سجاد سالاروند افتخار صعودش با دوپای مصنوعی را به جانبازان جنگ تحمیلی تقدیم کرد
ردپاهایی که هنوز موفقیت می آفرینند
رکنا: 13 سال قبل قدم در ارتفاعات اشترانکوه گذاشت تا کوهنوردی را به امید فتح مرتفعترین قلههای جهان از زادگاهش آغاز کند. هرچه میگذشت ایستادگی و استقامت در وجودش بیشتر جان میگرفت و برای روزهای سخت آمادهتر میشد. سجاد سالاروند که در نخستین روز از بهار سال 1395 و در پی یک حادثه رانندگی از قسمت مچ پای راست و ساق پای چپ دچار نقص عضو شد با رقم زدن موفقیتهایی که برای نخستین بار سهم یک کوهنورد ایرانی شد، نشان داد برای بالا رفتن از قلههای موفقیت نیاز به گامهای استوار نیست، بلکه داشتن اراده قوی، اعتماد به داشتهها و تلاش برای رسیدن به هدف کافی است تا از پس مرتفع ترینها برآمد.
سالاروند که فتح قلههای دماوند، الوند و صعودهای مکرر به قلههای توچال و کلکچال را با دوپای مصنوعی در کارنامه ورزشیاش به ثبت رسانده و پیشتر در خصوص این موفقیتها با ما به گفتوگو نشسته بود؛ این بار دیواره بیستون را فتح و این افتخار را به جانبازان و معلولانی تقدیم کرد که 8 سال تمام برای آبادانی ایران جنگیدند و قطعهای از وجودشان را در کارزار جا گذاشتند. این مرد جوان 36 ساله از تصمیمش برای این صعود به گروه زندگی گفت: در همان روزهایی که روی تخت بیمارستان بودم و کسی انتظار نداشت یک بار دیگر قدم در کم ارتفاعترین کوهها و قلهها بگذارم، تصمیم گرفتم دومین فتح دیواره بیستون را با پاهای مصنوعی تجربه کنم. آن زمان امیر محرریزاده - از مربیان سنگ نوردی کشور - به تصمیمی که گرفته بودم اعتماد کرد و به من قول همکاری داد. به این ترتیب انگیزهام برای عملی کردن خواستهام دوچندان شد. به لطف خداوند تنها دو سال و سه ماه از آن تصمیم که در اوج درد و سختی گرفته بودم سپری شد و پانزدهم تیرماه توانستم به کمک همنوردانم آن را عملی کنم. سجاد که برای اولین بار در سطح جهان با دو پای مصنوعی موفق به صعود مسیر دیواره بیستون شده و به همراه سه همنورد دیگرش - فرشاد پولادی، زهرا رستمی و امیر محرریزاده – به این موفقیت دست پیدا کرده ادامه داد: دو سال و نیم قبل تجربه همین صعود را داشتم با این تفاوت که آن مرتبه با پاهای خودم این مسیر را طی کرده بودم و این بار پروتزهایی همراهیام کردند که این روزها بهترین دوستهای من هستند.
در ورزش Sport سنگ نوردی پاها عجیب کمککننده هستند، چراکه ورزشکار بواسطه حسی که از پاهایش میگیرد میتواند بهترین بخش از دیواره را برای محکم کردن پاهایش انتخاب کند، این در حالی است که من در پاهایم هیچ احساسی ندارم و تنها به واسطه تمرکز و اعتماد به نفسی که دراین دوسال و چند ماه در وجودم تقویت کرده ام توانستم جای پاهایم را محکم کنم و دیواره بیستون را بالا بروم.
در آن موقعیت حتی اگر می خواستم هم نمی توانستم برای لحظه ای از بزرگی و عظمت خداوند غافل شوم؛ پروردگاری که تمام متخصص های جهان هم در مقابلش ناتوانند و اینکه من بتوانم با وجود دو پای مصنوعی هدفی را که در ذهن داشتم محقق کنم در برابر قدرت خدایم که در همه حال از من محافظت می کند ناچیز است.
سجاد سالاروند در خصوص مسیر صعودش گفت: ساعت 17 و 30 دقیقه روز چهاردهم از قسمت فرهاد تراش دیواره بیستون بهسمت بالا حرکت کردیم، بعد از اینکه یک طول طناب صعود کردیم و بعد از کوهپیمایی در بین سنگها، حوالی ساعت 22 و 30 دقیقه شب به هر سختی که بود کمپ زدیم و چادرمان را برپا کردیم. شب را آنجا گذراندیم و ساعت 5 صبح با بیدار باش من، همراهانم بیدار شدند. ساعت 6 و 30 دقیقه صبح بود که به سمت بالا حرکت کردیم، بعد از صعود دو طول طناب به مسیر گربه رو (اصطلاحی در سنگ نوردی) و حوالی ساعت 11 صبح بود که به جانپناه هری رست در دیواره بیستون رسیدیم.
با اینکه دمای هوا به بالای 50 درجه میرسید و آب کافی برای آشامیدن هم نداشتیم، صعود و دیواره نوردی را ساعت 17 و 30 دقیقه روز پانزدهم در کنار دیواره بیستون به پایان رساندیم.
سجاد که در این صعود و دیگر صعودهایی که با دو پای مصنوعی داشته، از پنجههای کربنی تولید شده در داخل کشور استفاده کرده است در این باره گفت: وقتی یک نفر دچار قطع عضو شود چارهای ندارد جز اینکه از پروتزهای مصنوعی استفاده کند تا از مسیر زندگی باز نماند. اما آنچه که اهمیت دارد این است که متأسفانه برخی از تولیدکنندهها بهدلیل همین ناگزیر بودن افراد دارای نقص عضو و معلولیت، به فکر سودجویی میافتند، کما اینکه در طول مدت آسیب دیدگیام افراد زیادی را دیدهام که حتی بخشی از داراییشان را فروختهاند تا بتوانند پنجههای کربنی خارجی خریداری کنند، در حالی که نمونه همین پنجهها بلکه بهتر از آنها در کشور خودمان و به دست مهندسان فنی و ارتوپدیمان تولید میشود که از کارایی بسیار خوبی هم برخوردار و برای کسی مثل من که ورزشهای سخت انجام میدهم بسیار کمککننده هستند.
سجاد که موفقیتهایش را به چند عامل مهم وابسته میداند، یادآور شد: به غیر از خانواده مهربانم، مربیها و همنوردهای خوبم، مسئولان هلال احمر در استانهای مختلف و دو نفر از مهندسان فنی و ارتوپدی کشورمان در شهر اصفهان که در صعودهای من نقش مهمی داشتند باید یاد کنم از افرادی که با منفی بافی هایشان به من انگیزه بیشتری برای موفقیت هدیه کردند. این افراد به من انرژی مثبتی را تزریق کردند که در تمام مسیر صعود به کارم آمد و باعث شدند تا دومین تجربه صعودم به دیواره بیستون با دوپای مصنوعی را به کیفیت همان صعودی که با پاهای خودم داشتم تجربه کنم.
اخبار اختصاصی سایت رکنا را از دست ندهید:
مرگ مرموز دختر ناشناش در آغوش جوان مشهدی داخل آسانسور
سایه شوم در باغ ییلاقی / زنم را هم به باغ بردم!
علت آتش سوزی بزرگ مسجد دیار علویان ساری + عکس و جزئیات
شکار غول پیکرترین ماهی نادر دنیا + فیلم و عکس
5 هزار مرد ایرانی پارسال از زنانشان کتک خوردند!
پلیسهای قلابی سهشنبهها به سرقت میرفتند + گفتگو با رییس باند + عکس
ادعای باورنکردنی خانم ورزشکار تیم ملی که می گوید 16 ساله است! + عکس
دستگیری خانم معلم منحرف در دبیرستان دخترانه + عکس
کارآگاه خصوصی دقیقاً در ایران چه کار میکند؟ / زنانی که برای شوهرشان بپا استخدام می کنند!
2 خواهر قزوینی زن 36 ساله را به خاطر تاب بازی کشتند!
پدر عصبانی صاحب کار پسرش را در تایباد کشت
عروس خانم لبخندهای مرموز داماد به خواهرش را دیده بود!
قاتلانی که شب ها در جاده ها می رانند! / تکرار حادثه جاده سنندج در کمین مسافران + عکس
ارسال نظر