آنالیز فیلم «صبحانه با زرافه ها» دومین ساخته سینمایی سروش صحت
رکنا: «صبحانه با زرافه ها» در ادامه همان مسیری است که سروش صحت با «شمعدونی» و «لیسانسه‌ها» شروع کرد و با «جهان با من برقص» ادامه پیدا کرد.
به گزارش رکنا به نقل از فیلم‌نیوز، فیلم سینمایی صبحانه با زرافه ها یک کمدی موقعیت با حال‌وهوای آثار قبلی سروش صحت است و در بخش‌های مختلف آن می‌توان امضای این کارگردان را دید. صحت هم در فیلم و سریال‌ها، هم در یادداشت‌ها و هم در برنامه «کتاب‌باز» مدام از ستایش رفاقت، ستایش لحظات زندگی و توانایی تطبیق با شرایط در هر وضعیتی صحبت به میان می‌آورد و اصول مدنظرش را به‌خوبی در آثارش به نمایش می‌گذارد. در «صبحانه با زرافه ها» هم با قالبی جدید، تعریفی مهم از زندگی ارائه می‌کند و در عین اینکه مخاطبانش را می‌خنداند، احساساتشان را درگیر می‌کند و اجازه می‌دهد تا مدت‌ها بعد از تماشای فیلم، به معنای نهفته در پس آن فکر کنند. نگاهی داریم به فضای کلی این فیلم.
سروش صحت اولین‌بار سال 1386 با ساخت سریال «چهارخونه» کارگردانی را تجربه کرد؛ سریالی که هیچ شباهتی با آثار بعدی این کارگردان نداشت. اوایل دهه نود با همکاری پیمان قاسم‌خانی دو سریال «ساختمان پزشکان» و «پژمان» را کارگردانی کرد که هردو جزو کمدی‌های موفق تلویزیون، مخاطبان زیادی را با خود همراه کردند. از «شمعدونی» به بعد اما صحت به تعریف جدیدی از سریال‌سازی رسید و مسیری را طی کرد که حالا به خلق «صبحانه با زرافه ها» رسیده است.
«صبحانه با زرافه ها» در ادامه همان مسیری است که سروش صحت با «شمعدونی» و «لیسانسه‌ها» شروع کرد و با «جهان با من برقص» ادامه پیدا کرد.
حال‌وهوای فیلم صبحانه با زرافه ها
«صبحانه با زرافه ها» دومین فیلم سینمایی سروش صحت است که فیلمنامه آن به طور مشترک توسط سروش صحت و ایمان صفایی نوشته شده. آنها از زمان تولید سریال «شمعدونی» برای نگارش سریال‌ها و فیلم‌هایی که صحت تولید می‌کند به زوجی خلاق و قدرتمند در نگارش فیلمنامه تبدیل شده‌اند. سریال‌های «شمعدونی»، «لیسانسه‌ها»، «فوق لیسانسه‌ها»، «مگه تموم عمر چند تا بهاره» و فیلم سینمایی «جهان با من برقص» ماحصل فکر جمعی این دو نفر است؛ آثاری خلاقانه که شاید در وهله اول مورد پسند همه سلیقه‌ها نباشد اما به مرور توانسته است سلیقه خاصی را با خودش همراه کند. «صبحانه با زرافه ها» به لحاظ جنس کمدی، در امتداد آثار قبلی صحت قرار دارد و در زمینه معنا و محتوا هم می‌توان ردپایی از آنچه پیش‌تر در آثار آنها سراغ داشته‌ایم دید.
سروش صحت همیشه با هوشمندی بازیگران فیلمش را انتخاب می‌کند. یکی از انتخاب‌های جذاب او در فیلم جدیدش ، هادی حجازی‌فر است.
انتخاب بازیگرها و شیوه بازی ها
ماجراهای فیلم با 5 بازیگر اصلی پیش می‌رود که از بین آنها پژمان جمشیدی، هوتن شکیبا و بیژن بنفشه‌خواه، پیش‌تر سابقه همکاری با صحت را در آثار مختلف داشته‌اند. با این‌حال هیچ‌یک از آنها را در موقعیت‌های مشابه قبل نمی‌بینیم. بیژن بنفشه‌خواه یکی از متفاوت‌ترین بازی‌هایش را به نمایش گذاشته و نقش مهندسی کاملا جدی را بازی می‌کند. تضادهای رفتاری و تصمیم‌های ناگهانی‌اش در موقعیت‌های مختلف خنده‌دار به نظر می‌رسد. همراهی او با هوتن شکیبا برای کوکائین زدن، به خلق فضایی عجیب و جذاب منجر می‌شود. شکیبا هم در ظاهر جدی رفتار می‌کند اما با حرکات به ظاهر عادی و نگاه‌ها و لبخند روی لب، به بامزه‌تر شدن فضا کمک می‌کند. پژمان جمشیدی برخلاف همیشه، تلاشی برای ایجاد خنده نمی‌کند و اتفاقا استیصال و حال بد اوست که در مواجهه با رفتار دیگران خنده‌دار به نظر می‌رسد. هادی حجازی‌فر در اولین همکاری با سروش صحت خودش را کاملا به حال‌وهوای اثر نزدیک کرده و یکی از درخشان‌ترین بازی‌ها را دارد. بهرام رادان هم تا حد زیادی سعی کرده با منطق موجود در فیلم همراهی کند، با این‌حال جنس بازی‌اش متفاوت از سایرین است.
جنس و نوع کمدی منجصر بفرد سروش صحت در «صبحانه با زارفه ها» به پختگی کامل رسیده است.
جنس کمدی صبحانه با زرافه ها
در فیلم «صبحانه با زرافه ها» با ماجراهایی کاملا از جنس زندگی مواجهیم. ظرافت‌ها و جزئیاتی که شاید هرکدام از اما در موقعیت‌های مختلف تجربه کرده‌ایم. حالا همین موقعیت‌ها وقتی به شکلی تا این حد ملموس پیش رویمان قرار می‌گیرد، وضعیت جالبی را شکل می‌دهد. اینکه در موقعیت‌هایی خاص درست وقتی همه انتظار دارند طبق کلیشه‌های رفتاری مخصوص به آن شرایط پیش برویم، به گونه‌ای دیگر و مطابق با آنچه فکر می‌کنیم درست است عمل کنیم خنده‌دار اما واقعی است. موقعیت‌های کمدی «صبحانه با زرافه ها» نه اغراق‌شده‌اند و نه تخیلی. به همین دلیل هم در هر کدام از آنها خودمان را می‌بینیم و به اینکه چنین شرایطی را تجربه کرده‌ایم می‌خندیم. مثلا اینکه وقتی دوستمان درگیر یک مشکل بزرگ است، دلمان گردو بخواهد یا در مراسم سوگواری عزیزانمان گرسنه شویم و یاد غذای توی یخچال بیفتیم و نتوانیم جلوی خودمان را بگیریم و … کمدی «صبحانه با زرافه ها» از همین جنس است و کاملا به دل می‌نشیند.
سروش صحت در «صبحانه با زرافه ها» مخاطب را در مواجه با برخی مفاهیم زندگی به چالش می‌کشاند.
فرا متن داستان
سروش صحت در فیلم «جهان با من برقص» روی اهمیت دوستی‌ها و ستایش زندگی هرچند سخت و کوتاه دست گذاشته بود و در «صبحانه با زرافه ها» هم تا حدودی به همین معانی پایبند مانده است. اینبار تمرکز روی زندگی چند جوان است که برای رسیدن به حال خوب و دور ماندن از سختی‌های زندگی واقعی، مدام درحال کوکائین زدن هستند تا به این شیوه پشت نقابی از حال خوب پنهان شوند. یکی از نکات مهمی که سروش صحت در این فیلم روی آن دست گذاشته، اهمیت برقراری دیالوگ است. اینکه ما خیلی وقت‌ها بدون شنیدن حرف طرف مقابل، موضع می‌گیریم و حتی در رابطه‌هایمان به توانایی در برقراری دیالوگ اهمیتی نمی‌دهیم. انگار هم‌کلامی آخرین چیزی است که به آن دقت می‌شود. صحت در این فیلم هم روی اهمیت لحظه‌ها و تلاش برای زیستی تمام و کمال تمرکز کرده و به ستایش جزئیات و ظرافت‌های زندگی پرداخته. جزئیاتی مثل بها دادن به زندگی حشرات یا تماشای چشم‌های یک گاو و نهایتا صبحانه خوردن با زرافه ها.
سروش صحت در ساخت کمدی صاحب امضای خاص و ویژه خود شده است.
امضای ویژه کارگردان
سروش صحت از زمان «لیسانسه‌ها» به امضای جالبی در آثارش رسیده و برای نمایش احساسات شخصیت‌ها فضای ذهنی آنها را به شیوه‌های مختلف بازنمایی می‌کند. در «لیسانسه‌ها»، «جهان با من برقص» و «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» برای نمایش این فضای ذهنی از موسیقی، آواز و حتی جسمیت بخشیدن به حفره‌های ذهنی و ماتریکس و … استفاده کرده بود. حالا در «صبحانه با زرافه ها» هم برای به تصویر کشیدن حال‌وهوایی که در هر شرایط تجربه می‌کنند، در بخش‌های مختلف، در صحنه‌هایی آنها را در چیدمان‌های مختلف با موسیقی متفاوت کنار هم قرار داده است. شیوه نشستن و ایستادن و حتی مدل نگاه کردن آنها در تلفیق با موسیقی به احساسات شان در آن شرایط بخصوص گره می‌خورد و معنایی متفاوت ایجاد می‌کند.
ارسال نظر