جاسوس موساد و مسئول پروژه آب در ایران چه کسی بود؟ / اشتباه ساواک درباره اولین افسر اطلاعاتی اسرائیل در ایران

رسانه صهیونیستی هاآرتص نوشت: «مرد ما در تهران: یاکو نیمرودی، تاجر و افسر سابق اطلاعاتی اسرائیل در ۹۷ سالگی مرد. »

یاکو نیمرودی که در ایران با نام یعقوب شناخته می‌شود، اولین افسر اطلاعاتی موساد در ایران است که در سال ۱۳۳۴ برای ایجاد ارتباط میان موساد و ساواک ، از مرز ترکیه وارد ایران شده بود. در دوران پهلوی، بسیاری از افرادی که با پوشش‌های اقتصادی وارد ایران می‌شدند، از افسران اطلاعاتی موساد بودند؛ بدون آنکه رژیم پهلوی یا حتی سازمان سیا، از حضور آن‌ها به عنوان افسر اطلاعاتی آگاه باشند. اما نیمرودی به طور آشکار در ایران حضور داشت.

در آن زمان با وجود اینکه بین ایران و اسرائیل روابط دیپلتماتیک به طور کامل برقرار نبود، نیمرودی به مقامات بلندپایه رژیم پهلوی دسترسی داشت. در کتاب «ارتباطات خطرناک»، نوشته «اندرو کاکبرن» که به بررسی روابط پنهان آمریکا و اسرائیل پرداخته، آمده است: «در آن روزها، یک سرهنگ در نیروی دفاعی اسرائیل حقوق قابل توجهی دریافت نمی‌کرد. با این حال گروه وسیعی از ایرانیان برجسته از جمله رؤسای ستاد و نخست‌وزیران از اینکه از مهمان‌نوازی دوست‌داشتنی نیمرودی برخوردار شوند، شاد می‌گردیدند. به‌ویژه آنکه تماس با او سبب زیر سئوال رفتن فرد نمی‌شد. »

نیمرودی  در سال ۱۹۲۶ در بیت‌المقدس به دنیا آمد و در دوران جوانی عضو شبکه عربی پالاخ (ستاد عملیات نظامی مخفی صهیونیست‌ها پیش از تاسیس رسمی دولت اسرائیل) بود.

وی همچنین به عضویت سازمان صهیونیستی «هاگانا» درآمد و در این سازمان به فعالیت تروریستی علیه مسلمانان فلسطینی پرداخت. نیمرودی پس از تشکیل رسمی رژیم صهیونیستی و با تأسیس موساد، به عضویت این سازمان جاسوسی درآمد و از افسران رده بالای آن شناخته می‌شد.

 نیمرودی از اصلی‌ترین بنیانگذاران پایگاه‌های موساد در ایران، عراق و کشورهای حاشیه خلیج فارس بود.

یعقوب نیمرودی گفته بود: «اگر یک روز به روزنامه‌نگاران اجازه دهند از کارهایی که ما در تهران کرده‌ایم مطلع شوند، از آنچه می‌شنوند وحشت خواهند کرد؛ حتی نمی‌توانند آن را تصور کنند. »

ورود علنی نیمرودی به پروژه آب ایران

نیمرودی در سال ۱۳۴۸ از ارتش اسرائیل استعفا کرد. در این رابطه، اداره کل هفتم ساواک در نامه‌ای به اداره کل ششم نوشت: «روزنامه "معاریو" طی مقاله‌ای نوشته است: «سرهنگ یعقوب نیمرودی و یک یهودی دیگر به نام‌ آیزنبرگ به زودی شرکتی به منظور شیرین کردن آب شور در نقاط مختلف ایران تأسیس خواهند کرد.» سرهنگ نیمرودی درصدد است که برای اشتغال کامل به کارعمرانی جدیدش در ایران، از ارتش کناره‌گیری نماید. با توجه به تجربیات نظامی وسیع نیمرودی و تخصصی که در امور خاورمیانه عربی دارد، کناره‌گیری وی از ارتش در هنگامی که اسرائیل بیش ازهر زمان دیگر نیازمند یک چنین افراد است باعث تأسف است. اشتغال جدید وی در ایران اعم از اینکه از ارتش کناره‌گیری نماید یا ننماید، به احتمال زیاد پوششی برای فعالیت اطلاعاتی در خلیج فارس و شیخ‌نشین‌ها خواهد بود. »

اشتباه ساواک در این بود که گمان می‌کرد پوشش نیمرودی، برای فعالیت اطلاعاتی نسبت به کشورهای حاشیه خلیج فارس بود. این درحالی است که پوشش زیست محیطی و پروژه آبی، پوششی بود برای فعالیت جاسوسی در ایران. به عبارتی دیگر، قدمت استفاده از پوشش زیست محیطی توسط اسرائیل برای اقدامات جاسوسی در ایران، به دوران پهلوی باز می‌گردد.

نفوذ جاسوسان رژیم صهیونیستی در حوزه آب ایران، صرفا به یعقوب نیمرودی محدود نمی‌شود. جان لیلین، از مشاوران بلندپایه دولت آمریکا و مرتبط با سازمان سیا بود که با «علی امینی»، سفیر وقت ایران در آمریکا که بعدا به مقام نخست‌وزیری در رژیم پهلوی رسید؛ ارتباطاتی گسترده در موضوعاتی همچون «تعیین حق آبه ایران از هیرمند » داشته است.

دیوید لیلین، پسر جان لیلین، از نزدیکان مراد طاهباز، جاسوس دستگیر شده در دولت روحانی با پوشش زیست محیطی است.

  در دوران امروز نیز، پوشش زیست محیطی حفظ شده است و افرادی همچون مراد طاهباز و توماس کاپلان، جاسوسانی هستند که با این پوشش در ایران و در دولت روحانی، حضور داشتند.

سوال این است که این نیروهای اسرائیلی با پوشش زیست محیطی، علاوه بر جاسوسی در حوزه‌های اقتصادی و امنیتی، چه اقداماتی در راستای تخریب زیست بوم ایران و خرابکاری در حوزه آبی کشور انجام داده اند؟

منبع : فارس