ناترازی های عقلی و علمی در آموزش و پرورش! / کدام عقلی گفته برای جبران ناکارآمدی مدیران مردم صبح علی الطلوع بروند مدرسه؟ + فیلم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، ابراهیم سحرخیز ، معاون پیشین وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با رکنا گفت: چند روز پیش بود که قالیباف، با پرهیز از تعارفات رایج همیشگی و ابراز خجالت از کیفیت آموزش در کشور، این بار آشکارا از واقعیتی گفت که وزیر یا مدیران دیروز و امروز آموزش و پرورش همواره از گفتن آن طفره رفته، در ایام خاص و مناسبت ها تنها به دستاوردهایی پرداخته یا می پردازند که اغلب آنها قابل راستی آزمایی نبوده یا از جنس همان گزارش های مهملی است که جز استهزاء و تمسخر مابه ازایی در افکار عمومی جامعه یا نخبگان ندارد.

وی در ادامه افزود: رئیس مجلس این بار با پرداختن به وضعیت اسف بار نمرات و معدل دانش آموزان در امتحانات نهایی، جایگاه رده آخری در آزمون های بین المللی پرلز و تیمز، بر خلاف برخی از معاونان و راهبران ستادی وزارتخانه به جای ماست مالی و ماله کشی بر پلشتی ها و کاستی ها، از آموزش و پرورشی گفت که دانش آموزانش حتی از نوشتن نام خود عاجز هستند!

ابراهیم سحرخیز تاکید کرد: آموزش و پرورشی که قرار است بیش از دو میلیون دانش آموز و هزاران معلم را با دستاوردها و چالش های روز دنیا یعنی استفاده از هوش مصنوعی، روش های یادگیری مسئله محور و مهارت پایه آشنا کند امروز در آموختن همان الفبای فارسی نیز مانده است. آموزش وپرورش با تصمیم شتابزده و ناگهانی در ساعات شروع به کار مدارس نشان داد نه تنها از شأن رعایت بهره ای نبرده بلکه با الفبای روانشناسی کودک و نوجوان یا بدیهیات و اولیات روانشناسی یادگیری، اقتضائات زیستی، ضروریات برنامه درسی نیز آشنا نیست تا چه رسد به جبران مافات یا بازنگری در فرایند ارزشیابی توصیفی، کم و کیف فقر یادگیری، طبقاتی شدن آموزش و...!

معاون پیشین وزارت آموزش و پرورش گفت: کدام عقل سلیمی گفته باید برای جبران ناکارآمدی مدیران در ناترازی های برق، آب و گاز، همه مردم را به یک چوب رانده، صبح علی الطلوع، هنوز خروس خوان نشده، بچه های مردم را از خواب ناز بیدار کرده، خواب زده و پریشان احوال، راهی جایی کنیم که سنخیت یا مشابهتی با مدرسه به عنوان محلی با نشاط ندارد. چرا باید دانش آموزان، بخش بزرگی از جبران ناپذیرترین‌ دوران زندگی خود یعنی کودکی و نوجوانی خود را برای جبران ناترازی هایی هزینه کنند که تنها و تنها محصول بی کفایتی مدیرانی است که فردا را قربانی عافیت طلبی امروز خود کرده اند.

ابراهیم سحرخیز گفت: به کدامین گناه باید کودکان معصوم خواب زده را در شهر بزرگی مثل تهران، آواره کوچه و خیابان ساخت تا ساعت ۶ صبح، در مدرسه ای حاضر باشند که کیلومتر ها با خانه و کاشانه آنها فاصله دارد و آنها مجبورند ساعت ها قبل در کنار خیابان در انتظار رسیدن سرویس مدرسه باشند. بی گمان این تصمیم شتابزده و خلق الساعه، قبل از هرچیز مولود و معلول ناترازی های عقلی در مدیرانی است که از دو حال بیرون نیستند یا از جنس همان نازپرورده تنعم هایی هستند که حتی یک روز، در قامت معلم در کلاس و مدرسه ظاهر نشده و از ناحیه توصیه و سفارش این و آن، یک شبه ره صد ساله رفته، ناگهان در وقت اضافه بازی وزیر یا معاون وزیر از آب درآمده اند یا بدون در نظر گرفتن مصلحت آموزش وپرورش ، کورکورانه و چشم بسته با گفتن «قبلت» به پزشکیان، فرموده اند آموزش وپرورش فدای سر مبارک ! مهم نیست شما مشکل برق دارید ما حاضریم تمام آموزش وپرورش را قربانی این ناترازی ها کنیم!

وی در پایان تاکید کرد: آموزش و پرورش سالهاست که بی ثباتی در سیاست ها، رفتار کجدار و مریز وزیران و معاونان کارنابلد، شیوه نامه های متضاد و متعارض یا سفت کن، شل کن های متعدد  دست و پنجه نرم می کند. از همین تصمیم های متزلزل در چند و چون تاثیر سوابق تحصیلی دانش آموزان در کنکور بگیر تا تسری دادن امتحانات نهایی پایه دوازدهم به دیگر پایه ها تا بازی با تحول بنیادین!