آقای طارمی، خداحافظ و موفق باشی

مهدی طارمی حاصل تمام خطا ها و تمام آزمون های نافرجام بعد از خلیلی بود. آقای گلی و قهرمانی برای قرمز ها به رویایی دست نیافتنی بدل شده بود . پول های هزینه شده برای دستیابی به هدف کافی نبودند و ستارگان پر شمار هم کم فروغ تر از آن بودند که آسمان تیره پرسپولیس را روشن کنند.
پرده ی اول: طلوع قهرمان
انصاری فرد و قاضی Judge میان مخارج تیم کهکشانی رویانیان گم شدند و سید صالحی و خیلی از دیگران هم ثبات لازم برای موفقیت پرسپولیس را نداشتند. میان این همه سرگردانی و با وجود عباس زاده ی به مرور اوج گرفته و رضا نوروزی تازه خریداری شده علی دایی تصمیم گرفت برای تقویت نایب قهرمان لیگ آقای گل لیگ یک را به تیم اضافه کند. 
طارمی اما خیلی زود تبدیل شد به قهرمان جدید سرخ ها. قهرمانی متفاوت با همه ی انتظارات قبلی پرسپولیسی ها. قهرمانی که میان آن همه رویا و همه ی آن ناکامی ها پیراهن پرسپولیس را پوشیده بود و اصلا شبیه قهرمان های کم درخشش قبلی پرسپولیس نبود. همین تفاوت باعث شد که عملکردش به دل هواداران بنشیند و گل ها و پاس گل هایش دلنشین تر از درخشش نصفه و نیمه ی ستارگان سابق بشود.
پرده ی دوم: پدیده اوج می گیرد
پدیده ی سال اول لیگ تبدیل شد به مهاجم بدون جایگزین پرسپولیس برانکو. همانقدر که موقعیت خراب کردن هایش اعصاب هواداران را خرد می کرد، سبک بازی اش پرسپولیس برانکو را جذاب تر از قبل جلوه می داد. قاتل The Murderer نبود اما آنقدر موقعیت می ساخت تا نهایتا دروازه بان حریف را تسلیم خودش کند. 
در بدترین روزهایش هم گلزنی می کرد و در بهترین روزهایش هم موقعیت خراب کردن هایش را داشت. در دربی که ستاره تیمش شده بود، پنالتی خراب کرد و مقابل استقلال Esteghlal اهواز در بدترین روزش گلزنی کرد. ناجی نیمه کاره ی پرسپولیس نتوانست باعث قهرمانی تیمش شود. قهرمانی که با تفاضل گل از دست رفت تا باز هم موقعیت خراب کردن هایش به چشم بیاید.
پرده ی سوم: زمانی برای گریستن نبود
از ترکیه بازگشت درست وقتی که برانکو زمانی برای گریستن نداشت و به دنبال یافتن ناجی های دیگر برای قهرمانی تیمش بود. در سال سوم حضورش در پرسپولیس همان راه قبلی را پیش گرفت. همه با موقعیت خراب کردن هایش خو گرفته بودند و در عین حال به گل زدن هایش عادت کرده بودند. در این سال طارمی بیش از همیشه شکل قهرمان ها را به خودش گرفت. لذت آقای گلی اش را با قهرمانی لیگ مضاعف کرد و مقابل الوحده و الریان تیمش را نجات داد تا قربانی گروه مرگ آنها نباشند. سال رویایی طارمی و پرسپولیس تنها یک نقطه ی سیاه داشت. مات شدن مقابل استقلال منصوریان در روزی که طارمی موقعیت های اصلی را هدر داد. 
لیگ هفدهم که شروع شد طارمی باز هم پیراهن پرسپولیس را به تن داشت. این بار زودتر از فصل قبل گلزنی را شروع کرد و همه منتظر آقای گلی اش در آسیا و تکمیل ویترین افتخاراتش بودند.
پرده ی چهارم: محرومیت و تمام
طارمی محروم شد؛ بدترین خبر ممکن قبل از دیدار نیمه نهایی مقابل الهلال. پرسپولیس با شکستی سنگین از لیگ قهرمانان کنار رفت و حالا دیگر آنها آقای گل را هم کنار خود نمی دیدند. هواداران که انتظار قهرمانی آسیا و همچنین جایزه ی بهترین بازیکن آسیا را می کشیدند به یک باره همه ی آرزو ها را نقش بر آب دیدند؛ گویی زمان گریستن فرا رسیده بود.
پرده ی آخر : قهرمانی از دل پرسپولیس
پرسپولیس بعد از طارمی اما خیلی برای قهرمان جدیدش انتظار نکشید. دیگر ستاره ای را امتحان نکرد و مجبور به خرید کهکشانی ها برای پیدا کردن ناجی جدید نشد.
قهرمان جدید سرخ ها قبل از خداحافظی طارمی، متولد شده بود و تنها نیاز داشت تا به او به عنوان نقش اول نگاه شود. قهرمان جدیدی که این بار قاتل است حتی در روزهایی که مثل ستاره ها بازی نکرده هم از کمترین موقعیت ها پنالتی می سازد و پنالتی اش را به گل تبدیل می کند. جذابیت پرسپولیس برانکو این بار در گلزنی های قهرمان جدیدش جلوه پیدا می کند حتی اگر موقعیت زیادی خلق نشود.
آقای گل حال حاضر پرسپولیسی ها بهترین زمان را برای اوج گرفتن انتخاب کرد. در لحظه ی غروب ناجی قبلی، در لحظه ای که باید از ابتدا برای رویای آسیایی جنگید و در لحظه ای که همه فکر می کردند زمانی است برای گریستن.
اینکه طارمی در قطر چه خواهد کرد و مثلا ژانویه بعدی کجای دنیا خواهد بود، معمای بزرگی است؛ اما کاش طارمی در قطر چیز جدیدی از خود بسازد؛ چیزی که ستاره هایی مثل اشنایدر که حالا هم تیمی اوست، در خود دارند.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.