ماجرای دلورس، خرسی که کچلی‌ اش رازهای اینترنت را فاش کرد!

به گزارش رکنا، ممکن است شما نیز با تصویر بحث‌برانگیز خرس بی‌مو مواجه شده باشید که مدتی در فضای مجازی همراه با ادعاهای عجیب و غریب منتشر شد. از جمله اینکه این خرس، موجودی ناشناخته از خرابه‌های چرنوبیل است. اما حقیقت ماجرا چهره دیگری دارد؛ این یک داستان واقعی و تأثربرانگیز از حیوانی است که در اسارت رنج می‌برد. این حیوان، خرس عینکی نام دارد؛ یکی از گونه‌های آسیب‌پذیر که بر اثر شرایط غیرطبیعی زندگی خود به این وضعیت گرفتار شده است.

ماجرای خرس‌های بی‌مو

در سال ۲۰۰۹، خبر ریزش موی خرس ‌های عینکی باغ‌وحش لایپزیگ آلمان به شدت مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت. سه خرس ماده دچار مشکل مشابه بودند؛ اما دلورس وضعیت وخیم‌تری نسبت به دیگران داشت. او تقریباً تمامی موهای بدنش را از دست داده بود و تنها پراکندگی مویی روی سر و پشتش باقی مانده بود.

آیا اسارت دلیل اصلی بود؟

متخصصان به این نتیجه رسیدند که مشکل دلورس احتمالاً به شرایط زندگی در اسارت مرتبط باشد. تحقیقات بیشتر نشان داد که سایر خرس‌های باغ‌وحش‌های اروپا نیز دچار مشکلات مشابه شده‌اند. این موضوع ظن کارشناسان به وضعیت نگهداری حیوانات در اسارت را پررنگ‌تر کرد.

در سال ۲۰۰۹، جرارد بارس، مدیر بنیاد بین‌المللی خرس، بیان کرد: «به نظر من تغذیه و شرایط آب‌وهوایی هر دو نقش دارند؛ زیرا این خرس‌ها حیوانات مناطق گرمسیری هستند که ما آن‌ها را به اقلیم‌های متفاوت منتقل کرده‌ایم. خرس‌ها نیازمند محیطی با دمای مناسب، رطوبت کافی و بستری شبیه محل زندگی طبیعی خود هستند.»

پایان ناخوشایند زندگی دلورس

متأسفانه، دلورس در مارس ۲۰۱۱ از دنیا رفت. با وجود تلاش‌هایی که انجام شد، علت اصلی ریزش موهای او هرگز به طور دقیق مشخص نشد.

خرس عینکی در طبیعت

این گونه که با نام‌های خرس آمریکای جنوبی یا خرس کوتاه‌چهره آندی نیز شناخته می‌شود، زیستگاه اصلی‌اش در امتداد رشته‌کوه‌های آند، مناطق ونزوئلا، کلمبیا، اکوادور، پرو، بولیوی و آرژانتین قرار دارد و به عنوان یکی از گونه‌های در معرض خطر انقراض ثبت شده است.

مشکلات در اسارت

در باغ‌وحش‌ها، تمام گونه‌های خرس با استرس چشمگیری مواجه می‌شوند. این حیوانات هوشمند نیاز به فضای گسترده دارند، اما فضای محدودی در اختیارشان قرار می‌گیرد.

خرس‌های عینکی در طبیعت تنها زندگی می‌کنند و به جز در فصل جفت‌گیری ارتباط کمی با سایر خرس‌ها دارند. در اسارت، نگهداری آن‌ها به صورت گروهی موجب بروز مشکلاتی از جمله استرس مزمن و اختلالات هورمونی می‌شود.

ریزش مو؛ واکنشی به زندگی غیرطبیعی

تحقیقات انجام‌شده در باغ‌وحش سن‌دیگو نشان داد که ریزش مو در خرس‌های آندی ناشی از نگهداری طولانی‌مدت در شرایط اجتماعی نامناسب است. این پژوهش تأکید داشت که مشکل بیشتر در میان خرس‌های ماده دیده شده است و یک سوم از خرس‌های ماده در باغ‌وحش‌های آمریکای شمالی به نوعی از این مشکل دچار شده‌اند.

پژوهشگران توصیه کردند که خرس‌های ماده آندی تنها در مواقعی که خودشان مایل باشند در کنار دیگر خرس‌ها نگهداری شوند؛ زیرا زندگی انفرادی طبیعت این حیوانات است و نگهداری آن‌ها در شرایط اجتماعی غیرطبیعی ممکن است به آسیب‌های روانی و جسمی منجر شود.

چالش اخلاقی نگهداری حیوانات در اسارت

نگهداری حیوانات در اسارت همواره موضوعی پیچیده بوده است. از یک طرف، این اقدام می‌تواند به حفظ گونه‌هایی که در طبیعت در خطر انقراض هستند کمک کند اما از طرف دیگر ممکن است موجب رنج و آسیب‌های زیادی برای حیوانات شود.

ماجرای دلورس نمونه‌ای تلخ و قابل‌تأمل است. این نشان می‌دهد که حتی زمانی که انسان‌ها تلاش می‌کنند به طبیعت کمک کنند، ممکن است ناخودآگاه به رنج حیوانات منجر شوند.