راز تونل‌ های زیرزمینی قلعه میلان؛ کشفی با الهام از داوینچی

حتی پس از گذشت قرن‌ها از مرگ داوینچی، هنر و نبوغ علمی او همچنان پایه‌گذار کشفیات جدید است. این بار، محققان توانستند با دنبال کردن یکی از نقشه‌های او، به رازهایی از گذشته میلان دست پیدا کنند و تونل‌های زیرزمینی قلعه اسفورتزا را افشا سازند.

این نقشه قدیمی بخش‌هایی از قلعه اسفورتزا را شامل می‌شد که داوینچی در زمان همکاری با خاندان اسفورتزا طراحی کرده بود. در یادداشت‌های او، به تونل‌های زیرزمینی مرموز اشاره شده بود، اما تا امروز هیچ اثری از آن‌ها یافت نشده بود.

نقش فناوری مدرن در حل یک راز تاریخی

تیمی از دانشگاه پلی‌تکنیک میلان، به همراه متخصصان شرکت Codevintec و کارشناسان قلعه اسفورتزا، از ابزارهای پیشرفته برای مطالعه زیرزمین قلعه بهره بردند. رادار نفوذگر زمینی و اسکنرهای سه‌بعدی لیزری توانستند ساختارهای زیر سطح زمین را شناسایی کنند.

این فناوری‌ها توانایی بررسی تا عمق چندین متر زیر سطح زمین را دارند. نتیجه تحقیقات، نمایانگر شبکه‌ گسترده‌ای بود که فراتر از تونل‌های طراحی‌شده توسط داوینچی به نظر می‌رسید. پژوهشگران معتقدند این کشف می‌تواند افق‌هایی تازه به مطالعات درباره تاریخ قلعه اضافه کند.

قلعه‌ای با طراحی خارق‌العاده داوینچی

قلعه اسفورتزا در قرن پانزدهم توسط دوک میلان، فرانچسکو اسفورتزا، بازسازی شد و به نمادی از قدرت خاندان اسفورتزا تبدیل گشت. برج و باروها، تالارهای زیبا و نقاشی‌های هنری آن، تجسمی از قدرت و هنر در کنار هم بودند.

در سال ۱۴۹۴، لودوویکو اسفورتزا که علاقه خاصی به علم و هنر داشت، داوینچی را دعوت کرد تا روی پروژه‌های هنری و مهندسی قلعه کار کند. نقشه‌های او شامل جزئیاتی از ساختمان‌های داخلی و تونل‌های زیرزمینی بود که بعدها در کدکس فورستر ثبت شد. این مسیرها برای مقاصد نظامی و تدافعی طراحی شده بودند، اما شواهد نشان می‌دهند برخی از آن‌ها کاربردهای شخصی‌تر داشته‌اند.

یکی از این گذرگاه‌ها بین قلعه و کلیسای سانتا ماریا دله گراتسیه ارتباط داشت؛ همان مکانی که اثر معروف داوینچی، «شام آخر»، در داخل آن خلق شده است. همچنین این کلیسا محلی برای دفن اعضای خاندان اسفورتزا بود. به نظر می‌رسد وجود چنین تونلی امکان دسترسی مستقیم به آرامگاه‌های خانوادگی را فراهم می‌کرد.

ترکیب تاریخ با تجربه‌های نوین فرهنگی

امروزه، قلعه اسفورتزا یکی از مهم‌ترین مراکز فرهنگی میلان محسوب می‌شود که محوطه آن میزبان سه موزه برجسته است: موزه نقاشی، موزه پیتای روندانینی، و موزه هنر باستان.

پروفسور «فرانکو گوتزتی» از دانشگاه پلی‌تکنیک میلان تأکید می‌کند که هدف اصلی ساخت یک مدل دیجیتال دقیق از قلعه است. این دوقلوی دیجیتال می‌تواند گذشته، حال و آینده این بنا را به نمایش بگذارد.

واقعیت افزوده، پل ارتباطی تاریخ و فناوری

برخی از پژوهشگران معتقدند استفاده از واقعیت افزوده می‌تواند امکان ورود مجازی به تونل‌های مخفی قلعه را فراهم کند. چنین پروژه‌ای نه تنها گردشگران را با تاریخ میلان گره می‌زند، بلکه تجربه‌ای منحصربه‌فرد از ارتباط میان هنر، فناوری و علم ایجاد می‌کند.

کشف این تونل‌ها بار دیگر اثبات کرد که آثار داوینچی فراتر از یک هنر ساده هستند؛ آن‌ها همچنان منبع الهام و دانش به شمار می‌آیند. نقشه‌هایی که قرن‌ها پیش توسط او کشیده شدند، امروز مرزهای تازه‌ای برای تاریخ و علم مدرن ایجاد کرده‌اند و نشان از نبوغ بی‌پایان او دارند.