌کند؟
چه کسی مسئول است؟ تقسیم وظایف و ترک فعل نهادها در بحران هوای خوزستان
سازمان حفاظت محیط زیست، ناظر بی‌اختیار
بر اساس قانون هوای پاک، سازمان محیط‌زیست مرجع اصلی «نظارت، پایش و صدور اخطار و اعمال جریمه» برای کلیه آلاینده‌ها است؛ از صنایع نفتی و پتروشیمی تا سوزاندن پسماند کشاورزی و فعالیت‌های عمرانی. در عمل این سازمان سال‌هاست به جای «ضابط»، به «ناشر اطلاعیه» تبدیل شده. تنها کاری که انجام می‌دهد اعلام شاخص آلودگی است، بدون آن‌که حتی یک‌بار صنعت آلاینده را تعطیل، جریمه یا به دادگاه معرفی کند.اگر اختیار ندارد، چرا در جلسات هیأت دولت حاضر می‌شود؟ اگر اختیار دارد، چرا هیچ‌وقت از آن استفاده نکرده؟
وزارت نفت – بزرگ‌ترین تولیدکننده آلایندگی صنعتی در خوزستان
وظیفه قانونی، طبق ماده ۱۸ قانون هوای پاک، وزارت نفت موظف است «گازهای همراه (فلرها) را جمع‌آوری و از سوزاندن آنها جلوگیری کند»، همچنین باید از «سوخت‌های استاندارد» در نیروگاه‌ها و صنایع وابسته استفاده کند. سالانه میلیون‌ها متر مکعب گاز در میادین اهواز و آغاجاری سوزانده می‌شود و مستقیماً ترکیبات گوگردی و ذرات معلق وارد هوا می‌کند. بسیاری از واحدهای پتروشیمی و پالایشگاهی همچنان بدون فیلتر فعال هستند.چطور وزارت نفت سود صادرات را حساب می‌کند، اما هزینه درمان کودکان اهوازی را نه؟
وزارت نیرو – مقصر خاموش در خشک‌کردن تالاب‌ها و تولید ریزگردها
طبق قانون توزیع عادلانه آب و قانون حفاظت تالاب‌ها، وزارت نیرو مسئول مدیریت منابع آبی و تأمین حق‌آبه تالاب‌ها و مناطق ویژه اکولوژیک است.با انتقال آب از سرشاخه‌ها و عدم تخصیص حق‌آبه تالاب هورالعظیم و شادگان، بستر این تالاب‌ها خشک شده و به منبع عظیم ریزگرد تبدیل شده‌اند. چرا آب برای صنایع فولادی و پتروشیمی موجود است، اما برای ریه‌های مردم جنوب نه؟
مطالبه‌گری که به گوش کسی نمی‌رسد
چرا همیشه «بحران» تا زمانی بحران است که فقط در رسانه‌ها مطرح می‌شود و به محض پایین آمدن آمار جست‌وجو در گوگل، دیگر کسی یادش نمی‌ماند خوزستان هنوز نفس ندارد؟
ارسال نظر