جای خالی فدراسیون در دعوای ذوب آهن و تراکتور

تیم تراکتورسازی به عنوان یک باشگاه نظامی از حق قانونی خود استفاده کرده و به دنبال تقویت تیم با بازیکنان سرباز است. بازیکنانی که گاها برای جدایی از باشگاه رأسا اقدام به دریافت دفترچه می کنند تا باشگاه هیچ چاره ای جز واگذاری آنها نداشته باشد. این اتفاق برای سربازهای ذوب آهن و سال گذشته سربازهای پرسپولیس افتاده و البته یک هافبک جوان تیم بادران هم با همین فرمول تراکتوری می شود، روشی که اعتراض مدیران تیم های پرورش دهنده این بازیکنان جوان را در پی داشته است.
اما در شرایطی که ذوب آهنی ها در یک جنگ لفظی سلاحی جز بیانیه و گفت و گو ندارند و فریادشان هم به جایی نخواهد رسید، مدیران تراکتورسازی این حق را به خود می دهند که از فرصت قانونی پیش آمده استفاده کنند. فرصتی که در کمتر کشور دنیا وجود دارد. اساسا اینکه یک تیم نظامی در رقابت های لیگ به میدان برود و بتواند بازیکنان سرباز را جذب کند اتفاقی است که منحصر به لیگ ایران شده و باید برای آن چاره ای اندیشید. چه از بابت تبعیض بین بازیکنان سرباز و افراد عادی و چه با در نظر داشتن اینکه نخبه هایی مثل ستارگان ذوب آهن یا تیم های دیگر حاصل سرمایه گذاری و دسترنج باشگاه اولیه خود هستند.
این موضوعی است که باید فدراسیون فوتبال به حل عاجل آن بپردازد و البته روش های مختلف و بهینه ای برای کاهش اعتراض ها وجود دارد. پیشنهادهایی که در چند سال گذشته بارها در رسانه ها طرح شده؛ اما فدراسیون فوتبال و البته وزارت ورزش Sport که باید متولی حل این مسائل کلان باشند در برابر آن سکوت کرده اند.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.