همه چیز درباره فیلم میان ستاره ای Interstellar

به گزارش رکنا، در فیلم میان ستاره ای ، بیش از هر فیلم دیگری از نولان، زمان همه چیز را در بر می گیرد. برَند در ابتدای فیلم به کوپر می گوید: «من یک ‌فیزیکدان قدیمی هستم و از زمان می ترسم.” زمان چیزی است که همه ما از آن می ترسیم. تیک تاک ساعت بر ‌هر جنبه ای از وجود، از افکار کیهانی و الهی گرفته تا خانوادگی، حاکم مطلق است. هر عملی که توسط هر ‌شخصیتی انجام می‌شود، یک شورش در برابر زمان به حساب می‌آید و این فیلم یک شورش بزرگ است که نباید دانلود آن غافل و تماشای آن را از دست داد.

معرفی فیلم Interstellar

فیلم میان‌ستاره‌ای یا اینتر استلار فیلمی علمی تخیلی و حماسی به کارگردانی کریستوفر نولان است که در ۲۰۱۴ ‌اکران شد. فیلم‌نامهٔ این فیلم را نولان به همراه برادرش جاناتان نوشته‌است. فیزیکدان نظری، کیپ تورن یکی از ‌تهیه‌کنندگان اجرایی و مشاور علمی فیلم است. در این فیلم متیو مک‌کانهی، ان هتوی، جسیکا چستین، بیل ‌اروین، الن برستین، مت دیمون، و مایکل کین ایفای نقش کرده‌اند. این فیلم در فضایی ویران‌شهری جریان دارد ‌که بشریت در تلاش است تا زنده بماند. داستان آن دربارهٔ فضانوردانی است که از طریق کرم‌چاله‌ای در نزدیکی ‌زحل به کهکشان دیگری سفر می‌کنند تا سیارهٔ قابل سکونتی بیابند.‌

نقد و بررسی فیلم میان ستاره ای

فیلم حماسی میان ستاره‌ای کریستوفر نولان درباره فضانوردانی که به آن سوی کهکشان سفر می‌کنند تا خانه‌ای جدید برای جایگزینی خانه‌ی ویران شده بشریت یعنی زمین پیدا کنند، فیلمی که دیوانه‌وار شلوغ است و همچون زنگ در گوش شما صدا می‌کند. از موسیقی پررونق برای بالا بردن سطح هیجان صحنه هایی استفاده می کند که ممکن است در غیر این صورت هیجان انگیز نباشند. تعدادی از کاراکترها هیچ شخصیتی ندارند: آن‌ها صرفاً سخنران‌هایی برای بحث‌های تکنو و فلسفی هستند و با وجود تمام فعالیت های کارگردان برای فیلمبرداری در فیلم، زیبایی لمسی بافت های 35 میلی متری و 65 میلی متری فیلم با حس ترکیب بندی مطابقت ندارد. دوربین به ندرت داستان فیلم های نولان را بیان می کند. بیشتر اوقات فیلمنامه را به تصویر می کشد و نکاتی در این فیلم وجود دارد که احساس می کردم دارم گران ترین قسمت پایلوت ساختِ NBC را تماشا می کنم و با این حال، فیلم میان ستاره‌ای هنوز هم فیلمی تأثیرگذار و گاهی حیرت‌انگیز است که من را تا حدی تحت تأثیر قرار داد که مخالفت‌های همیشگی‌ام با کار نولان از بین رفت. من این پاراگراف از بررسی را با آن مخالفت ها پر کرده ام؛ آنها می توانند برای هر پست تصویری نولان در فیلم بتمن آغاز می کند اعمال شوند اما نولان همان چیزی است که هست تا مردم بدانند که او همچنان کارهایی را انجام می دهد که از او برمی آید. اینکه آیا آن چیزها را دوست‌داشتنی یا آزاردهنده می‌دانید به تمایل شما به سبک نولان بستگی دارد.

در هر صورت، چیزی ناب و قدرتمند در این فیلم وجود دارد. من نمی توانم فیلمی علمی تخیلی را به خاطر بیاورم که به طرفداران یک کارگردان به عنوان پکیج بی نظیر قالب شده باشد؛ این یک فیلم عالی است که در آن بسیاری از شخصیت های اصلی آشکارا در کلوزآپ گریه می کردند، صداهایشان می شکست و اشک بر گونه هایشان جاری می شد.

مک‌کانهی یک شاعر است

مک‌کانهی، بازیگر فوق‌العاده‌ای است که از صمیم قلب به هر دیالوگ و سکانس که بازی می کند متعهد است، مردی که برای این نوع فیلم ها کاملاً مناسب است. کوپر با افتخار خود را به عنوان یک مهندس و همچنین یک فضانورد و کشاورز معرفی می کند، اما او روح یک شاعر را دارد. وقتی او به مناظر بین کهکشانی خیره می شود، مانند یک بچه در یک پارک تفریحی است که در انتظار سوار شدن بر یک ترن هوایی جدید پوزخند می زند.

جنبه‌ عرفانی فیلم ‌Interstellar

داستان‌های علمی تخیلی فیلم فقط یک رویای روحی و عاطفی در مورد خواسته‌های اساسی انسان (برای خانه، برای خانواده، برای تداوم نسل و فرهنگ) و همچنین برای یک نوع فیلم ترسناک است. فیلمی که جدایی مسافران بین ستاره ای و عزیزانشان در زمین را به عنوان استعاره‌ای تماشایی از دلتنگی برای افرادی که برای آنها ارزش قائل هستیم نشان می دهد، افرادی که با مرگ، بیماری یا فاصله‌ای غیرقابل پل زدن از ما گرفته می‌شوند. فضانورد دیگری پس از سال‌ها تنهایی در یک خلاء بین ستاره‌ای می‌گوید: «دعا کنید که هرگز نفهمید که دیدن چهره دیگران چقدر می‌تواند خوب باشد.»

در حالی که فیلم میان ستاره‌ای هرگز به طور کامل به ایده یک دنیای غیرعقلانی و غیرعادی متوسل نمی‌شود، اما با این وجود دارای یک فشار عرفانی و جادویی است، عنصری که برای کارگردانی که داستان سرایی‌اش حس درستِ مغز یک مهندس، منطق‌دان یا حسابدار را دارد، غیرعادی محسوب می‌شود. در این فیلم یک روح وجود دارد که پیام هایی را برای زندگی در غبار می نویسد. شخصیت‌ها تلاش می‌کنند تا پیام‌ها را طوری تفسیر کنند که گویی متون باستانی هستند که به زبانی مرده نوشته شده‌اند و از چشم‌های قرمز رنگ خود به پیام‌های ویدیویی که سال‌ها پیش توسط مردم آن سوی کیهان فرستاده شده‌اند، خیره می‌شوند. فیلم بین ستاره‌ای، خانواده‌ای را نشان می‌دهد که با خاطره یک مادر مرده و سپس یک پدر غایب تحت آزار هستند.

شاهکار داستانی فیلم از پایبندی به اصول نسبیت انیشتین ناشی می‌شود: فضانوردان بسته به اینکه ‌سفینه‌شان کجاست، زمان را متفاوت درک می‌کنند، به این معنی که وقتی به دنیای قابل سکونت آینده پا ‌می‌گذارند، چند دقیقه در آنجا برابر با هفته‌ها یا ماه‌ها در سفینه است. در همین حال، روی زمین، همه در حال ‌پیر شدن و از دست دادن امید هستند. در چنین شرایطی، حتی مبادلات خسته کننده از نوع خانه داری بسیار ‌مهم می شود: قبل از بحث در مورد اینکه چه کاری باید انجام شود، باید دو بار فکر کرد، زیرا در حالی که مشاجره ‌در حال وقوع است، افرادی یا از تنهایی دچار افسردگی می شوند، یا پژمرده می شوند و می میرند. ‌