افتخاری دیگر از دانشگاه شهرکرد

به گزارش رکنا از شهرکرد،2مقاله دکتر سینا فلاح، استاد تمام گروه زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد در مجله  Science of the Total Environment منتشر شده است.

مقاله اول: مطالعه جامع نانوذرات اکسید سلنیوم و سریم بر روی ماش: اثرات جداگانه و هم افزا بر رنگدانه های فتوسنتزی، آنتی اکسیدان ها و تجمع ماده خشک

در این مطالعه، اثرات متقابل نانوذرات سریا، 250، 500 و 1000 میلی‌گرم در لیتر) و نانوذرات سلنویم (25، 50 و 75 میلی‌گرم در لیتر) در ماش  بررسی شد. نانوذرات جداگانه و ترکیبات آنها بر روی بوته های ماش 45 روزه در شرایط گلخانه استفاده شد. در هر گلدان، حجم کل 100 میلی‌لیتر سوسپانسیون نانوذره در دو مرحله و به فاصله یک هفته روی اندام‌های هوایی اسپری شد. پس از 94 روز رشد، تخریب غشا، فعالیت آنتی اکسیدانی، رنگدانه های فتوسنتزی و تجمع ماده خشک مورد ارزیابی قرار گرفت. در 250 و 500 میلی گرم در لیتر نانوسریا، افزایش جزئی ماده خشک، تحریک فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و گونه های اکسیژن فعال (ROS) وجود داشت. با این حال، در 1000 میلی گرم در لیتر نانوسریا باعث تجمع زیاد ROS، بزرگ شدن دانه های نشاسته و تورم کلروپلاست ها شد. علاوه بر این، در چنین غلظتی، تجمع دانه های نشاسته، کاهش رنگدانه های فتوسنتزی، تثبیت بیولوژیکی نیتروژن، کلروز و تاخیر قابل توجهی در رشد گیاه در مقایسه با شاهد مشاهده شد. ترکیب 25 و 50 میلی گرم در لیتر نانوسلنیوم  با 250 میلی گرم در لیتر از نانوذرات سریا باعث کاهش پراکسید هیدروژن، بهبود آنزیم کاتالاز، کلروفیل ها و افزایش ماده خشک شد. در 1000 میلی گرم در لیتر نانوسریا، محلول پاشی نانوسلنیوم منجر به تجمع سریم در دیواره سلولی و افزایش سطح آنزیم سوپراکسید دسموتاز و پرولین شد. نتایج نشان داد که 25 و 50 میلی‌گرم نانوسلنیوم با تنظیم مجدد رنگدانه‌های فتوسنتز، آنتی‌اکسیدان‌ها و تجمع ماده خشک، اثرات استرس نانوذرات سریا را بهبود می بخشد. بنابراین، بسته به غلظت نانوسریا، مکانیسم‌های نانوسلنیوم در تعدیل استرس نانوذرات سریا متفاوت است. غلظت‌های کم نانوذرات سلنیوم ممکن است متابولیسم حبوبات را تقویت کرده و از آنها در برابر سمیت برگی نانوذرات سریا در اکوسیستم‌های نیمه خشک محافظت کند.

این پژوهش با مشارکت  نجمه کمالی اندانی، خوزه آر پرالتا-ویدئا و پوران گلکار در شماره 830 مجله Science of the Total  Environment با ضریب تاثیر 75/10 به چاپ رسیده است.

لینک مقاله: 

https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0048969722019301

مقاله دوم: پاسخ سویا به نانوذرات اکسید روی: درک تغییرات در معماری ریشه، توزیع روی در بافت و مشخصات خاک

پرداختن به کمبود جهانی عنصر روی در غذا نیاز به نوآوری در کود روی دارد. اخیراً، نانوذرات اکسید روی برای استفاده بالقوه به عنوان یک کود نانو روی جدید مورد توجه قرار گرفته‌اند. با این حال، اطلاعات کمی در مورد عوامل مؤثر بر تقسیم این نانوذره در بافت‌های مختلف گیاهی و تغییرات بالقوه در معماری سیستم ریشه و ویژگی‌های خاک وجود دارد. در اینجا، ما اثرات اندازه ذرات (38، 59 و > 500 نانومتر) و غلظت (0، 50، 100، 200 و 500 میلی‌گرم بر کیلوگرم) نانوذرات روی را بر تجمع زیستی عنصر روی در گیاه سویا آزمایش کردیم . نتایج ما اثرات معنی‌دار انواع ترکیب روی، غلظت روی و اثر متقابل آن‌ها بر معماری سیستم ریشه و جذب روی توسط ریشه، ساقه، برگ و دانه در سویا را نشان داد. منحنی‌های غلظت-پاسخ برای ساختارهای ریشه با اندازه‌های مختلف نانوذرات و یون‌های روی غیرخطی در نظر گرفته شدند، در حالی که برای توزیع روی بین بافت‌های مختلف منحنی‌های غلظت-پاسخ خطی بودند. جالب توجه است که نانوذرات و یون های روی تا 200 میلی گرم بر کیلوگرم اثرات مفیدی بر رشد و نمو ریشه نشان دادند. وزن خشک ریشه، طول ریشه، حجم ریشه و سطح ریشه در 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم نانوذرات  با سایز 38 نانومتر نسبت به شاهد 48، 56، 33 و 44 درصد افزایش یافت و 15در مقایسه با 200 میلی گرم بر کیلوگرم کلرید روی به ترتیب 15، 23، 15 و  19درصد افزایش یافت. به طور کلی، پاسخ‌های سویا به نانوذرات با کوچک‌ترین اندازه (38 نانومتر) برای همه پارامترهای ارزیابی‌شده در مقایسه با یون‌های نانوذرات با اندازه بزرگ‌تر (59 و >500 نانومتر) و یون‌های روی بیشتر بود. تجمع زیستی روی در بین بافت ها به ترتیب متفاوت بود: ریشه > دانه > برگ > ساقه. کاهش جزئی اما ثابت در pH و هدایت الکتریکی در غلظت‌های مختلف برای نانوذرات و یونهای روی رخ داد. بهبود معماری ریشه می تواند جذب آب و مواد مغذی در سویا را تسهیل کند و باعث رشد و عملکرد شود، به ویژه با توجه به آب و هوای خشک و نیمه خشک که آب یک عامل محدود کننده است. علاوه بر این، بهبود سطح روی بذر و اندام هوایی، همانطور که در اینجا با استفاده از نانوذرات نشان داده شده است، برای رفع کمبود روی در غذا و خوراک بسیار مهم است. برای کاربرد ذرات مطالعات آینده جهت درک بهتر تأثیر بالقوه بر میکروب‌های خاک، سلامت خاک و ایمنی مواد غذایی ضروری است.

این پژوهش با مشارکت الهام یوسفی تنها، علی رستم نژادی و لوک راج پوخرل در شماره 835 مجله Science of the Total  Environment با ضریب تاثیر 75/10 به چاپ رسیده است.

لینک مقاله: 

https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S004896972202441X

مصیبی دهکردی/ شهرکرد