پیروزی قارن و رستم در میدان جنگ و آغاز شکوهی ایران / پادشاهی کیقباد- بخش 1؛ به شاهی نشست از برش کیقباد + متن صوتی و معنی اشعار

یکی از بزرگ‌ترین حماسه‌های منظوم جهان، کتاب شاهنامه فردوسی، اثر ابوالقاسم فردوسی است. این اثر شامل حدود 50,000 تا 61,000 بیت است و به اساطیر، حماسه‌ها و تاریخ ایران از آغاز، تا حمله‌ی اعراب می‌پردازد. شاهنامه در سه بخش اسطوره‌ای، پهلوانی و تاریخی نگاشته شده و تأثیر عمیقی بر فرهنگ و ادبیات کهن فارسی داشته است. این کتاب به بسیاری از زبان‌های زنده‌ی جهان نیز ترجمه شده است.

درباره‌ی کتاب شاهنامه فردوسی

یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین آثار ادبیات کهن فارسی و یکی از شاهکارهای حماسی جهان، کتاب شاهنامه فردوسی (Shahnameh) است که توسط حکیم ابوالقاسم فردوسی (Ferdowsi)، شاعر بزرگ ایرانی، در حدود هزار سال پیش سروده شده است. شاهنامه به معنای «کتاب شاهان» است و داستان‌های آن به تاریخ و اساطیر ایران باستان می‌پردازد. این اثر عظیم که بیش از 50,000 بیت شعر را در بر می‌گیرد، به زبان فارسی دری نوشته شده است.

نکوداشت‌های کتاب شاهنامه فردوسی

• محمدعلی فروغی، شاهنامه فردوسی را از گران‌قدرترین و بزرگ‌ترین آثار موجود در تاریخ ادبیات فارسی می‌دانست و معتقد بود که این اثر نه‌تنها هویت ملی ایرانیان را زنده نگاه داشته، بلکه زبان فارسی را نیز از فراموشی نجات داده است. او فردوسی را به خاطر زنده نگاه داشتن تاریخ ملی و ادبیات کهن فارسی، بسیار مورد تقدیر قرار می‌داد.

• محمدتقی بهار بر این باور بود که ابوالقاسم فردوسی با شاهنامه‌ی خود، قدرت وعزت‌نفس را به ایرانیان بازگرداند. او معتقد بود که این اثر، ریشه‌ی ایرانیان را قوی و آنان را در راه مردی، مردانگی و غیرت استوار ساخته است.

• مجتبی مینوی معتقد بود که زبان فارسی وسیله‌ای برای استحکام اتحاد و ارتباط ایرانیان است و شاهنامه فردوسی این زبان را چنان غنی و محکم کرده که از فراموشی و نابودی در امان مانده است. او بر این باور بود که شاهنامه، نقش مهمی در حفظ و تقویت هویت ملی ایرانیان ایفا کرده است.

• حبیب یغمایی بر این باور بود که اگر تمام ثروت ایران از عصر غزنوی تاکنون در یک کفه‌ی ترازو قرار گیرد و شاهنامه فردوسی در کفه‌ی دیگر، شاهنامه ارزش بالاتری خواهد داشت. او معتقد بود که این اثر ارزش و اهمیت بی‌نظیری دارد که با هیچ ثروتی قابل مقایسه نیست و جایگاه ویژه‌ای در تاریخ و فرهنگ ایران دارد.

• بدیع الزمان فروزانفر، فردوسی را به‌خاطر اخلاق شایسته و پاکی سخن، برتر از دیگر شعرا می‌دانست. او معتقد بود که فردوسی وطن‌پرست بوده و به ایران، عشق بسیاری داشته است. این عشق و شور در آثار او آشکار است و نشان‌دهنده‌ی تعهد و وفاداری این شاعر به میهن و فرهنگ ایرانی است. فروزانفر بر این باور بود که ابوالقاسم فردوسی با شاهنامه‌ی خود، ارزش‌های والای انسانی و ملی را به نسل‌های آینده منتقل کرده است.

خلاصه شاهنامهٔ فردوسی؛ کیقباد- بخش 1

در این متن، داستانی از قیام کیقباد و نبردی بزرگ روایت می‌شود. کیقباد بر تخت شاهی نشسته و تاجی زینت سر خود می‌کند. بزرگانی چون دستان و قارن در این اجتماع حاضر می‌شوند. روز بعد، لشکر به راه می‌افتد و رستم، قهرمان ایرانی، آماده نبرد می‌شود. ایرانیان به نبرد می‌پردازند و رهبری رستم و دیگر دلیران ملّی را به دست می‌گیرند.

نبردی شدید آغاز می‌شود و قارن، رزمنده ای غیور، دلیرانه به میدان می‌آید و از طرفی رستم نیز در خط مقدم حضور دارد. حجم لشکر ایران، زمین را پر کرده و به طرز شگفت‌انگیزی زیبایی می‌آفریند. رزمندگان با شور و انرژی، به جنگ با دشمنان می‌روند.

در میان این نبرد، قارن به ستیز با رئیس دشمن، شمساس، می‌پردازد و با ضربتی سخت او را از پا درمی‌آورد. این صحنه‌ها نشان از شجاعت و دلاوری ایرانیان در جنگ دارد و همچنین فلسفه‌ای درباره طبیعت زندگی و جنگ را منعکس می‌کند.

تصاویر نسخه های قدیمی شاهنامه فردوسی