بازیگران ایرانی که مایه شرمساری هستند ! / باید افسوس خورد !

عمار تفتی (زاده ۳ دی ماه ۱۳۶۰ در یزد) بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، دستیار صحنه و لباس، و دستیار کارگردان ایرانی است.او فارغ‌التحصیل رشته سینما با گرایش تدوین از دانشگاه هنر تهران است.

عمار تفتی ، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که این روزها با کنسرت- نمایش «مجنون ان لیلی» روی صحنه تالار حافظ است، عنوان کرد: باورم دارم همه چیز به هم مرتبط است و هیچ برگی اتفاقی از درخت نمی‌افتد. همه چیز به هم ربط دارد و آگاهی به اینکه هرچیزی در ارتباط با دیگر چیزها رخ می‌دهد، اسباب خرسندی و برنامه‌ریزی است.ی درباره ارتباطش با ادبیات فارسی گفت: مادرم از کودکی به من و خواهرم، انس با ادبیات را آموزش داده بود. ما با ادبیات عجیبن بودیم؛ همچنین دو معلم ادبیاتم؛ آقایان علوی و نخجوان مسیر مرا تغییر دادند و باعث شدند در زندگی هم زیاد بنویسم و هم زیاد بخوانم و این ارتباط من با ادبیات حفظ شد.

تفتی ادامه داد: در دو-سه سال گذشته به صورت تخصصی روی ادبیات کار می‌کنم و از سال ۱۴۰۰ آرام آرام این راه را آغاز کردم. امروز تقریبا تمام وقت، مربی کودک هستم و این مربیگری شامل قصه‌گویی، نمایش خلاق، کارگاه‌ها و جشن‌های خلاق با رویکرد فعالسازی هوش‌های چندگانه کودکان است. کارگاه شاهنامه را برای کودکان و کارگاه‌های منطق الطیر را برای نوجوانان برگزار می‌کنم و برای بزرگسال نیز این دو کارگاه را دارم. مخاطب قصه‌گویی من از سن سه  تا ۹۳ سال است.مار تفتی که در نمایش «مجنون آن لیلی» نقش مجنون را ایفا می‌کند، گفت: در این نمایش بخش‌هایی از تمهیدات عین القضات همدانی، سوانح العشاق احمد غزالی و مونس العشاق سهروردی آورده شده است. اوایل اسفند ۱۴۰۲ با ساسان سالور درباره این کار حرف زدیم و متن را خوانده بودم. گروه و محمود توسلیان (نویسنده نمایشنامه) از آشنایی من با عین القضات همدانی تعجب کردند. پیشنهاد دادم از مونس العشاق سهروردی هم استفاده شود که در صحنه ابن‌السلام اضافه شد.

وی ادامه داد: متاسفانه مایه شرمساری است که در میان همکاران ما بخصوص بازیگران، علاقه به ادبیات کمتر وجود دارد، معدود افرادی اهل ادبیات هستند و تخصصی، آن را مطالعه می‌کنند. باور دارم ادبیات فارسی به قدری غنی است که خلاقیت ما را گسترش داده و قوه داستان‌پردازی ما را قوی می‌کند. کم مطالعه بودن در بخش هنرهای نمایشی خیلی اسباب نگرانی است؛ باعث تاسف است مجری رادیو یا تلویزیون که باید به تخصص، ادبیات را بداند نمی‌تواند از غزل پارسی بخواند و معنی خیلی کلمات را هم نمی‌داند. در ۱۰ تا ۲۰ سال آینده درست صحبت کردن به زبان فارسی یک چالش خواهد بود. این زبان به قهقرا رفته و یا بد از آن استفاده می‌کنند که جای نگرانی دارد.