کدام 5 اشتباه والدین منشا رفتارهای نادرست کودکان است؟
رکنا: یک روانشناس کودک 5 اشتباه رایج والدین را که منجر به تشدید بدرفتاری کودکان میشود، شناسایی کرده و توضیح میدهد چرا این رفتارها میتوانند حسهای منفی کودک را به جای کاهش، افزایش دهند.
به گزارش رکنا، دکتر جزمین مککوی، روانشناس در حوزه کودکان ، نقش واکنشهای عصبی در کودکان را بررسی کرده و اینکه چگونه رفتارهایی از سوی والدین میتواند بحرانهای احساسی در کودکان را تشدید کند.
دکتر جزمین مککوی پنج رفتار اشتباه را معرفی کرده است که والدین ناهوشیارانه انجام میدهند و همین موضوعات باعث تشدید واکنشهای منفی کودکان میشود. این رفتارها شامل ارائه انتخابهای زیاد هنگامی که کودکان از نظر احساسی تحت فشار هستند، تلاش برای آموزش یا اصلاح رفتار وقتی که احساسات کودک به اوج نرسیده و پرسیدن سوالات در مواقع آشفتگی عاطفی میشوند.
تأثیر رفتارهای معمول والدین بر کودکان
او توضیح میدهد که این رفتارها با واکنشهای دستگاه عصبی کودک تحت شرایط استرس زا همگام نیست و به همین دلیل منجر به نتایجی غیرمنتظره میشود. مککوی اضافه میکند که یکی از اشتباهات رایج پرسیدن سوال درست در وسط یک قشقرق یا گریه است.
در گفتوگویی با نیوزویک او میگوید: «ما تصور میکنیم داریم به کودکان کمک میکنیم تحلیل کنند یا مهارت حل مسأله را بیاموزند، اما در میانه یک بحران احساسی، قشر جلویی مغزشان عملاً از کار میافتد. سوالاتی مانند "چرا این کار را کردی؟" یا "چی شد؟" نیازمند عملکرد اجرایی مغز است، چیزی که کودک در آن لحظه نمیتواند فعال کند.»
به این دلیل، آنچه والدین بهعنوان «راهنمایی» ارائه میدهند، به میزان فشار اضافی برای کودک بدل میشود. کودک که خود قبلاً تحت فشار است، احساس میکند باید پاسخی بدهد و نمیتواند که این احساس ناکامی تنش را تشدید میکند.
راهکارهای پیشنهادی برای کاهش استرس کودکان
مککوی توضیح میدهد که عجله دادن به کودکان میتواند مستقیماً واکنش استرسآور ایجاد کند و حتی باعث تأخیر بیشتر شود. او پیشنهاد میکند بهجای گفتن «باید، همین الان، برویم!» زمان اضافی ۱۰ تا ۱۵ دقیقه برای انجام کارها در نظر بگیرید.
همچنین او اضافه میکند: «وقتی میتوانید، ۳۰ تا ۶۰ ثانیه وارد دنیای کودک شوید. کنار او بنشینید، درباره کاری که میکند صحبت کنید و سپس به او نشان دهید که زمان تغییر فعالیت فرا رسیده است. گفتن "وقتی این قطعه پازل را گذاشتی، کفشها را بپوشیم" بهتر از گفتن "همین الان باید برویم" است، زیرا به کودک امکان تمام کردن یک فعالیت را میدهد.
پیشگیری از بروز بحرانهای عاطفی
تشخیص نشانههای اولیه «آشفتگی احساسی» میتواند از بروز بحران جلوگیری کند. مککوی میگوید هر کودک نشانگان خاص خود را دارد ولی الگوهای معمولی مانند طفرهرفتن، غرزدن، رعایت سختگیرانه و ناتوانی در انجام کارهای ساده اغلب دیده میشوند.
او سیستم عصبی کودک را به «یک فنجان» تشبیه میکند که در طول روز از محرکها پر میشود: «هر درخواست، تغییر، ورودی حسی یا احساس جدید چیزی به این فنجان اضافه میکند.وقتی این فنجان پر شود، هر چیز کوچکی میتواند باعث سرریز آن شود.»
بهگفته او، خواب منظم، وعدههای غذایی حاوی پروتئین، کاهش تعداد تغییرات متوالی و تقویت ارتباط عاطفی پایدار، میتوانند ظرفیت این «فنجان» را حفظ کنند. حتی نوع صحبت والدین هم تأثیرگذار است. او به نسبت یکبهپنج توصیه میکند: بهازای هر انتقاد، پنج جمله مثبت یا خنثی گفته شود. برای مثال، والدین میتوانند بعد از یک تغییرات دشوار فعالیت، فوراً دستاوردی کوچک را تحسین کنند: «آفرین که مسواک زدی!»
مککوی در پایان تأکید میکند: « والدین به احساس شرم بیشتر نیازی ندارند؛ آنچه نیاز دارند راهبردهای عملی است که دشواری واقعی این مسیر را به رسمیت بشناسد.»
ارسال نظر