قتل در دعوا بر سر فروش مواد مخدر در پاتوق معتادان

به گزارش رکنا، متهم و مقتول هر دو بر سر منطقه‌ای که مواد می‌فروختند، با یکدیگر درگیر شده بودند.

هشت ماه قبل فردی در پاتوق فروش مواد مخدر در خارج از تهران کشته شد. تحقیقات نشان داد فردی که به قتل رسیده مردی با اصالت افغانستانی است که نامی ایرانی برای خودش انتخاب کرده بود و کسانی که در محل درگیری بودند نمی‌دانستند او افغانستانی است. در تحقیقات معلوم شد روز حادثه مقتول با فردی درگیر شده و با ضربات چاقو به قتل رسیده است. شاهدان نیز این درگیری را تایید کردند و گفتند مقتول هم قاتل را زد اما در برابر ضرباتی که بر بدنش وارد شد، دوام نیاورد و فوت کرد.

ماموران در تحقیقات ضارب را دستگیر کردند. با تکمیل تحقیقات و صدور کیفرخواست، پرونده برای رسیدگی به شعبه ۳ دادگاه کیفری استان تهران ارسال شد. مادر مقتول در جلسه رسیدگی، به عنوان ولی دم در جایگاه قرار گرفت و گفت: این مرد با ضرباتی به قلب، کلیه و ریه پسرم، او را کشته است. این مرد شش ضربه به پسرم زده است و من دلیل این کارش را نمی‌دانم. چند ماه بعد از قتل پسر اولم، پسر دومم برای پیگیری کار برادرش به همان پاتوق رفت اما به این دلیل که بسیار ناراحت بود سکته مغزی کرد و فوت شد. من درخواست قصاص دارم.

سپس متهم در جایگاه قرار گرفت. او گفت: من یک ضربه بیشتر نزدم و نمی‌دانم چه کسی این ضربات را زده است. ضربه‌ای که من زدم با چاقوی مقتول بود. او ابتدا به من حمله کرد و ضربه‌ای به پیشانی‌ام زد و بعد هم به من فحش ناموس داد.

متهم در پاسخ به این سوال که در آن پاتوق چه می‌کرد، گفت: برای معتادان آن منطقه مواد می‌بردم. مقتول به من می‌گفت تو چرا مواد می‌آوری. او به همسرم که شش ماه قبل فوت شده بود فحش داد و این مرا خیلی عصبانی کرد. او حتی هویتش را از ما مخفی کرده بود. به من گفت ماهی ۱۵ میلیون تومان می‌دهد که این پاتوق را داشته باشد و کسی حق ندارد این پاتوق را از او بگیرد. مقتول یک شال کردی داشت. آن را دور گردن من انداخت و گفت می‌خواهم تو را خفه کنم. خودم را رها کردم تا بروم اما دوباره با مشت به سرم زد که سرم گیج رفت. بعد با قمه به پیشانی من زد و بعد به دماغم کوبید. چاره‌ای نداشتم. باید از خودم دفاع می‌کردم. چاقو دستش بود. چاقو را گرفتم و به سمت خودش پرت و بعد فرار کردم. این آدم خفت‌گیر و زورگیر بود. هر معتادی می‌آمد از او زورگیری می‌کرد و بعد هم می گفت اگر شکایت کنید شما را می‌کشم. من با او پدرکشتگی نداشتم و چون تهدید می‌کرد او را زدم و بعد هم رفتم، تا اینکه دو ماه بعد دستگیر شدم.

متهم گفت: چند نفر معتاد دیگر هم در آن پاتوق بودند که گفتند مقتول از آنها هم خفت‌گیری می‌کرد و آنها هم از دستش عصبانی بودند.

در این هنگام قاضی از متهم پرسید آیا از کرده خودش پشیمان است؟ متهم گفت: من فقط یک ضربه به مقتول زدم، کاری نکردم که او بمیرد و باعث مرگش من نیستم. مادر مقتول من را نفرین می‌کند و می‌گوید امیدوار است این بلا سر بچه‌هایم بیاید. بچه‌های من آواره شده‌اند. مادرشان فوت کرده و من هم این گوشه افتاده‌ام. آنها کسی را ندارند و آواره شده‌اند. به مادر مقتول می‌گویم اگر بچه‌های من هم خفت‌گیر شدند و مردم را آزار دادند، نفرین تو قبول است و امیدوارم کشته شوند.

سپس وکیل متهم در جایگاه قرار گرفت. او گفت: ضربه‌ای که موکل من زده نوعاً کشنده نبوده است. ضربات دیگر را هم موکل من نزده است. هیچ شاهدی هم نگفته ضربات کشنده را موکل من زده است.

در این هنگام مادر مقتول بلند شد و گفت: در بازسازی صحنه، متهم گفت چطور پسرم را کشته و ضربات را زده است. آنقدر حالم بد شد که همه دل‌شان به حال من سوخت، حالا متهم انکار می‌کند. من حرف‌های او را قبول ندارم. پسرم در کار چاپ پارچه بود و اصلاً با مواد کاری نداشت. پسر دیگرم هم آنقدر به آن پاتوق رفت تا یاد برادرش را زنده کند که فوت کرد.

بنا به این گزارش، قضات بعد از شنیدن صحبت‌های دو طرف برای صدور رأی وارد شور شدند.